του Θύμιου Λυμπερόπουλου
Η μυστική συνάντηση του Κώστα Καραμανλή με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο γραφείο του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας στο Παγκράτι, ερμηνεύτηκε από τον Τύπο ως μια προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων του «Καραμανλικού Πυρήνα» με τη νεοφιλελεύθερη ηγεσία του κόμματος.
Με όλο το σεβασμό στην πολιτική οντότητα και στο κύρος που αναμφίβολα εκπέμπει σε κάθε του κίνηση ο Κώστας Καραμανλής, θεωρώ ότι αυτή η συνάντηση δεν ωφελεί ούτε τη Νέα Δημοκρατία, μα περισσότερο από όλους δεν ωφελεί τον ελληνικό λαό. Αυτό το λαό που βίωσε και βιώνει τη φτωχοποίηση, που πλήρωσε με το αίμα του την απληστία των εκπροσώπων του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, τον οποίο –δεν το αρνήθηκε ποτέ άλλωστε– εκπροσωπεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο Κώστας Καραμανλής είναι για του απλούς πολίτες, ο συνδετικός κρίκος που ενώνει την ελληνική κοινωνία με την δικαιοσύνη στην οικονομία και τη δικαίωση της εργασίας. Οποιαδήποτε συμμετοχή ή συνεργασία με τη σημερινή ηγεσία της παράταξης τρομοκρατεί τον κόσμο. Τον κόσμο που πίστευε κι εξακολουθεί να πιστεύει, ότι ο φυσικός ηγέτης της Κεντροδεξιάς βάζει τον ελληνικό λαό πάνω από κόμματα και παρατάξεις.
Κανείς δεν πιστεύει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί ή θέλει να αλλάξει την ιδεολογική του ταυτότητα. Ήταν ως υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά, και παραμένει ως αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας ένας τυπικός εκπρόσωπος του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Οι άνθρωποι έχουν μηδαμινή σημασία, είναι αναλώσιμα γρανάζια μιας μηχανής που παράγει πλούτο μόνο για καρτέλ και πολυεθνικές. Οι αγορές αυτορυθμίζονται και όποιος δεν αντέχει πεθαίνει.
Τι σχέση μπορεί να έχει με όλα αυτά ο Κώστας Καραμανλής; Και πως μπορεί να συνυπάρχει η ιδεολογία του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού που υπερασπίζεται και προάγει τον άνθρωπο, με κάτι τόσο εχθρικό και επώδυνο γι’ αυτόν;
Ο ελληνικός λαός περιμένει από τον Καραμανλή μηνύματα εθνικής σύμπνοιας, εθνικής σωτηρίας, εθνικής πρότασης. Αλίμονο, αν η μοναδική ελπίδα της ελληνικής κοινωνίας, νομίζουν κάποιοι ότι μπορεί να γίνεται δεκανίκι στα σχέδια πολιτικών που συντηρούνται στην εξουσία μέσω μνημονίων και πολιτικών καταπίεσης των πολιτών. Αλίμονο, αν κάποιοι νομίζουν ότι θα χρησιμοποιήσουν ιδέες και ιδανικά για την δήθεν ενότητα μιας παράταξης που έτσι κι αλλιώς έχει σπάσει σε χίλια κομμάτια. Αλίμονο αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης πιστεύει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει το όνομα του Κώστα Καραμανλή για να επιβάλει μια πολιτική που έχει καταστρέψει την ελληνική κοινωνία.
Ποιον εκφράζει η Νέα Δημοκρατία της Σπυράκη και του Κίρτσου; Του Πρετεντέρη και του Σκυλακάκη; Του Άδωνι και του Χατζηδάκη (θα τον θυμόμαστε πάντα για την εργαλειοθήκη θανάτου), του Μάνου, της Διαμαντοπούλου και των λοιπών ορφανών του Σημίτη;
Κύριε Καραμανλή
Οι αυθεντικοί οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας (και όχι μόνο αυτό το 45% με το οποίο κερδίζατε τις εκλογές) είναι πρώτα και πάνω από όλα Έλληνες. Η τύχη της πατρίδας προέχει της τύχης της παράταξης. Ο ελληνικός λαός θέλει να σωθεί. Θέλει να ξανασταθεί στα πόδια του. Να ξαναβρεί την περηφάνια και το χαμόγελό του. Σε αυτό πρέπει να εστιάσετε, καταθέτοντας τη δική σας εθνική πρόταση σωτηρίας.
Πιστεύετε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο ηγέτης που ανταποκρίνεται σ’ αυτές τις ανθρώπινες απαιτήσεις του λαού; Αν ναι, κάνετε λάθος. Αν όχι, κακώς αφήνετε να εννοηθεί ότι στηρίζετε μια κομματική προσπάθεια που αποδεδειγμένα έχει καταδικαστεί και απορριφθεί και από τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας και από την ελληνική κοινωνία. Κακώς αφήνετε να εννοηθεί ότι δίνετε συγχωροχάρτι στο τέρας του νεοφιλελευθερισμού και της διαπλοκής, που τόσο λυσσαλέα πολέμησε και σας και την πολιτική που εφαρμόσατε από το 2004 μέχρι και το 2009.
ΥΓ: Το 2011, ο Κυριάκος Μητσοτάκης από το βήμα της Βουλής κατέκρινε τον αγώνα χιλιάδων αυτοκινητιστών για επιβίωση, χαρακτηρίζοντάς τον ως συντεχνιακό. Τα ίδια λόγια ακούγαμε από τον Ραγκούση και τον Παπανδρέου. Απαίτησε την διαγραφή μου επειδή πάλευα για τον κλάδο μου. Πως μπορώ αυτή την νεοφιλελεύθερη ταύτιση –όχι μόνο για τα ταξί ,αλλά για κάθε αυτοαπασχολούμενο η μικρομεσαία επιχείρηση-να την αποκρύπτω ή να μην την υπενθυμίζω στους συναδέλφους και στις οικογένειές τους;
