Εορτάζοντες την 18ην του μηνός Οκτωβρίου

Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ, ο Ευαγγελιστής
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ, ο Γέρων
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, “Ο εν τω Ευφράτη ποταμώ”
ΤΑ ΑΓΙΑ 40 ΠΑΙΔΙΑ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΑΣΩΝ, επίσκοπος Κύπρου
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ο Ιερομάρτυρας
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ & ΚΥΡΜΙΔΩΛΗΣ Νεομάρτυρες, “οι εν Αίγύπτω”.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ, οι θαυματουργοί
Αναλυτικά
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ, ο Ευαγγελιστής
Ό ευαγγελιστής Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια και η εθνικότητα του ήταν ελληνική. Ο Απ. Παύλος μας πληροφορεί ότι το επάγγελμα του Λουκά ήταν γιατρός. Επίσης, γνώριζε να ζωγραφίζει, και όπως είναι γνωστό, σ’ αυτόν αποδίδονται οι εικόνες της Παναγίας, από τις όποιες μία υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Ο Λουκάς μπορεί να μην υπήρξε ένας από τους δώδεκα Αποστόλους, έδρασε, όμως, σαν Απόστολος, όπως και οι δώδεκα. Διότι έλαμψε σαν άριστος συνεργάτης της διακονίας του Απ. Παύλου. Αυτό φαίνεται κατά τη δεύτερη φυλάκιση του Απ. Παύλου στη Ρώμη, όταν ο ίδιος στη δεύτερη προς Τιμόθεον επιστολή του (κεφ. δ’, στιχ. 11) γράφει: “Λουκάς εστί μόνος μετ’ εμού”. Μόνος ο Λουκάς είναι μαζί μου. Δηλαδή τον προβάλλει σαν παράδειγμα τέλειας αφοσίωσης στον αγώνα του για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Επίσης, ο Λουκάς έγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο στην Καινή Διαθήκη, καθώς και τις Πράξεις των Αποστόλων, που αποτελούν υπηρεσία ανυπολόγιστα μεγάλης αξίας. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο Λουκάς μετά το θάνατο του Απ. Παύλου, δίδαξε το Ευαγγέλιο στη Δαλματία, Ιταλία, αρχαία Γαλλία, Αχαΐα και Βοιωτία. Λέγεται ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο και το 357 το λείψανο του μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό των Αγίων Αποστόλων.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Άκέστωρ σοφώτατος, Ίερομύστα Λουκά, ζωγράφος πανάριστος, της Θεοτόκου Μητρός, έδείχθης Απόστολε· έγραψας μάκαρ, λόγους, δια πνεύματος θείου· έδωκας έννοήσαι, συγκατάβασιν άκραν, Χριστού της παρουσίας· διό πρέσβευε σωθήναι ημάς.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ, ο Γέρων
Ήταν από την Ταρσό της Κιλικίας στα χρόνια του Διοκλητιανού (284-304). Συνελήφθη διότι ήταν χριστιανός και οδηγήθηκε στον άρχοντα του τόπου Λυσία, ο όποιος, αφού δεν μπόρεσε να επαναφέρει τον Μαρίνο στην ειδωλολατρία, με διάφορα σκληρά βασανιστήρια, τελικά τον αποκεφάλισε.
Ο ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, “Ο εν τω Ευφράτη ποταμώ”
Παιδί φτωχής οικογένειας ο όσιος Ιουλιανός, έζησε τον 4ο αιώνα μ. Χ. Αν και αγράμματος, με τη ζωντανή του ευσέβεια είχε ευλογηθεί από τη θεία χάρη, ώστε να αποκτήσει άφθονη πνευματική κατά Χριστόν φιλοσοφία της ορθής πίστης, της λεπτής διάκρισης και της καθαρής ζωής. Θαυμάσιος στην εγκράτεια, την ολιγάρκεια, τη σωφροσύνη, τη διάγνωση ψυχικών νοσημάτων και κινδύνων, τη συνετή οδηγία και στην κατάλληλη συμβουλή. Νέος ακόμα μοναχός, είχε γίνει πασίγνωστος για τη σοφία και την αρετή του. Και στο ασκητήριό του, που ήταν στις όχθες του Ευφράτη πόταμου, έτρεχαν μορφωμένοι άνδρες για να πάρουν τη συμβουλή του και να ωφεληθούν από τα λόγια του. Πήγε στο θεοβάδιστο όρος Σινά, όπου ασκήτεψε για αρκετό χρόνο. Αλλά επέστρεψε πάλι στο ασκητήριό του στις όχθες του Ευφράτη και είλκυσε πολλούς νέους μαθητές στη ζωή της γνήσιας μετάνοιας. Στα χρόνια του Ιουλιανού του Παραβάτη, ο όσιος Ιουλιανός στήριξε και παρηγόρησε πολλές ψυχές. Η φήμη του είχε εξαπλωθεί τόσο πολύ, ώστε ο Ιερός Χρυσόστομος τον εγκωμιάζει λέγοντας ότι το όνομά του είναι λαμπρότερο ακόμα και απ’ αυτό των βασιλέων. Έτσι άγια αφού κύλησε η ζωή του, ειρηνικά παρέδωσε στο Θεό τη μακάρια ψυχή του.
ΤΑ ΑΓΙΑ 40 ΠΑΙΔΙΑ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΝΑΣΩΝ επίσκοπος Κύπρου
Μαρτύρησε δια ξίφους.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ, ο Ιερομάρτυρας
Αυτός λέγεται ότι φανέρωσε τον τίμιο Σταυρό στην Αγία Ελένη και πίστεψε στον Χριστό. Αργότερα έγινε επίσκοπος Ιεροσολύμων, μετά το θάνατο του Μακαρίου. Στα γεράματα τον βρήκε ο Ιουλιανός (360-363), όταν μέσω των Ιεροσολύμων εκστράτευσε κατά των Περσών. Όταν έμαθε ότι ο Κυριάκος με επιστολές του παρότρυνε τους ειδωλολάτρες να επιστρέψουν στη χριστιανική πίστη, του έκοψε το δεξί χέρι και αφού σκληρά τον βασάνισε στο τέλος τον θανάτωσε μαζί με τη μητέρα του, Άννα. (Η μνήμη του Αγ. Κυριακού επαναλαμβάνεται και την 28η Οκτωβρίου, όπου και η μνήμη της μητέρας του).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ & ΚΥΡΜΙΔΩΛΗΣ Νεομάρτυρες, “οι εν Αίγύπτω”.
Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στην Αίγυπτο στις 18 Οκτωβρίου 1522. Και οι δύο ήταν νέοι, πολύ μορφωμένοι και κατάγονταν από ευσεβείς γονείς. Συκοφαντήθηκαν στον Εμίρη της Αιγύπτου, Χάερ Μέκ, ότι έριχναν απορρίμματα και ακαθαρσίες σε κάποιο Τούρκικο Τέμενο. Οδηγήθηκαν δεμένοι στο Διοικητήριο, όπου τους ζητήθηκε να δεχτούν τον Ισλαμισμό για ν’ αποφύγουν τα βασανιστήρια. Επειδή όμως αυτοί ομολόγησαν σταθερά τον Χριστό, παραδόθηκαν στον κριτή. Αλλά και εκεί έμειναν ακλόνητοι στην πίστη τους, παρά τις κολακείες, και υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια. Έτσι και οι δύο μαρτύρησαν στο 25ο έτος της ηλικίας τους. Ο Κυρμιδώλης θανατώθηκε με μαχαίρια και πέτρες, ο Γαβριήλ με αποκεφαλισμό. Τα μαρτυρικά τους λείψανα, τα έβαλαν οι Τούρκοι δύο φορές στη φωτιά, αποτεφρώθηκαν και τα διασκόρπισαν. Διασώθηκαν μόνο αυτά της κάρας του μάρτυρα Γαβριήλ. Ακολουθία αυτών βρίσκεται στον κώδικα 379 της Πατριαρχικής βιβλιοθήκης του Καΐρου.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΣΥΜΕΩΝ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ και ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ, οι θαυματουργοί
Άγνωστοι στους Συναξαριστές. Απ’ αυτούς ο Συμεών και ο Θεόδωρος ήταν αδέλφια μεταξύ τους και κτήτορες της Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου. Γεννήθηκαν στις αρχές του 4ου αιώνα και αφού έζησαν ασκητικά και οσιακά, απεβίωσαν ειρηνικά. Η όσια Ευφροσύνη, είναι αυτή που βρήκε την εικόνα της Θεοτόκου, που κατά την παράδοση αγιογραφήθηκε από τον απόστολο Λουκά και φυλάσσεται μέχρι και σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου στην Πελοπόννησο. Όλα αυτά βέβαια, σύμφωνα με την Ακολουθία των Αγίων, που εκδόθηκε στη Βενετία το 1706, στην Αθήνα το 1840 και 1911.