Οι «ταχυδρομικές» πέτρες της Μαδαγασκάρης

Περίπου 2 χιλιόμετρα από την ακτή της Μαδαγασκάρης, στον κόλπο Antongil, είναι ένα μικρό, ακατοίκητο, τροπικό νησί που ονομάζεται Νόζι Μανγκάμπε (Nosy Mangabe). Το νησί καλύπτεται από πυκνά δάση και δεν υπάρχουν μόνιμοι οικισμοί εκεί. Όμως, τον 16ο και 17ο αιώνα, τα ολλανδικά πλοία στο δρόμο τους προς την Άπω Ανατολή, γύρω από το Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, σταματούσαν συχνά στο νησί για να αναπληρώσουν τις προμήθειες γλυκού νερού, να επισκευάσουν τα κατεστραμμένα πλοία τους ή να αναρρώσουν από τις ασθένειες.

Καθώς τα πλοία σταματούσαν εκεί οι ναύτες περιπλανιόντουσαν γύρω από τις παραλίες και χαράζουν τα ονόματά τους πάνω σε βράχους. Μερικοί έγραφαν το όνομα του πλοίου, τον καπετάνιο του, την ημερομηνία άφιξης και αναχώρησης.
Με την πάροδο του χρόνου, άρχισε να αναπτύσσεται ένα έξυπνο σύστημα μηνυμάτων. Οι ναυτικοί άρχισαν να αφήνουν μηνύματα ή κατά περιόδους επιστολές, τυλιγμένες προσεκτικά σε καμβάδες που ήταν υδατοστεγείς με πίσσα, τις οποίες στη συνέχεια έθαβαν στη βάση των βράχων.

Η ιδέα ήταν ότι το επόμενο ολλανδικό πλοίο που θα αγκυροβολούσε στο νησί θα μάζευε τα γράμματα ή θα διαβάζει τα μηνύματα και θα τα διαβίβαζε στον παραλήπτη.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’20, ένας Γάλλος αποικιακός επιθεωρητής των υδάτων και των δασών, ανακάλυψε περίπου δώδεκα από αυτές τις αποκαλούμενες «ταχυδρομικές πέτρες» και κατάφερε να τις διαβάσει.
Το 2012, μια ομάδα ερευνητών με επικεφαλής την αρχαιολόγο, Wendy van Duivenvoorde, από το Πανεπιστήμιο Φλίντερς (Flinders), στην Αυστραλία, βρήκε περισσότερα.
Η Duivenvoorde και η ομάδα της βρήκαν περίπου 40 επιγραφές, που άφησαν αξιωματικοί και ναυτικοί από τουλάχιστον 13 διαφορετικά ολλανδικά πλοία της Ανατολικής Ινδίας, τα οποία έπλευσαν μεταξύ 1601 και 1657.

Οι επιγραφές είχαν χαραχτεί σε αρκετά μεγάλα βράχια σε μια μικρή παραλία που εξακολουθεί να έχει το όνομα «Plage des Hollandais», που σημαίνει «η παραλία των Ολλανδών».
Ορισμένες από αυτές τις επιγραφές αναφέρουν εκπληκτικές ιστορίες. Μια επιγραφή αποκαλύπτει ότι το πλοίο Middleburg έφτασε στο νησί το 1625 αφού έχασε τον ιστό και τα πανιά του μετά από έναν κυκλώνα. Έμεινε αγκυροβολημένο εκεί για επτά μήνες, μέχρι να επισκευαστεί.
Μόλις το πλήρωμα του Middelburg ολοκλήρωσε την κατασκευή ενός νέου ιστού, το πλοίο συνέχισε το ταξίδι του πίσω στις Κάτω Χώρες, αλλά δυστυχώς βυθίστηκε από Πορτογάλους κοντά στο νησί της Αγίας Ελένης στον Νότιο Ατλαντικό.
Ωστόσο, το πλοίο είχε σταματήσει για λίγο στο Table Bay, στη Νότια Αφρική, για να παραδώσει ένα δέμα με επιστολές. Αυτά τα γράμματα, τα οποία βρίσκονται τώρα στα αρχεία της Ολλανδικής Εταιρείας Ανατολικής Ινδίας στη Χάγη, είναι τα τελευταία αρχεία του πληρώματος και των αξιωματικών.
Στα τέλη του 1600, οι Ολλανδοί εγκατέλειψαν το σύστημα των «ταχυδρομικών λίθων» επειδή ανακάλυψαν ότι τα μηνύματα δεν πήγαιναν πάντοτε σε εκείνους στους οποίους προορίζονταν.
Όλο και περισσότερο, τα πληρώματα από τις αντίπαλες εταιρείες είχαν αρχίσει να κλέβουν επιστολές από τους βράχους, χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες για να παρακολουθούν τις δραστηριότητες των ανταγωνιστών τους. Έτσι τα ολλανδικά πλοία άρχισαν να απασχολούν ντόπιους για να κρατούν τα γράμματα.

«Ταχυδρομικές πέτρες» όπως αυτές στο Nosy Mangabe βρέθηκαν επίσης στο νησί της Αγίας Ελένης και στο ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας στη Νότια Αφρική και όχι μόνο από Ολλανδούς.
Το 1500, ο πλοίαρχος ενός πορτογαλικού πλοίου, έβαλε μια επιστολή στην κουφάλα ενός δέντρου στο κόλπο Mossel, αναφέροντας την απώλεια αρκετών πλοίων του στόλου του, κατά τη διάρκεια μιας βαριάς καταιγίδας πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Τρεις μήνες αργότερα, το πλήρωμα ενός άλλου πορτογαλικού πλοίου βρήκε την επιστολή και την έστειλε στην Πορτογαλία.
[Snoopit24]