Τέλη δεκαετίας του 1950. Ο νεαρός εισαγωγέας ηλεκτρονικών παιχνιδιών και απόφοιτος της Ανωτάτης Εμπορικής, Θεόδωρος Κανέλλης, κάνει για ακόμα μια φορά την διαδρομή Αθήνα-Σούνιο. Μόνο που αυτή τη φορά, το μάτι του πέφτει σε ένα γωνιακό οικόπεδο στο ύψος της Βάρκιζας. Του αρέσει πολύ η περιοχή και είναι αποφασισμένος να κάνει μια επένδυση. Βρίσκει τον ιδιοκτήτη, έναν ακτήμονα της Βάρης και αποκτά το «φιλέτο» των 6 στρεμμάτων, δίνοντάς του μια Mercedes και 80 λίρες. «Αγόρασα το οικόπεδο με την προοπτική να κάνω μια ξενοδοχειακή μονάδα.
Συνέντευξη στον Μαρίνο Βυθούλκα
Μάλιστα, ο αρχιτέκτονας Βασίλης Μπόγδανος είχε φτιάξει καταπληκτικά σχέδια. Εκείνη, όμως, την εποχή, υπήρχε ένα lobby ξενοδόχων που τελικά δεν μας άφησε να προχωρήσουμε. Μαζί με τον αδελφό μου και τον κουμπάρο μου, Νίκο Κουζή, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα χορευτικό κέντρο. Εξάλλου, εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα υπήρχε μεγάλη οικονομική άνθιση και η νεολαία έβγαινε σε καθημερινή βάση. Το 1960 βγάλαμε την άδεια και το 1961 ξεκίνησε το χτίσιμο. Επειδή, όμως, δεν υπήρχαν όλα τα χρήματα, οι εργασίες ολοκληρώθηκαν τον Ιούλιο του 1965». Το κτίσμα-υπερπαραγωγή πάνω στα βράχια της Βάρκιζας είναι έτοιμο και παίρνει το όνομα που το αντιπροσωπεύει απόλυτα: On the Rocks.
Η καμπάνια του Μαστοράκη
Λίγο πριν το On The Rocks ανοίξει τις πόρτες του, η Αθήνα γεμίζει με αφίσες που γράφουν την εξής αινιγματική φράση: «Τι συμβαίνει στο 30ο χιλιόμετρο Αθηνών-Σουνίου;». Η ιδέα της διαφήμισης είναι του Νίκου Μαστοράκη και έχει τεράστια απήχηση στο κοινό, που του κινεί αμέσως την περιέργεια «Ο Μαστοράκης ήταν χαρισματικός, διάνοια», συμπληρώνει ο επιχειρηματίας. Την πρώτη νύχτα που το On The Rocks κάνει εγκαίνια, επικρατεί ένας πανικός. «Δεν είχαμε προβλέψει πως θα υπήρχε τέτοια ανταπόκριση. Για να καταλάβεις, ξεκινήσαμε με 15 άτομα προσωπικό και φτάσαμε στα 80. Από το 1965 μέχρι και το 1993, ήμασταν κάθε μέρα γεμάτοι. Οι παράγοντες που ποντάραμε για την επιτυχία ήταν η εξυπηρέτηση και η ποιότητα του εστιατορίου. Αυτό ήταν και το χαρακτηριστικό του On the Rocks. Στην κουζίνα δεν μπήκε ποτέ τίποτα κατεψυγμένο. Υπήρχαν πελάτες που έρχονταν μόνο για το φαγητό», εξομολογείται στο People.
Το περιστατικό με τον Ντέμη Ρούσσο και η ανήλικη Μαντώ
Όπως σε όλα τα νυχτερινά μαγαζιά, πάντα υπήρχαν και οι ιδιότροποι πελάτες. «Μια βραδιά τον χειμώνα του 1966 που τραγουδούσε ο Ντέμης Ρούσσος, με φώναξε ένας πελάτης και μου είπε ‘’αν αυτό το αρκουδάκι δεν σταματήσει να φωνάζει, εγώ θα φύγω’’. Tότε ο Ντέμης ήταν μόλις 20 ετών και η φωνή του ήταν καμπάνα. Αργότερα έφυγε για την Γαλλία και όταν μετά από χρόνια επέστρεψε, ήρθε να μας δει στο μαγαζί. Έφτασε με μια Rolls Royce και φορούσε την κελεμπία του», περιγράφει στο People. Οι Charles, ο Ντέμης Ρούσσος, η Καίτη Γαρμπή, η Πωλίνα, η Αλέξια, ο Πασχάλης, η Κατερίνα Κούκα, ο Τάκης Αντωνιάδης, η Χριστίνα Μαραγκόζη, οι Ζιγκ Ζαγκ, ο Θάνος Καλλίρης, ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος, ο Γιώργος Γερολυμάτος και η Μαντώ είναι ορισμένοι από τους καλλιτέχνες που εμφανίστηκαν στη πίστα του On The Rocks. «Το 1971 ήρθε η Μαντώ με την μητέρα της και μου ζήτησε να τραγουδήσει η κόρη της στο μαγαζί. Ήμουν σχεδόν βέβαιος πως ήταν ανήλικη, αλλά η εκείνη με διαβεβαίωνε πως η Μαντώ είναι 18 ετών. Τελικά έπιασε δουλειά, αλλά μας κορόιδεψε, διότι εκ των υστέρων έμαθα πως ήταν 15 χρονών! Είχε φοβερή φωνή και η επόμενη φορά που τραγούδησε ξανά σε εμάς ήταν το καλοκαίρι του 1992 που ήταν πραγματικά ενήλικη», λέει γελώντας.
Ο Πασχάλης, οι θαυμάστριες και μια άγνωστη κόντρα
Ο Πασχάλης ήταν από τους καλλιτέχνες που σημάδεψαν με την παρουσία τους το On the Rocks. «Ήταν ο καλύτερος που πέρασε. Ερχόταν πιο νωρίς απ’ όλους. Να φανταστείς, ανέβαινε μόνος του στην σκάλα και έφτιαχνε τα φώτα της πίστας. Ο Πασχάλης είχε πάντα θαυμάστριες που έσπευδαν να τον συγχαρούν στο καμαρίνι του. Βέβαια, οι γυναίκες τρελαινόντουσαν περισσότερο με τους Ζιγκ Ζαγκ και τα κοριτσάκια με την Αλέξια». Η μόνη κόντρα που θυμάται ήταν ανάμεσα στον Κώστα Χαριτοδιπλωμένο και τον Γιώργο Γερολυμάτο. «Δεν άρεσε στον Χαριτοδιπλωμένο που ο Γερολυμάτος έβγαινε στο δεύτερο πρόγραμμα και τραγουδούσε το My Way του Sinatra. Τον θεωρούσε λαϊκό τραγουδιστή και τον ενοχλούσε που δεν το έλεγε εκείνος». Από τα 28 χρόνια λειτουργίας του On The Rocks, ο Θεόδωρος Κανέλλης κρατάει μόνο τα καλά. «Δεν πήραμε ποτέ παράβαση από αστυνομία και υγειονομικό και δεν είχαμε ποτέ μπλεξίματα με ανθρώπους της νύχτας. Η πόρτα του γραφείου μου ήταν γυάλινη και δεν την κλείδωνα ποτέ. Δεν ήμασταν μπουζούκια, όπως αυτά που βλέπεις σήμερα, αλλά ένα κέντρο διασκέδασης».
Η Βανδή και ο λόγος που δεν τραγούδησε η Βίσση
Το 1993 στο On the Rocks θα εμφανιστεί και η Δέσποινα Βανδή, πριν ακόμα κάνει δισκογραφία και γίνει γνωστή. «Μου την είχε συστήσει κάποιος, αλλά δεν έδωσα μεγάλη σημασία. Ήταν μια μικρή, λεπτή κοπέλα, με πολύ ωραία φωνή. Αυτό μου αρκούσε». Αναρωτιέμαι αν οι τραγουδιστές που πέρασαν από το On The Rocks, είχαν παράλογες απαιτήσεις όσον αφορά τις οικονομικές τους απολαβές. «Ποτέ δεν έδωσα αστρονομικά ποσά στους τραγουδιστές, διότι δεν ήθελα να ρίξω τους υπόλοιπους εργαζόμενους», παραδέχεται ενώ παράλληλα μου εξηγεί τον λόγο που δεν τραγούδησε στο On The Rocks η Άννα Βίσση. «Ήθελε να γίνει μια ειδική κατασκευή στα καμαρίνια ώστε να κάνει ένα show στην σκηνή και δεν τα βρήκαμε. Επαγγελματικά, δεν θέλαμε να γίνουμε το κάρο του αλόγου. Όχι από εγωισμό, αλλά για να διατηρήσουμε την ταυτότητα μας και να προστατέψουμε την επιχείρηση. Πάντα λέγαμε ‘’πρώτα το On The Rocks και μετά ο καλλιτέχνης’’. Τώρα όλοι λένε ‘’πάμε στον Ρέμο’’. Δεν αναφέρουν μαγαζί. Σε εμάς, έλεγαν πάντα ‘’πάμε στο On The Rocks’’».
Τέλος εποχής
Το 1993 είναι η τελευταία χρονιά που το On The Rocks θα λειτουργήσει κάτω από τις «φτερούγες» του Θεόδωρου Κανέλλη, καθώς ο επιχειρηματίας αποφασίζει να το πουλήσει. «Ο βασικός λόγος ήταν πως ο αδελφός μου που ήταν συνέταιρός και υπεύθυνος για όλες τις παραλαβές, έκανε εγχείρηση τετραπλού bypass. Έκτοτε, δεν μπορούσε να έρχεται», εξομολογείται στο People.Μετά από 28 χρόνια επιτυχημένης πορείας, το On The Rocks αλλάζει αφεντικά και περνάει στα χέρια του Αντύπα και του επιχειρηματία Βασίλη Κοντόπουλου. «Μετά κράτησε δυο χρόνια. Έγινε club και χάθηκε η ταυτότητα. Η αλήθεια είναι πως όταν περνάω από εκεί, κοιτάζω από την άλλη πλευρά. Αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, για συναισθηματικούς λόγους, ίσως και να μην το έδινα», λέει με συγκίνηση. Η δική του πολυτέλεια όλα αυτά τα χρόνια ήταν να γυρνάει τον κόσμο. Παρότι ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, ποτέ δεν κυνήγησε την δημοσιότητα. Αντίθετα, αποζητούσε την ηρεμία που του πρόσφερε η θέα του σπιτιού του στη Βάρκιζα. «Αυτή ήταν η πρώτη μου συνέντευξη. Και η τελευταία», μου λέει. την ίδια στιγμή που αγναντεύει την θάλασσα από το σαλόνι…