Η μάχη του Παυλόπουλου στο Σκοπιανό και η απρέπεια στο πρόσωπό του
Από τον
Μανώλη Κοττάκη
Η Βισαλτία ήταν βασίλειο της αρχαίας Μακεδονίας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο βασιλιάς της αρνήθηκε να υποταχθεί στον Ξέρξη και κατέφυγε στη Ροδόπη. Απαγόρευσε δε στους έξι γιους του να εκστρατεύσουν στο πλευρό του Ξέρξη κατά της Ελλάδας. Με τέτοιο ιστορικό -σας δίνω μόνο μια γεύση-, είναι απολύτως εύλογο να αντιδρούν οι κάτοικοι του σύγχρονου Δήμου Βισαλτίας Σερρών στην παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας. Και, δοθέντος τού ότι το κλίμα είναι βαρύ σε όλον τον Βορρά, δύναμαι να ερμηνεύσω τι τους ώθησε στο πρωτοφανές: να απαγορεύσουν την επίσκεψη του Προέδρου της Δημοκρατίας στον ιστορικό δήμο τους. Δεν τους αδικώ. Ημουν στη Μακεδονία την περασμένη εβδομάδα και έζησα από πρώτο χέρι τις αντιδράσεις των κατοίκων. Δεν τους αδικώ, αλλά θεωρώ ότι οι ίδιοι αδικούν τους εαυτούς τους. Αν έμπαιναν στον κόπο να ρωτήσουν για να μάθουν, θα αντιλαμβάνονταν ότι ο άνθρωπος που αποπήραν έδωσε μια συγκλονιστική μάχη στο παρασκήνιο, στα όρια των αρμοδιοτήτων του, για να προστατεύσει τον τόπο τους.
Οσοι παρακολουθούμε από κοντά, ως οι ληξίαρχοι του έθνους, την πορεία των εθνικών υποθέσεών μας, ξέρουμε όμως. Συνήθως μας δεσμεύει το «off the record», αλλά καμιά φορά πρέπει να το σπάμε. Αν οι κάτοικοι του Δήμου Βισαλτίας γνώριζαν την οξύτητα της σύγκρουσης που είχε στο παρασκήνιο με τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά ο Πρόεδρος, δεν θα διανοούνταν να διαπράξουν αυτή την απρέπεια στο πρόσωπό του. Ε, λοιπόν, ας γίνει γνωστό: αν δεν παρενέβαινε ο Πρόεδρος στο παρασκήνιο, απαιτώντας να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα των Σκοπίων και να αλλάξουν συγκεκριμένα άρθρα για τις μειονότητες, τον αλυτρωτισμό, την απάλειψη της συνταγματικής ονομασίας τους σε 129 σημεία του, με τρόπο ώστε να κατοχυρωθεί το erga omnes, σήμερα θα μιλούσαμε για διπλή ονομασία! Η κυβέρνηση την εποχή εκείνη δεν ήθελε αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων – ήταν απρόθυμη.
Ο υπουργός Εξωτερικών αρκούνταν στην άποψη Βενιζέλου, ότι το Διεθνές Δίκαιο -άρα, όσα περιέχονται στη συνθήκη -κατισχύει του εσωτερικού Δικαίου (το Σύνταγμα). Ο Παυλόπουλος, όμως, όχι. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέμεινε και επέβαλε τη γραμμή του στην κυβέρνηση. Η πρωτοβουλία του αυτή εκνεύρισε τόσο τον Ν. Κοτζιά, ώστε σε μια έκρηξή του προς τον ανώτατο άρχοντα του είπε το περίφημο: «Τώρα, τι παριστάνεις εσύ; Τον υπουργό Εξωτερικών;» Ασφαλώς και δεν το γνωρίζουν αυτό οι κάτοικοι της Βισαλτίας. Οπως δεν γνωρίζουν και το παρασκήνιο της ρηματικής διακοίνωσης των Σκοπίων. Ο Πρόεδρος δεν ικανοποιήθηκε από την αναθεώρηση – ζητούσε πρόσθετες διασφαλίσεις. Δημοσίως, δε, διακήρυξε, ενοχλώντας υπουργούς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος. Μάλιστα -δεύτερη αποκάλυψη-, ο Πρόεδρος ήταν σε ανοιχτή γραμμή με τον πρόεδρο Γιούνκερ και την επίτροπο Εξωτερικών Μογκερίνι, απαιτώντας διευκρινίσεις για το έθνος στη ρηματική διακοίνωση από τους Σκοπιανούς. Η Μογκερίνι ήταν αυτή που πίεσε τον Ζάεφ να διευκρινίσει το θέμα της «ιθαγένειας-υπηκοότητας».
Και ο Γιούνκερ ήταν εκείνος που τηλεφώνησε στον Πρόεδρο, παραμονή της αποστολής της ρηματικής διακοίνωσης, για να τον ρωτήσει «τι άλλο θέλεις, επιτέλους;».
Τα ήξεραν αυτά οι κάτοικοι της Βισαλτίας και της κάθε Βισαλτίας, που τις προηγούμενες ημέρες τη μια ζητούσαν από τον Πρόεδρο να παραβεί το Σύνταγμα και να μην υπογράψει τη συμφωνία, και την άλλη να την αναπέμψει κοκ; Oχι, βέβαια. Και επειδή μαντεύω τον αντίλογο -«αυτά που έκανε δεν φτάνουν»-, ας έχουμε το θάρρος να το πούμε: η Συμφωνία των Πρεσπών βιώνεται ως εθνική ήττα. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν απέτρεψε την ήττα. Δεν διαπραγματεύτηκε εκείνος με τον Ζάεφ – η κυβέρνηση Τσίπρα διαπραγματεύτηκε. Περιόρισε, όμως, δραματικά το εύρος της ήττας. Τη μίκρυνε πολύ. Θα ήταν πολύ μεγαλύτερη, αν δεν είχε αναθεωρηθεί το Σύνταγμα των Σκοπίων και αν δεν είχαν υποχρεωθεί στη ρηματική διακοίνωση οι Σκοπιανοί.
Λ άθος, λοιπόν, να μπαίνει στον ίδιο τορβά με την κυβέρνηση. Και τους μεν καλοπροαίρετους κατοίκους της Βισαλτίας τούς κατανοώ. Τους μιντιάρχες παράγοντες της Μακεδονίας (με τις γνωστές κουμπαριές με τα κατά Δένδια «εθνικιστικά γκρουπούσκουλα των Αθηνών»), οι οποίοι έστειλαν πούλμαν με στημένους αγανακτισμένους από τη Βέροια για να αποδοκιμάσουν τον Πρόεδρο στη Θεσσαλονίκη, πώς να τους κατανοήσω; Αν αντιλαμβάνονταν τι έκαναν, θα συνειδητοποιούσαν ότι η δημιουργία αντιπολιτικού κλίματος με τη στοχοποίηση του Προέδρου στην ουσία στρέφεται κατά του συνόλου του πολιτικού συστήματος, κατανέμει τις ευθύνες ισομερώς για την ήττα σε όλα τα κόμματα και εξυπηρετεί πλήρως τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιον εξυπηρετεί όλο αυτό το παιχνίδι, γνωρίζουμε άριστα: τον φυσικό αυτουργό ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κι αν είναι το «μυστήριο της Βισαλτίας».