Έγινε λοιπόν και αυτό. Ο χώρος της (τέως;) διεθνούς έκθεσης της Θεσσαλονίκης, καταργούμενης αυτής, θα μετατραπεί σε πάρκο περιπατητών νύχτα μέρα. Αυτό θα είναι και το δώρο που θα εισπράξουν οι Θεσσαλονικείς, συν και την..μη ανέγερση ξενοδοχείου, από την ομιλία Μητσοτάκη, όπως αυτό προαναγγέλεται. Και όσο είναι ημέρα καλά, τις νύχτες όμως τι θα γίνεται;
Εδώ υπάρχει και το ερώτημα η Ελληνική, κυρίως, έστω και αυτή η πενιχρή που μας απέμεινε, βαριά Βιομηχανία, και που κανένας δεν την σκέπτεται, που θα εκθέτει τα προϊόντα της; Αντί λοιπόν αυτή να ενισχυθεί, θα καταργηθεί; Ολετήρας; Που οι εποχές με τους Ροντήρη Στρουμπούλη, Αξελό, Μαλκότση, Παπαθανάση και τόσους άλλους που απασχολούσαν τόσο κόσμο και κοσμάκη, και που τις έκλεισαν αβοήθητες αναγκάζοντας έτσι την εργατιά να φύγει για τις «φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές» που επίκαιρα και θλιβερά μνημόνευε τραγουδώντας τότε ο Καζαντζίδης.
Ομοίως και αμφότερες οι «όχθες» τις οδού Πειραιώς, που από πριν τον Ταύρο και ίσα κάτω Πειραιά έσφυζαν από κάθε μορφής παραγωγικότητα που την εξέθεταν στην Θεσσαλονίκη. Τι λοιπόν θα πείραζε να είναι και το ένα και το άλλο για τις τρεις αυτές εβδομάδες του Σεπτέμβρη; Ομοίως και για άλλες περιοδικές 15θήμερες εκθέσεις κάθε άλλης συγκεκριμένης προβολής Ελληνικών προϊόντων, όπως αυτές που σήμερα υπάρχουν περιοδικά σε ανοιχτούς χώρους Αθήνα και Πειραιά αλλά και αλλού, σε τι θα ενοχλούσε, να συνδυάζεται για τους δημότες εκεί αυτός ο περίπατος με την γνώση του τι και που κάτι παράγεται και κυκλοφορεί; Ας το κρίνουν αυτό λοιπόν οι δημότες της Θεσσαλονίκης, που άμεσα τους αφορά, και όχι ο Μητσοτακης από μόνος του.