Μνήμη των θυμάτων του πλοίου ΣΤΡΟΥΜΑ (Β Μέρος)

ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

           Μια σταγόνα μνήμης και γνώσης ιστορίας για τις ανέκαθεν απεχθείς  μέρες και επαίσχυντες πράξεις των βαρβάρων Τούρκων κατά μειονοτήτωνΕλλήνων, Αρμενίων. Εβραίων και άλλων μειονοτήτων στην κατεχόμενη  Ελληνική Μικρά Ασία  καιοι  προδοσίες τους έναντι των συμμάχων, της δόλιας Τουρκίας.

Μνήμη των θυμάτων του πλοίου ΣΤΡΟΥΜΑ

Β΄ Μέρος, συνέχεια από Α΄ Μέρος.                                                                                

Αντώνης Αντωνάς

Εν συνεχεία λοιπόν …Τον Δεκέμβριο του 1941 το τουρκικό υπουργικό συμβούλιο απαγόρευσε την περαιτέρω μεταφορά τροφίμων στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να πεθάνουν χιλιάδες γυναικόπαιδα και  να περιέλθουν στο τουρκικό κράτος σημαντικές ποσότητες σιταριού, τροφίμων και ιατρικών εφοδίων, που είχαν συγκεντρωθεί στις αποθήκες της τουρκικής Ερυθράς Ημισελήνου στο λιμάνι του Γαλατά. Έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα από το τμήμα Ιστορίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναφορικά με τον εφοδιασμό της χιτλερικής Γερμανίας από την Τουρκία κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου με χρώμιο και άλλα μέταλλα, γεγονός που συνέβαλε στην ενίσχυση της πολεμικής μηχανής των ναζιστών, φέρνει για μία ακόμη φορά στην επιφάνεια την τουρκική στάση στον πόλεμο, αλλά και τη συμπεριφορά της γειτονικής μας χώρας και έναντι των Ελλήνων, Αρμενίων και Εβραίων.                                                                                                                                                  Η Τουρκία τότε επέβαλε εξοντωτικό φόρο και ο φόρος υπολογιζόταν αυθαίρετα με τρόπο κατάφωρα άδικο για τους Εβραίους, τους Ελληνες και τους Αρμένιους, που κλήθηκαν να πληρώσουν ποσά πολλαπλάσια από όσα ζητήθηκαν από τους άλλους κατοίκους της χώρας. Στην πράξη, σύμφωνα με τον ανώτατο λειτουργό του τουρκικού υπουργείου Οικονομικών εκείνης της εποχής Faik Okte, ο φόρος αυτός έγινε όργανο φυλετικού κεφαλαίου, δεδομένου ότι καθοριστικό στοιχείο ήταν το θρήσκευμα και η εθνικότητα των φορολογουμένων. Οσοι δεν κατέβαλλαν μέσα σε 15 ημέρες τον φόρο, στέλνονταν στο εσωτερικό της Μ. Ασίας, στο Askale, όπου απασχολούνταν καταναγκαστικά σε έργα οδοποιίας και εκχιονισμού. Οι μισοί περίπου από τους εκτοπισμένους ήταν ΕΒΡΑΙΟΙ Ντονμέδες,  του ΙΖ’ αιώνα Εβραίοι και έτυχαν δυσμενέστερης μεταχείρισης και εξολοθρεύτηκαν, όπως και οι υπόλοιπες μειονότητες.. Επίσης ακολουθώντας μια ρατσιστική πολιτική, οι τουρκικές αρχές όχι μόνο δεν χορηγούσαν όπλα στους Εβραίους που επιστρατεύθηκαν στα χρόνια του πολέμου, αλλά τους οδηγούσαν και σε καταναγκαστικά έργα (όπως και στους Ελληνες και Αρμενίους άλλωστε), ενώ αφαιρέθηκε η τουρκική υπηκοότητα από τούρκους Εβραίους, που ζούσαν εκτός της χώρας, με τραγικές συνέπειες για όσους κατοικούσαν σε χώρες υπό γερμανική κατοχή στο να μην μπορούν να επιστρέψουν στην Τουρκία και να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ..Επίσης, απαγορεύθηκε αυστηρά η διαμονή σε Εβραίους με ξένη υπηκοότητα, που προσπάθησαν να καταφύγουν στο τουρκικό έδαφος ή  σε άλλες χώρες μεταξύ των οποίων και η *Κύπρος, η οποία απλόχερα έτεινε χείρα φιλίας και φιλοξενίας προς τους καταδιωκόμενους.                                                                  Την 1η Ιουνίου 1942 υπογράφεται μία ακόμη εμπορική συμφωνία Βερολίνου – Αγκυρας: η Γερμανία παραλαμβάνει 45.000 τόνους χρωμίου και στέλνει σε αντάλλαγμα οπλισμό. Ενώ από το 1943 ως το 1944 θα εξαχθούν από την Τουρκία στη ναζιστική Γερμανία άλλοι 90.000 τόνοι χρωμίου. Ο Χίτλερ, από τον οποίο δεν διαφεύγει η φασιστική τάση της ηγεσίας της Αγκυρας, δηλώνει στον Μουσολίνι, στις 29 Απριλίου 1942 στο Σάλτζμπουργκ, ότι «η Τουρκία πολύ γρήγορα θα γίνει σύμμαχος και συζητείται να της παραχωρήσουν τα ελληνικά νησιά.»                                                                                                                                                        Και ανάμεσα στα μυριάδες εγκλήματα ( Γαία πυρί μειχθήτω)των Τούρκων κατά των Εβραίων κ.ά. ένα ενδεικτικό απεχθές έγκλημα πολέμου …Στις 24 Φεβρουαρίου του 1942, 10 μίλια βόρεια του πορθμού του Βοσπόρου, χτυπήθηκε από Γερμανική τορπίλη και βυθίστηκε το φορτηγό πλοίο Στρούμα (Struma), το οποίο μετέφερε Εβραίους πρόσφυγες από χώρες της ΑνατολικήςΕυρώπης και είχε προορισμό την Παλαιστίνη.

Το Στρούμα είχε φτάσει στην Κωνσταντινούπολη στις 15 Δεκεμβρίου του 1941 από την Κωστάντζα της Ρουμανίας, από όπου είχε ξεκινήσει. Για ένα διάστημα μεγαλύτερο των δύο μηνών παρέμενε αγκυροβολημένο στο στενό του Βοσπόρου, ενώ απαγορευόταν από την Τουρκία στους Εβραίους επιβάτες να αποβιβαστούν,  σε σημείο που οι πρόσφυγες Εβραίοι χωρίς τρόφιμα να οδηγούνται σε αργό θάνατο…   Καμία χώρα δεν δέχτηκε να φιλοξενήσει αυτούς τους διωκώμενους πρόσφυγες.                      Τελικά στις 23 Φεβρουαρίου το Στρούμα, αφού οι Τούρκοι ενημέρωσαν τους συμμάχους τους Γερμανούς ΝΑΖΙ, δια της βίας ρυμουλκήθηκε από τις τουρκικές Αρχές ακυβέρνητο, αφού δεν του χορήγησαν καύσιμα, πίσω στην Μαύρη Θάλασσα παρά τους κλαυθμούς και οδυρμούς των προσφύγων. Οι Γερμανοί γνωρίζοντας το ακριβές στίγμα του πλοίου το *βύθισαν την επόμενη ημέρα, αφού χτυπήθηκε από τορπίλη Γερμανικού υποβρυχίου. Αρχικά οι Τούρκοι διέδωσαν ότι Σοβιετικό υποβρύχιο βύθισε το Στρούμα, αλλά τα γεγονότα τους διέψευσαν αφού πολεμικά πλοία συμμαχικά και ρωσικά δεν υπήρχαν στην περιοχή. Οι δόλιοι Τούρκοι είχαν απαγορεύσει διέλευση συμμαχικών πλοίων από Βόσπορο και επέτρεπαν μόνο στα Γερμανικά πλοία να μπαινοβγαίνουν μέσω των Δαρδανελλίων.

*Άλλη εκδοχή είναι ότι οι Τούρκοι με εντολές των Γερμανών είχαν παγιδεύσειτο πλοίο με Γερμανικά εκρηκτικά, τα οποία με χρονοδιακόπτη πυροδοτήθηκαν.

(‘Όπως προαναφέρθηκε πάνω στο σαπιοκάραβο Στρούμα υπολογίζεται ότι επέβαιναν 791 άνθρωποι (781 επιβάτες και 10 μέλη του πληρώματος).Επέζησε μόνο ένας 19χρονος επιβάτης, ο David Stoliar.)

ZΤο Στρούμα έμφορτο από Εβραίους πρόσφυγες. Ουδείς επέζησε πλην ενός… Ούτως ή άλλως λόγω καραντίνας των εγκληματιών Τούρκων συμμάχων των ΝΑΖΙ, από πείνα, δίψα, μεταδοτικές ασθένειες και κακουχίες θα άφηναν την τελευταία τους πνοή στην Τουρκία, η οποία ασυγκίνητη οδηγούσε τους ανθρώπους αυτούς σε αργό θάνατο … όπως και τους υπολοίπους,  που ατυχώς ζούσαν στην Τουρκία, την χώρα των γενοκτονιών των Ελλήνω, Αρμενίων και των εβραϊκής καταγωγής Ντονμέδων. (Αυτές τις συμφωνίες είχαν συνάψει με τους ΝΑΖΙ συμμάχους τους)

ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Ο ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ, ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΤΟΥΡΚΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΑΣ ΔΙΟΤΙ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΟΦΕΙΛΕ, ΕΠΕΙΔΗ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΟΥ ΣΤΕΝΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΤΑΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ, ΦΙΛΟΞΕΝΗΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ.                                                                                                                                       ΣΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ-ΚΙΤΙΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΕΙΧΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΦΥΓΑ ΑΠΟ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΛΕΒΙ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΝΕΤΑΝΙΑΧΟΥ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΦΙΛΟΞΕΝΗΘΗΚΕ ΑΠΌ ΤΟΥΣ ΚΥΠΡΙΟΥΣ, ΟΤΑΝ ΕΦΘΑΣΕ ΑΡΧΙΚΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.  ΤΟΥΤΟΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΣΙΦΛΙΚΙΑ ΕΣΠΕΡΙΔΟΕΙΔΩΝ ΚΑΙ ΑΜΠΕΛΙΩΝ ΤΟΣΟ ΣΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ ΟΣΟΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΕΝΕΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ.                                                                                                               ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΕΒΡΑΙΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΤΟΤΕ ΣΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ  ΤΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΑΝ  ΟΙ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝΤΩΝΑ. ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΕ ΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΠΙΧΕΡΗΜΑΤΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΚΑΤΩ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ,  ΔΙΠΛΑ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΥΣΟΣΠΗΛΙΩΤΙΣΣΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΑΝ ΑΠΟΘΗΚΗ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΩΝ ΤΩΝ ΕΙΣΒΟΛΕΩΝ.

*Σύμφωνα με τη Δρ Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας Ευαγγελία Ματθοπούλου οι Εβραίοι, που φιλοξενήθηκαν ( Οι πρώτοι Εβραίοι πρόσφυγες έφτασαν στο νησί στις 15 Αυγούστου 1946) και παρέμειναν στην Κύπρο παρ΄όλον ότι η κατοχική κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας ανησυχούσε, ότι η μαζική άφιξη ανδρών από τα στρατόπεδα της Κύπρου στην Παλαιστίνη θα ενίσχυε στρατιωτικά την εβραϊκή πλευρά και θα δυναμίτιζε τις προοπτικές της ανακωχής μεταξύ Εβραίων και Αράβων.

Ο Κυπριακός λαός παρά τις αντιδράσεις και απαγορεύσεις των Άγγλων ακόμη και κρυφά υποδεχόταν και φιλοξενούσε τους Ισραηλίτες.

Συνολικά 52.221 μετανάστες εβραϊκής καταγωγή ήρθαν στην Κύπρο  το 1946-1949. Οι άνθρωποι αυτοί έφεραν στον κόσμο 2,200 παιδιά, αλλά το βασικότερο είναι ότι από την Κύπρο άναψε η πρώτη σπίθα για την δημιουργία Εβραϊκού κράτους καθώς οι πρώτοι ισραηλινοί μαχητές από εδώ ξεκίνησαν μυστικά να φεύγουν για το νέο Ισραήλ. Τα θυμάστε αυτά γείτονες;

Η μικρή Ελληνική Κύπρος, που ήταν τότε υπό την κατοχή των Άγγλων αποικιοκρατών, χιλιάδες Εβραίους πρόσφυγες φιλοξένησε και ο Κυπριακός λαός από το υστέρημα του, τους βοήθησε και τους αγκάλιασε με στοργή …  Πολλοί από αυτούς παρέμειναν στην Κύπρο μόνιμα ….

Και ένα μικρό παράδειγμα  αλτρουισμού των Ελλήνων, που με αυτοθυσία *διέσωσαν χιλιάδες Εβραίους και πολλοί από αυτούς πλήρωσαν ακριβό τίμημα για την πράξη τους αυτή. Ένα τιμητικό μνημείο έπρεπε στο Ισραήλ να υπάρχει τόσον για τους Έλληνες όσον και για τους Κυπρίους. Και σήμερα πρέπει σε ένδειξη ευγνωμοσύνης να συμπαρασταθείτε και εσείς, τόσον στην Ελλάδα, όσον και Ελληνική Κύπρο,  που κινδυνεύουν από τους ίδιους διώκτες βαρβάρους και όχι να συγχωρείτε δολοφόνους, εισβολείς γενοκτόνους   και πρώην συμμάχους των ΝΑΖΙ. Ούτε να τους αγγίζεται δεν πρέπει….

*Όπως π.χ. και ο Γερμανός Όσκαρ Σίντλερ και που σήμερα τιμάτε, που με κίνδυνο της ζωής του έσωσε περίπου 1.200 Εβραίους από βέβαιο θάνατο από τα χέρια των Ναζί στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου.

Και σε ολόκληρη την Ελλάδα διασώθηκα εκατοντάδες Εβραίοι, παρά τον κίνδυνο να εκτελεσθούν οι Έλληνες, που τους έκρυβαν και προστάτευα, λόγω αυστηρών νόμων των ΝΑΖΙ  κατακτητών.                                                                                                                                          Αυτοί οι Έλληνες, που βοήθησαν τους Εβραίους το έπραξαν είτε επειδή ήταν αντίθετοι στο ναζιστικό ρατσισμό, είτε ένιωθαν συμπόνια ή το θεωρούσαν χριστιανικό θρησκευτικό ή ηθικό καθήκον τους. Πολλές φορές  ολόκληρες κοινότητες καθώς και μεμονωμένα άτομα συνέβαλαν στη διάσωση Εβραίων. Αυτό το έκαναν με αυτοθυσία διατρέχοντας πολύ μεγάλους κινδύνους. Σε πολλά μέρη, η παροχή καταφύγιου σε Εβραίους επέσειε τη θανατική ποινή.

Οταν η ασπίδα, που «παρείχαν» οι Ιταλοί στον ελληνικό εβραϊκό πληθυσμό της Ζακύνθου -και όλης της ζώνης ελέγχου τους- μη υποκύπτοντας στις γερμανικές πιέσεις απέλασής του έσπασε με τη συνθηκολόγησή τους, η συντριπτική πλειοψηφία των 275 Εβραίων που ζούσαν στην πόλη αναζήτησε καταφύγιο στις οικίες των χωρικών ή σε ή παρεκκλήσια της απομονωμένης ορεινής ζακυνθινής ενδοχώρας. που τους οδήγησαν οι Έλληνες για να τους κρύψουν.

Οι Γερμανοί διώκτες τότε απέτυχαν  διότι κανένας από τους 35 χιλιάδες Έλληνες της Ζακύνθου δεν κατέδωσε ούτε έναν Εβραίο.

Στην Ζάκυνθο έβρισκαν  καταφύγιο άνθρωποι Εβραίοι διαφορετικής πίστης. Κοιτώντας «το αδρανές και έντονο βλέμμα των εικονικών Βυζαντινών αγίων», θα είχαν ήδη ριζωμένη την πεποίθηση ότι «η άμεση ανθρώπινη σχέση με τον γείτονά σου» περνά σε καταστάσεις κινδύνου σε σημαντικότερη μοίρα από τις ηθικές επιπτώσεις της καταπάτησης του θρησκευτικού νόμου ή της τυφλής πίστης στο δόγμα.

Σύμφωνα με το βιβλίο του Διονύσιου Στραβόλα συζύγου της αδελφής του φλογερού τότε Χρυσόστομου, ο Μητροπολίτης μέσα στο δωμάτιο του Litt είπε στον Γερμανό διοικητή πως «σύμφωνα με τις διαταγές σας, μπορείτε να συλλάβετε εμένα κι όχι εκείνους, κι αν αυτό δεν σας ικανοποιεί, τότε θα σας δείξω πόσο κοντά είμαι σε αυτές τις αθώες εβραϊκές οικογένειες. Θα τις ακολουθήσω στη δραματική τους πορεία και μαζί τους θα εισέλθω στους θαλάμους αερίων και στα κρεματόρια».

Καθώς οι Εβραίοι είχαν διαφύγει με την βοήθεια των Ελλήνων στα βουνά  φυσικά δεν υπήρχε κανείς να εκτελέσουν οι ΝΑΖΙ.  Και τότε η  γερμανική διαταγή ακούστηκε ξανά από τα μεγάφωνα της πόλης για συγκέντρωσή των Ελλήνων τώρα στο Δημαρχείο. Οι στρατιώτες της Βέρμαχτ αφού κακοποίησαν βάναυσα τους Έλληνες μέχρι σημείου που κάποιοι να αφήσουν την τελευταία τους πνοή, ξεκίνησαν τις εφόδους και τις πυρπολήσεις σε σπίτια των Χριστιανών Ελλήνων της πόλης της Ζακύνθου, αρχικά από την παραλία κι έπειτα εισχωρώντας στις συνοικίες. Έπειτα, κλιμάκωσαν τις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις στα βουνά. Και όλοι γνώριζαν τι αποτέλεσμα είχαν αυτές στα βουνά και της ηπειρωτικής Ελλάδας: σφαγιασμοί κατά την έφοδο, εκτελεστικά αποσπάσματα με συνοπτικές διαδικασίες, και πυρπόληση όλου του χωριού.

Και για όσους Έλληνες *έκρυβαν τους Εβραίους  σε όλη την Ελλάδα ο τρόμος της τιμωρίας δεν ήταν μικρότερος: για τους Έλληνες Χριστιανούς το παράπτωμα επίσειε σύλληψη, φυλάκιση, εκτελεστικό απόσπασμα (Αρκετοί Έλληνες εκτελέσθηκαν ) ή αργότερα σε κάποια αντίποινα, ή πυρπόληση της οικίας έστω και με την υποψία ότι σ’ αυτήν βρήκε καταφύγιο έστω και προσωρινά ένας Εβραίος. Για τους ιερείς, η τιμωρία θα ήταν ο απαγχονισμός σε ελαιόδεντρο.

Ένα μκρό παράδειγμα από τα δεκάδες, αυτοθυσίας Ελλήνων που έκρυβαν και φιλοξενούσαν Εβραίους.

Στο μνημείο του Ολοκαυτώματος Yad Vashem, στην Ιερουσαλήμ. στο τμήμα του μνημείου, που είναι αφιερωμένο σε μη Εβραίους οι οποίοι έθεσαν τη ζωή τους σε κίνδυνο προκειμένου να προστατεύσουν τους διωκόμενους του Ολοκαυτώματος υπάρχει ανάμεσα και σε άλλα ονόματα Ελλήνων και η Ευαγγελία Γεωργιάδου που ζούσε στη Φιλοθέη. Έγινε φίλη με τη Εβραία Μπιάνκα Βεντούρα, η οποία καταγόταν από την Κρήτη και ήρθε στην Αθήνα το 1942, αφότου κατέλαβαν τη νήσο οι Γερμανοί. Η Μπιάνκα και ο σύζυγός της Ραφαέλ είχαν δύο παιδιά, την Υβέτ (γεν. 1936) και τον Ιωσήφ (γεν. 1938), τα οποία ήταν συνομήλικα με τα παιδιά της Γεωργιάδου. Όταν ξεκίνησαν οι διώξεις των Εβραίων στην Αθήνα, η οικογένεια Βεντούρα έμεινε πάμφτωχη. Συνεπώς, άρχισαν να κρύβονται σε σπίτια διαφόρων Ελλήνων φίλων τους σε ολόκληρη την Αθήνα, όμως καθώς περνούσε ο καιρός αντιλαμβάνονταν ολοένα και περισσότερο ότι έθεταν σε κίνδυνο τις ζωές αυτών που τους φιλοξενούσαν. Κατά συνέπεια, αποφάσισαν να χωριστούν.

Η Μπιάνκα αποτάνθηκε στη φίλη της Ευαγγελία Γεωργιάδου ζητώντας της να κρύψει την κόρη της, Υβέτ. Η Γεωργιάδου συμφώνησε να κρύψει το κορίτσι στο σπίτι της, προσφέροντάς της καταφύγιο, παρόλο που γνώριζε τον κίνδυνο που διέτρεχε. Η Υβέτ παρέμεινε στο σπίτι της Γεωργιάδου και της οικογένειάς της από τις αρχές του 1944 μέχρι την απελευθέρωση τον Οκτώβριο του 1944. Η οικογένεια Γεωργιάδου τη φιλοξένησε με θέρμη και την αντιμετώπισε σαν τρίτο παιδί της οικογένειας.

( Κατά πληροφορίες  η κ. Γεωργιάδη,  ήταν αδελφή της γιαγιάς του σημερινού Πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη.)

Οι Γερμανοί έχασαν τον πόλεμο, και αυτός ήταν ο μόνος ελληνικός εβραϊκός πληθυσμός, που διασώθηκε στην ολότητά του. Πίσω από τις αρπαγές, τις πυρπολήσεις, την αβάσταχτη τρομοκρατία και τις μαζικές καταστροφές, που έκαναν οι Γερμανοί στο νησί φεύγοντας, στις 4-10 Σεπτεμβρίου ‘44, κρυβόταν η ικανοποίηση μιας αδιανόητης ηθικής  νίκης.

Μεταπολεμικά, οι ιστορίες της Ζακύνθου και άλλων μερών της Ελλάδας, άρχισαν να αποκαλύπτονται: Π.χ. για τον Μωυσή, ένα βρέφος το οποίο κράτησε στο χωριό Γιουλέικα μια Χριστιανή μητέρα καθώς η οικογένειά του αναγκάστηκε να διαφύγει.Ήταν μια υπέρτατη πράξη των Ελλήνων για την μη κατάδοση ούτε ενός Εβραίου στα βουνά, ή για την άρνηση των κατοίκων της πόλης της Ζακύνθου να δεχθούν ως δωροδοκία από τους Γερμανούς κάποια εβραϊκή περιουσία.

Η εφημερίδα Hasman έγραψε πως «η εβραϊκή κοινότητα όλου του κόσμου διαπίστωσε με τη μεγαλύτερη ικανοποίηση αυτές τις πράξεις των ηρωικών τέκνων της Ελλάδας, των οποίων οι πνευματικές αξίες εξακολουθούν να θέτουν το παράδειγμα του πολιτισμού και του ανθρωπισμού».

Η ιστορία μας έγινε μεν στη Ζάκυνθο το 1943, αλλά είναι μια ιστορία που σήμερα οι Ισραηλίτες γείτονες και ο κόσμος χρειάζεται να την ξανακούσει.

Αυτό είναι το χάσμα μεταξύ Ελληνικής φιλοξενίας των Εβραίων και της Τουρκικής απανθρωπιάς και βαρβαρότητας …. Μιας εγκληματικής βαρβαρότητας, που οδήγησε στην κατεχόμενη από βαρβάρους Ελληνική Μικρά Ασία όλες τις Χριστιανικές μειονότητες και τους Εβραίους σε αφανισμό …..

Στο δια ταύτα γείτονες Εβραίοι, πράξετε κατά συνείδηση και όχι κατά συμφέρον.

Και σημειώνω ότι ο Ελληνικός λαός ήταν και είναι μεγαλόψυχος και παραβλέπει παλαιότερες μέρες και πράξεις Ιουδαίων κατά Ελλήνων Χριστιανών.

Μια παροιμία, από τους πρώτους διδάξαντας Τούρκους  λέει:  «Ο κόσμος δεν έχει ντροπή αλλά μόνο συμφέρον!».                                                         Και σήμερα διαχωρίστε την ήρα (Τούρκους), απ΄το στάρι ( Ελλάδα) γείτονες Ισραηλίτες …

Ενδεικτικά,  ιδού και οι σφαγές των Ελλήνων Μικρασιατών. από τους γενοκτόνους εγκληματίες Τούρκους.  Όπου σταυρός και γενοκτονία …    Τα ίδια και σε όλες τις μειονότητες, που ζούσαν τότε στη βάρβαρη Τουρκία.

Z         Πολλοί θα διερωτηθούν … Τι απέγιναν τα ιερά οστά των εκατοντάδων χιλιάδων αγνοουμένων. Στο Βιβλίο ΣΤΕΓΝΩΣΑΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ της συνεργάτιδας μου Π.Β. αποκαλύπτεται …. Μέχρι εμπόριο οστών έκαναν οι Τούρκοι αποστέλλοντας σε εργοστάσια της Ευρώπης χιλιάδες τόνους ανθρώπινων οστών. Ενδεικτικά έγραφε τότε η εφημερίδα MIDI… Συζητιέται πολύ η προσεχής άφιξη του πλοίου Ζευς,που μεταφέρει για τις βιομηχανίες της Μασσαλίας 400 τόνους ανθρώπινα λείψανα. ( Μετά την Μικρασιατική καταστροφή.) Αυτά προέρχονται από τα Τουρκικά στρατόπεδα σφαγής Ελλήνων, Αρμενίων και άλλων, που είχαν την ατυχία να πέσουν σε χέρια «κανίβαλων» …. και ιερόσυλων.Δεν ήταν το πρώτο πλοίο, ούτε και το τελευταίοι, που μετέφερε μακάβριο φορτίο από Τουρκία.

Z

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ  ΑΠΕΧΘΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΚΑΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ, ΜΙΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΕΦΕΡΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΝΑΖΙ.,,

2Q==9k=Z2Q==2Q==9k=

Αυτά τα ολίγα προς ανανέωση μνήμη των γειτόνων Εβραίων και συμμάχων. Υπάρχουν άλλα μύρια για την ανέκαθεν συμπεριφορά  της Τουρκίας και  συνιστώ, όπως από πλευράς Ισραήλ, να τηρηθεί το βιβλικό ΟΦΘΑΛΜΟΝ ΑΝΤΙ ΟΦΘΑΛΜΟΥ ΚΑΙ ΟΔΟΝΤΑ ΑΝΤΙ ΟΔΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΩΣ ΔΙΚΑΙΑ ΝΕΜΕΣΙΣ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΦΙΛΟΝΑΖΙΣΤΕς ΤΟΥ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΕΙ.

                               9k=

Αντώνης Αντωνάς – Συγγραφέας – Ερευνητής, που  οι βάρβαροι δολοφόνησαν  στενούς συγγενείς και φίλους του.  με ρίζες από την κατεχόμενη Αγία Μεσαορία γη Αγίων και ηρώων, μεταξύ αυτών και τον αδελφό του.

Πηγές. Αποσπάσματα από παλαιότερα άρθρα και ιστορικά βιβλία μου, άρθρα του κ. Κουζινόπουλου, Διεθνής Τύπος, Ισραηλινά, Ελληνικά και Τουρκικά ΜΜΕ, Wikipedia,   βιβλία της φίλης Μικρασιάτισσας Π.Β. και άλλα κοινής ιστορικής χρήσης με πρόσθετα σχόλια και πληροφορίες.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ