Με αφορμή κάποια σχόλια που διάβασα στο διαδύκτιο θέλω να σας μιλήσω για κάτι που πραγματικά με θλίβει και ντρέπομαι που αναφέρομαι σ αυτό, ιδιαίτερα για τον πολυαγαπημένο μου το Γιώργο μου. Είναι τραγικά εξευτελιστικό, ποταπό να αναφέρομαι για την ανθρώπινη ελειψη του συντρόφου μου και ταυτόχρονα να μιλάω για χρήματα. Μακάρι να μην τύχει σε κανένα. Νοιώθω σα να προσβάλω τη μνήμη του. Αλλά αγαπητοί εσείς οι ελάχιστοι πραγματικά που κρίνεται, με τόση ελαφρότητα την δήλωση μου και με καταδικάζετε θέλω να σας πω τα εξής.
Καταρχήν ο Γιώργος πάλευε μια ζωή για να εξασφαλίσει στην οικογένεια του μια ωραία ζωή, έχει δουλέψει και τέσσερις και πέντε δουλειές, υπήρξαν περίοδοι που κοιμόταν για τρεις ώρες. Έχει αναγνωρίσει τα ένσημα του από το πρώτο του στο Δημοσιογραφικό Ταμείο με καταβολή βέβαια αρκετών προσωπικών χρημάτων. Όλα αυτά αγαπητοί μου τα έκανε προκειμένου να ζει τη ζωή που ήθελε χωρίς να μπλέξει σε άνομες πράξεις. Όπως πολύ καλά καταλαβαίνουμε όλοι τα λεφτά ειναι πολλά και εύκολα στην ανομία. Ο Γιώργος ο δικός μου ο Γιωργος όμως δούλευε όσο και όπου του εμφανιζόταν δουλειά,αντί να απλώσει το χέρι του στο βούρκο. Ίσως καταλαβαίνεται όλοι ότι μ αυτόν τον τρόπο θα είχε εξασφαλίσει την οικογένεια του με το παραπάνω. Όμως διάλεξε το δύσκολο μονοπάτι αυτό την δουλειάς. Έχω πει πολλές φορές ότι ήταν εργάτης της δημοσιογραφίας και όντως ήταν, αυτό που δεν ισως δεν καταλαβαίνεται ότι αυτό δεν τον κατατάσσει στον εργαζόμενο των χιλίων ευρώ. Δήλωνε τα πάντα γιατί ήθελε μια καλή σύνταξη, δούλευε για την οικογένεια του, οι εισφορές του ήταν υπερπολλαπλάσιες από ανθρώπων που θα δουλέψουν για τρεις ζωές, αυτό το έκανε για την οικογένεια του και για κανένα κράτος. Έτσι λοιπόν στη μνήμη του Γιώργου θεωρώ ατιμωτικό να ειναι η σύνταξη του 400 €.
Επίσης εξαιρετικά προσβλητικό για την μνήμη του, για την καριέρα του, για την προσωπικότητα την οποία είχε δείξει τόσα χρόνια, είναι να αντιμετωπίζετε από το κράτος σαν μια οποιαδήποτε δολοφονία . Το λέω και θα το λέω και θα το φτάσω μέχρι όπου μπορούν να με ακούσουν, η δολοφονία του Γιώργου είναι θεσμική, φίμωσαν την ελευθεροτυπία και αυτό είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σ ένα κράτος. Δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα είναι στην τελευταία θέση της ελευθεροτυπίας στην Ευρώπη.Θέση 108. Έτσι εγώ θέλω να δικαιωθεί ο Γιώργος μου απ όλες τις πλευρές. Οχι αγαπητοί μου είμαι πολύ μεγάλη και έμπειρη για να δέχομαι την λάσπη που θέλουν κάποιοι να πετάξουν στους Έλληνες αξιωματικούς. Σε καμία περίπτωση δεν θα υποστηρίξω ότι δεν υπάρχουν διεφθαρμένοι αξιωματικοί, είναι δεδομένο ότι υπάρχουν το γνωρίσουν όλοι μέσα στους χώρους τις αστυνομίας,μιας και όπως λέει ο λαός ο βήχας και το χρήμα δεν κρύβετε. Που είναι όμως το κράτος στην περίπτωση Καραϊβάζ που είναι η πολιτική βούληση?
Λίγες μέρες μετά την δολοφονία του σκότωσαν το κοριτσάκι την Κάρολαιν και ο τότε Υπουργός που στις επόμενες εκλογές κατεβαίνει με άλλο κόμμα επικήρυξε τους δολοφόνους. Αυτό δεν το έκανε κανένας αξιωματικός είναι αποκλειστικά, θέμα πολιτικής βούλησης. Η πολιτεία πετάει το μπαλάκι στην αστυνομία ας κάνει η πολιτεία τη δίκη δουλειά και από την αστυνομία θα γίνει ότι καλύτερο μπορούν . Είμαι βέβαιη για αυτό. Και θα κλείσω λέγοντας κάτι : ο δικός Γιώργος δεν δείλιασε να μαλώσει με Υπουργούς ακόμα και όταν είχαν απαγορέψει σ όλους τους αξιωματικούς με εντολή Υπουργού να μιλούν μαζί του γιατί δεν τους έκανε τα χατήρια, όσοι ξέρουν τι σημαίνει ρεπορτάζ καταλαβαίνουν σε τι στενωπό τον είχαν οδηγήσει και δεν έγινε για ενα μήνα η δυο, όμως ο Γιώργος άντεξε, άντεξε εκεί που ο Υπουργός έλεγε ότι τον τελείωσε άντεξε δεν λύγισε ούτε όταν τον απειλούσε ότι θα πάρει τηλέφωνο στον καναλάρχη προκειμένου να τον απολύσουν, ούτε κυλίστηκε στο βούρκο ούτε εκβίασε ούτε απείλησε έζησε μια ζωή με δύναμη .Και τότε όπως έχω ξαναπεί ήταν μπροστά ο Δημήτρης πιτσιρικάκι και είχε φοβηθεί και έλεγε μπαμπά θα χάσεις τη δουλειά του και μετά από καιρό ο ίδιος Υπουργός του είπε Γιώργο είχες δίκιο για τον συγκεκριμένο άνθρωπο και ο Γιώργος του είπε εντάξει Υπουργέ μου όλα καλά . Μέχρι και σήμερα χρωστάνε χρήματα στην οικογένεια από συνεργασίες και έχουν το θράσος και βγαίνουν τιμητές σε κανάλια δεν είχαν την παραμικρή αιδώ στη μνήμη του στα ρεπορτάζ του που διαφήμιζαν προκειμένου να πωλούν φύλλα Ακόμα και αποκλειστικό ρεπορτάζ είχε δώσει στην αστυνομία με ντοκουμέντα και ο τότε υπουργός το έδωσε σε άλλο κανάλι γιατί ήθελε να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με το ανταγωνιστικό κανάλι και όμως ο Γιώργος που παραλίγο να πάθει εγκεφαλικό εκείνο το βράδυ και τον συγχώρεσε και τον βοήθησε στις επόμενες εκλογές. Υπήρξε άνθρωπος με ήθος με κύρος και τιμούσε την λέξη άνθρωπος Ας αναλάβουν ο καθένας λοιπόν την ευθύνη του από το κομμάτι που που αναλογεί, οι αιρετοί υπάρχουν για να υπηρετούν το λαό και οχι να διαφεντεύουν, ο νοώ νοείτο καλημέρα και καλή ανάπαυση αγάπη μου στο χρωστούσα αυτό στη μνήμη σου Ότι και να λένε εμείς ξέρουμε και ποιους αγαπούσες και για ποιους ενδιαφερόσουν και σε ποιους είχες αφιερώσει τη ζωή σου Σ αγαπώ το νανάκι σου ❤️
Σε λίγες ώρες συμπληρώνονται δυο χρόνια που μου λείπεις. Τι μου λείπει με ρωτούν ολοι .
Μου λείπει η ζωή μου θέλω τη ζωή μου πίσω θέλω να ουρλιάξω και ομως σιωπώ Έχω να σ ακούσω να μου μιλάς δυο χρόνια, ψάχνω να σε βρω μέσα στα σύννεφα, πάνω στα κύματα, μέσα από το καθετί και ναι Γιώργο μου συνεχίζω, γελάω, τραγουδάω,που βρίσκω τη δύναμη αναρωτιέμαι, πως ξυπνάω, και παω στο γραφείο , πως κοιμάμαι χωρίς την αγκαλιά σου. Πως ζω χωρίς τα γλυκόλογα σου. Κι όμως μπορώ, αναρωτιέμαι εάν είμαι άνθρωπος ή ρομπότ,η απουσία σου είναι βασανιστική και λέω δεν μπορεί κάποιος μου κάνει φάρσα ένα κακογουστο αστείο οτι ξαφνικά θα ανοίξεις την πόρτα και θα πεις ήρθα νανάκι μου. Μήπως βλέπω εφιάλτη αλλά μάλλον ο εφιάλτης είναι η καθημερινότητα μου,η παρέα μου, που ήρθε τόσο βίαια στη ζωή μου όσο απότομα χάθηκε ο ήλιος από τη ματιά μου,τόσο βίαια σκοτείνιασαν όλα γύρω μου και εγώ εδώ να περιμένω να ανατείλει πάλι να ξημερώσει αλλά μάταια.Θυμάσαι το πουλάκι που κελαηδούσε στη βεράντα μας δεν ξαναήρθε σα να έφυγε και αυτό λίγες μέρες μετά από εσένα Αναρωτιέμαι μερικές φορές εάν θα ξημερώσει πάλι για μένα, αν θα νοιωσω αληθινή χαρά αν θα νοιώσω άνθρωπος πάλι. Λένε και άλλοι ότι τους λείπεις και όταν το ακούω θέλω να φωνάξω δεν ξέρετε τι θα πει μου λείπει. Θέλω να σου γράψω ένα στιχάκι από ενα τραγούδι, (έλα λίγο μόνο για λίγο).
Μάταια σε ψάχνω δεν μπορώ να σε βρω πουθενά και συνεχίζω μόνη μου να προσπαθώ να βρω τα αχνάρια που άφησες. Σ αγαπώ και μου λείπεις και να σου πω κάτι δεν φέρθηκες καλά γιατί μου έλεγες αγάπη μου θα είμαστε μαζί για πάντα. Θυμάσαι όταν δεν ξυπνούσα από τη νάρκωση στο χειρουργείο που μου κρατούσες το χέρι και μου έλεγες θα τα καταφέρουμε, τόσα έχουμε περάσει θα περάσει και αυτό και είχες δικιο πέρασε. Αυτό όμως Γιώργο μου δεν περνάει γιατί δεν περνάει γιατί δεν μπορείς να έρθεις πάλι σπιτι μας μου λείπεις σε θέλω δίπλα μου κοντα μου.
Εφυγες νωρίς, εφυγες μόνος σου, μ άφησες, δεν είμαι, τόσο δυνατή και το ξέρεις, όμως τα καταφέρνω αλήθεια σου λέω προσπαθώ και τα καταφέρνω. Σ αγαπώ πολύ και μου λείπεις το νανάκι σου . Να πετάς ψηλά στους ουρανους αγάπη μου και εάν βρεθείς με τον μπαμπά μου πες του ποσό τον αγαπούσα ❤️