Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός
Πληρώνουμε τις επιλογές μας.
Δεν φταίνε εκείνοι που με την έγκρισή μας κάθισαν στον σβέρκο μας και μας εξαναγκάζουν σε όλο και μεγαλύτερες περικοπές, σε στερήσεις δικαιωμάτων, στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Φταίμε εμείς που τους επιλέξαμε.
Υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια στην επιλογή των πολιτικών από τους πολίτες.
Υπάρχει ο ιδεολόγος πολιτικός. Είναι εκείνος ο οποίος προεκλογικά θα πει τι πρέπει να γίνει, για να οδηγηθεί μια χώρα, ένας λαός, μία κοινωνία, σε σταδιακή αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, σε μια πρόοδο οικονομική και κοινωνική, έχοντας σαν μοναδικό στόχο, το καλό της χώρας και των πολιτών, από τα οφέλη μιας μειοψηφίας κερδοσκόπων. Είναι βέβαιο όμως, πως όταν ανοίξουν οι κάλπες, δεν θα βρει τους ψήφους πολλών από εκείνους που θεωρούσε δικούς του ανθρώπους, εκείνων που τον επαινούσαν για την ηθική του, το πρόγραμμά του, την επιθυμία του να προσφέρει ανιδιοτελώς στην χώρα του, στους συμπολίτες του.
Υπάρχει κι ο κατασκευασμένος πολιτικός. Ο λάτρης της εξουσίας, που θα διεκδικήσει την ψήφο των πολιτών, όχι καταθέτοντας το δικό του πρόγραμμα, ανακοινώνοντας το δικό του όραμα! Το πρόγραμμά του στηρίζεται στα αποτελέσματα επιστημονικών ερευνών που γίνονται στους πολίτες και στις οποίες καταγράφονται τα «θέλω» των πολιτών ή οι αντιθέσεις τους σε πολιτικές αποφάσεις. Τα εξειδικευμένα γραφεία «επικοινωνίας» του γράφουν τους λόγους, συντάσσουν το πρόγραμμά του (πολλές φορές αγνοεί τα περισσότερα σημεία του), φροντίζουν για την εξωτερική του εμφάνιση, σχεδιάζουν κι υλοποιούν ελκυστικές προεκλογικές καμπάνιες. Με απλά λόγια, φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες.
Και η επιτυχία του κατασκευασμένου πολιτικού σε βάρος του ιδεολόγου πολιτικού, που λέει στους πολίτες την αλήθεια, δηλαδή τι πρέπει να γίνει προς όφελος της χώρας, της κοινωνίας, στηρίζεται στο γεγονός ότι πάντα υπόσχεται όχι εκείνα που πρέπει να γίνουν αλλά αυτά που ακούγονται ελκυστικά από τους πολίτες! Λέει αυτά που του έχουν υπαγορεύσει να πει οι «επιστημονικοί του συνεργάτες» γνωρίζοντας ή όχι, πως πολλά από όσα υπόσχεται δεν μπορούν να γίνουν για πολλούς και διάφορους λόγους!
Η παροχολογία που αναπτύσσει στους λόγους του ο κατασκευασμένος από τις εταιρείες πολιτικός, έλκει τους ψηφοφόρους. Αρχή της παροχολογίας που συντάσσεται από τους «ειδικούς συνεργάτες», στηρίζεται στο γεγονός ότι οι ψηφοφόροι δεν εξετάζουν αν όλα όσα υπόσχεται ο πολιτικός μπορούν να πραγματοποιηθούν ή όχι. Τους αρκεί ότι μπορούν πλέον να αρχίζουν να ονειρεύονται μια ζωή καλύτερη. Οι ψηφοφόροι θέλουν έναν ηγέτη που τάζει οικονομικές παροχές, για να μπορέσουν να αποκτήσουν όλα όσα θέλουν, για να μπορέσουν να λύσουν όλα τα προβλήματά τους.
Η υποσχεσιολογία που αναπτύσσει ο κατασκευασμένος πολιτικός, για την αντιμετώπιση μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων, όπως η εγκληματικότητα, η ανεργία, το περιβάλλον κ.α. είναι επίσης διανθισμένη με εκφράσεις που δείχνουν αποφασιστικότητα, δυναμισμό, αλλά και με βέλη βουτηγμένα στο δηλητήριο, που στόχο έχουν τους πολιτικούς του αντιπάλους κι εκείνους που είναι αντίθετοι στα σχέδιά του. Σήμα κατατεθέν των λόγων αυτών των πολιτικών, ότι θα οδηγήσουν στη δικαιοσύνη όλους εκείνους που έβλαψαν την χώρα και τους πολίτες, όλους όσους έκαναν κακοδιαχείριση. Η επικοινωνία στο μεγαλείο της με αποδέκτες τους πολίτες που είναι δεμένοι σε ιδεολογικά άρματα, που ανήκουν σε κοινωνικές ομάδες.
Ακόμη, κύριο μέλημα αυτών, των κατασκευασμένων πολιτικών και των επιτελείων τους, είναι η δημιουργία μεγαλύτερων αναγκών στους πολίτες, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν εύκολα να τους… υπόσχονται! Έτσι «κτίζουν» το μέλλον για τις επόμενες εκλογές προκειμένου να εκλεγεί και πάλι ηγέτης κατασκευασμένος από το σύστημα.
Κάθε πέρυσι και καλύτερα, κάθε νέος αρχηγός χειρότερος από τον προηγούμενο.
Η επιλογή όμως του χειρότερου έγινε από εμάς, τους πολίτες, τους ψηφοφόρους.
Και κάναμε αυτή την επιλογή με γνώμονα το προσωπικό μας συμφέρον. Χωρίς να εξετάζουμε ποιος είναι αυτός στον οποίο με τόση ευκολία του δίνουμε την δυνατότητα να καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα ζωής μας, του δίνουμε την δυνατότητα να διαχειριστεί την περιουσία της πόλης, της χώρας.
Η επιλογή του χειρότερου.
Για να μην επαναληφθεί στο μέλλον, θα πρέπει οι πολίτες να στρέψουν την προσοχή τους σε εκείνους που λένε στενάχωρα πράγματα που πρέπει να γίνουν, για να ξεφύγουμε από τις στενωπούς, πρέπει να εξετάζουν με προσοχή το ήθος, τις γνώσεις και την κοινωνική συμπεριφορά όποιου διεκδικεί αξιώματα.
Ο Αβραάμ Λίνκολν, 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών είχε πει:
«Η ψήφος είναι πιο δυνατή από την σφαίρα. Με την σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο σου, μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».
Αν δεν αλλάξουμε συμπεριφορά, αν οι επιλογές μας γίνονται πάντα με γνώμονα τις υποσχέσεις που δίνει ο κάθε πολιτικός και ποιες από αυτές, υλοποιήσιμες ή όχι ικανοποιούν τα θέλω μας για το σήμερα χωρίς να εξετάζουμε τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας που αν ικανοποιηθούν είναι βέβαιο πως θα βελτιωθεί κι η προσωπική μας ποιότητα ζωής, τότε η επιλογή του χειρότερου είναι μονόδρομος.
Ας αναλογιστούμε τις ευθύνες μας…