Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος
Πόσοι από εμάς δεν γοητεύτηκαν στην πρώτη κιόλας Γυμνασίου, με τον μεγαλοφυή νόμο της «Αφθαρσίας της Ύλης». Η επαφή μας με το γοητευ–τικό μάθημα της Χημείας,που διάνοιγε στην ανθρώπινη δημιουργία τεράστιες δυνατότητες, επέπρωτο να γίνει με το λαμπρό επιστημονικόεπίτευγμα ενός γάλλου χημικού. Ενός ερευνητή που καταχωρήθηκε με τις πρωτοπόρες επιστημονικές του εργασίες στο πάνθεον των μεγάλων της ανθρώπινης διανόησης και που πάραυτα η ιστορία του επεφύ–λασσε άδικο και άδοξο τέλος.Όμως σε λίγο θα εκδηλώνονταν η επανάσταση και ο Μαρά θα εύρισκε πρόσφορο έδαφος για να εκδικηθεί τον μεγάλο χημικό. Θα αποκτούσε απίστευτη δύναμη υπογράφοντας με τον Ροβεσπιέρο, χιλιάδες εκτελέσεις αντικαθεστωτικών στις λαιμητόμους που κοσμούσαν κάθε πλατεία της Γαλλίας. Η ετυμηγορία τους σαφής. Οι εχθροί του λαού και συνεργάτες του προηγούμενου αυταρχικού καθεστώτος εκμετάλλευ–σης, έπρεπε να θανατώνονται με συνοπτικές διαδικασίες. Για την περίπτωση δε του Λαβουαζιέ η εκδίκηση του Μαρά θα γίνονταν εύκολο παιχνίδι, αφού αυτός και ο πατέρας τους είχαν το απεχθές επάγγελμα του φοροεισπράκτορα. Πόσο άδικη η ιστορία εδώ, για τον μεγάλο επιστήμονα, που είχε με τις εμπνευσμένες του ανακαλύψεις θέσει το υπόβαθρο της Χημείας; Ενδεικτικό είναι το δηλητήριο που έβγαζε ο Μαρά μέσω της εφημερίδας του για τον Λαβουαζιέ. «Καταγγέλλω τον αγύρτη Λαβουαζιέ, μαθητευόμενο χημικό, γενικό φοροεισπράκτορα, τον υποτιθέμενο πατέρα όλων των ανακαλύψεων». Η ώρα του τέλους είχε σημάνει. Οι δυνάμεις της επανάστασης έκλεισαν το χημικό εργαστήριο του Λαβουαζιέ και τον οδήγησαν σε ένα δικαστήριο παρωδία, του οποίου η απόφαση ήταν προαποφασισμένη. Ο δυστυχής επιστήμονας απαρίθμησε στο δικαστήριο όλα τα επιτεύγματά του, για να εισπράξει την παγερή απάντηση απο τον αγράμματο πρόεδρό του «Η δημοκρατία δε χρειάζεται επιστήμονες. Θάνατος». Οδηγήθηκε στη λαιμητόμο μαζί μεείκοσι εφτά άλλους αντιφρονούντες και σε λίγο το άψυχο κεφάλι του έπεφτε στο καλάθι. Άδικη αμοιβή αλήθεια για το μεγάλο τέκνο της Γαλλίας και της παγκόσμιας συνάμα επιστημονικής κοινότητας. Δεκαοχτώ μήνες αργότερα όταν τη διακυβέρνηση της Γαλλίας θα αναλάβει το μετριοπαθέστερο Διευθυ–ντήριο και θα έχει επέλθει εν τω μεταξύ ο αποκεφαλισμός των Μαρά και Ροβεσπιέρου, το κράτος θα επιτρέψει στη χήρα του Λαβουαζιέ να πάρει τις μελέτες και τα χημικά του όργανα. Την άδεια παραλαβής τους θα συνόδευε και ένα λιτό σημείωμα, μάλλον κυνικό παρά με διάθεση αποκατάστασης της τραγικής εκτέλεσης. Έγραφε:«Στη χήρα του Λαβουαζιέ, που καταδικάστηκε αδίκως». Έτσι το ήθελε η ιστορία με τους αχανείς δαιδάλους της. Εξαιτίας μιας επιπόλαιης αντιδικίας, είχε θανατωθεί ίσως ο μεγαλύτερος χημικός όλων των εποχών …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π., μέλος ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ