Η πυξίδα δεν δείχνει ποτέ τον δρόμο.

Του Ηλία Καραβόλια,
Με καλούν κάποιοι φίλοι να είμαι περισσότερο αισιόδοξος στις απόψεις μου. Να γράφω δηλαδή οτι θα αναστραφεί η κατάσταση εντός κάποιων μηνών ή στο 2014, όπως λένε πολλοί ”αισιόδοξοι”. Και να γίνω υποστηρικτής και υπέρμαχος της προσπάθειας που γίνεται να ”αλλάξει” το κλίμα, να μπεί ”τέλος” σε εγχώριες νοοτροπίες που ρήμαξαν την χώρα. Ας πούμε ότι το κάνω, διότι συμφωνώ με το αναγκαίο αυτό πρόταγμα: να αλλάξουμε νοοτροπία, κανείς δεν αμφιβάλλει. Και μου είναι και εύκολο να γίνω ευχάριστος, οχι χρήσιμος. Να δείξω ότι μπήκαμε σε σωστό δρόμο, και
οσονούπω, θα ανακάμψει η χώρα. Αλλά αναρωτιέμαι: ναι μεν η Citigroup( που βλέπει πάλι έξοδο της χώρας απο το ευρώ το 2014 και ύφεση με ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη) είναι ”κακός κερδοσκόπος” που σπέρνει αβεβαιότητα και πανικό για ιδιον όφελος. Γιατί όμως η κυβέρνηση την έχει σύμβουλο αποκρατικοποιήσεων; Γιατί, μου απάντησε κάποιος της κυβέρνησης, άλλο το Τμήμα Αναλύσεων της και άλλο της Συμβουλευτικής . Και καλά η Citigroup,που όντως παίζει παιχνίδια με την τύχη της χώρας και καλλιεργεί αβεβαιότητα. Με την χθεσινή επίσημη ολλανδική πρόταση -δια στόματος του πρωθυπουργού τους- για την δυνατότητα εξόδου χώρας από το ευρώ, τί έχουμε να πούμε; Μήπως ,λέω εγώ, είναι προάγγελος των πραγματικών προθέσεων του σκληρού ευρωπαϊκού πυρήνα για την Ελλάδα κα την Κύπρο; Όταν ο πρωθυπουργός της ”μικρής Γερμανίας”, ο Ολλανδός Mark Rutte ζητάει να θεσπιστεί άμεσα η επιλογή εξόδου μιας χώρας από το ευρώ, καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι ο τ. Υπουργός Οικονομικών του Rutte, ο J. Dijsselbloem, ανέλαβε μόλις προχθές την προεδρεία του Eurogroup, διαδεχόμενος τον ”μαλακό” προς την Ελλάδα, J. C. Juncker.
Για αυτά αλλά κυρίως για την ψυχρή αλήθεια των μεγεθών που βελτιώνονται τεχνητά και μόνο, ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα.Μπορεί πολλοί αναλυτές να διατείνονται τελευταία ότι τα δύσκολα στην κρίση της ευρωζώνης έχουν παρέλθει και ότι το κλίμα έχει βελτιωθεί πολύ στις αγορές. Αλλά στις αγορές : οχι στις πραγματικές οικονομίες της ύφεσης . Ισπανία, Ιταλία δείχνουν να χειροτερεύουν την κατάσταση στην κλινική Ευρωζώνη. Και αυτοί είναι ασθενείς, που δεν τους σηκώνει η εντατική.
Ας μην ψάχνουμε για συνωμοσίες και σχέδια πάντα. Υπάρχει η πραγματικότητα αυτή την περίοδο που μόνη της γεννά την αποσταθεροποίηση στη Ευρωζώνη. Και δεν είναι τόσο η πρόθεση Kameron για δημοψήφισμα,ώστε να προστατέψει το λονδρέζικο τραπεζικό λομπι απο την τραπεζική μέγγενη του Βερολίνου. Αλλού είναι το θέμα .Η πρόσκαιρη και εύθραυστη εμπιστοσύνη των αγορών, των επενδυτών και των φορολογουμένων φυσικά( των κατ εξοχήν αιμοδοτών της στήριξης στην ευρωζώνη) θα κλονιστεί και μόνο στην ιδέα ότι δεν «βγαίνουν» τα νούμερα στην Ελλάδα. Και τα νούμερα δεν βγαίνουν! Το λένε πολλοί, εκτός Ελλάδος: σε Βερολίνο, Βρυξέλλες, ΔΝΤ και μόνο η κυβέρνηση επιμένει να μας λεει το αντίθετο! Δεν είναι αδικαιολόγητη η αντίδραση του ΔΝΤ, το οποίο ζητά όλο και πιο συχνά να υπάρξει σχέδιο απομείωσης του ελληνικού χρέους. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στόχος του ΔΝΤ είναι να διαφυλάξει τα κεφάλαια που έχει χορηγήσει- σχεδόν απίθανο να συμβεί αυτό φυσικά,άν η Ελλάδα βγει από την Ευρωζώνη. Η Deutsche Bank βλέπει σίγουρο νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους ενώ ”ξαφνικά” βγαίνει μανιφέστο υπέρ της αποχώρησης απο το ευρώ των οικονομικά ισχυρότερων(!) απο το think tank “Notre Europe” στις Βρυξέλλες. Ασήμαντο ινστιτούτο, θα πεί κάποιος (πέντε ευρωπαίοι οικονομολόγοι είναι, σιγά το φόρουμ) Και όμως : είναι ”παιδιά” του Ζακ Ντελόρ, του Πασκάλ Λαμί και του μακαρίτη Σκιόπα. Όχι απλά ευρωπαιστές, αλλά θεσμο-φύλακες της ιδέας του κοινού νομίσματος!
Ο δε σοβαρός και έγκριτος καθηγητής του Harvard, Kenneth Rogoff, είπε προχθές στο Bloomberg : ” Το ευρώ μπορεί μόνο να διασωθεί αν τα ευρωπαϊκά κράτη προχωρήσουν στη σύστασης μιας πραγματικής πολιτικής ένωσης, σαφώς μικρότερης” Και εξηγεί: ”Για να επιβιώσει αυτή η πολιτική ένωση, θα πρέπει ορισμένα κράτη να τεθούν σε… τροχιά εξόδου από το ευρώ, με πρώτη και καλύτερη την Ελλάδα.Εκτιμώ ότι το ευρώ δεν θα καταρρεύσει. Η Ευρωζώνη δεν θα διαλυθεί. Αλλά σαφώς θα πρέπει να συρρικνωθεί”
Μπορεί μέχρι το φθινόπωρο,όπως προβλέπουν πολλές ορθολογικές αναλύσεις, οι εξελίξεις στην ευρωζώνη να κυλήσουν σχετικά ήρεμα. Αλλά σχετικά με το δικό μας τραγικό αδιέξοδο σαν κοινωνία και οικονομία, έχουν βαλθεί κάποιοι να μας κάνουν να ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε ! Πχ, η ακραία κερδοσκοπία με συναλλαγές οver-the-counter (OTC) στην αγορά ομολόγων από hedge funds που έχουν στην κυριολεξία κάνει ξέφρενο πάρτι κέρδους με τα ελληνικά ομόλογα, βαφτίζεται ως ”βελτίωση” στην τιμολόγηση των ελληνικών ομολόγων(πτώση των spreads) και αντιστροφή κλίματος . Τα ίδια ”αισιόδοξα” δήθεν σημεία εμφανίζει και το ελληνικό χρηματιστήριο, όπου πολλοί βλέπουν ξένους θεσμικούς να τοποθετούνται σταδιακά. Αλλά γιατί αυτό δεν φαίνεται στους όγκους συναλλαγών, και φαίνεται μόνο στην άνοδο των τιμών, απορώ πραγματικά!
Να προσγειώθουμε: ο κίνδυνος για την Ελλάδα δεν πέρασε. Και καιρός είναι, επιτέλους, να αναλογιστούμε γιατί τρία χρονια μετά το πρώτο Μνημόνιο και μετά απο τόσα πρόσθετα και εξοντωντικά μέτρα, ο κίνδυνος εξόδου απο το ευρώ δεν ”περνάει” . Και φυσικά, γιατί δεν ανακάμπτει η οικονομία. Δεν είναι κινδυνολογία η περιγραφή της πραγματικότητας, της αλήθειας. Και οι προτάσεις, οι πράξεις, οι δράσεις πρέπει να είναι σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, οχι τις κουφιας ρητορείας περί μεταρρύθμισης και ανάπτυξης που ουδεις εξ αυτών που την επικαλούνται δεν διανοείτε τί λαικισμό εκπέμπει,αν δεν μπορεί να την ορίσει συγκεκριμένα.
Καιρός να σταματήσουμε να λέμε -και να μας λενε- οτι πρέπει να συνεχίσουμε…γρηγορότερα, πιο ”αποφασιστικά”, διοτι είμαστε -λένε – στον ”σωστό δρόμο” ! Επιτέλους, κάποιοι να τολμήσουν και να αλλάξουν την ρότα της χώρας. Δεν πιάσαμε πάτο, αλλά ο πάτος είναι παρακάτω. Υπάρχουν και χειρότερα, ας το καταλάβουν. Απαιτείται να στρίψουμε το καράβι και κατ αρχήν, πριν σχεδιάσουμε ”μεταρυθμίσεις ” και ”αλλαγές” να κάνουμε αυτό που πρέπει άμεσα : να ζητήσουμε και να παλέψουμε για το αυτονόητο. Ποιό είναι αυτό ; Τέρμα στις θυσίες, τέρμα στις περικοπές εισοδήματος και στην μείωση του ΑΕΠ. Γιατί θα ξαναγίνει αυτό, σύντομα. Πιστέψτε με. Η πυξίδα που κρατάνει κάποιοι-άλλοι τους την έδωσαν στην ουσία- και οδηγούν την χώρα, δείχνει τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Αλλά η πυξίδα, δεν δείχνει ποτέ τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε…