Τα δανεικά τα χρωστάμε και πρέπει να τα επιστρέψουμε.

Γνωρίζουμε ότι αυτά που γράφουμε πιο κάτω δεν θα αρέσουν και πολλοί θα μας κατηγορήσουν. Όμως, αν δεν σταθούμε κάποια στιγμή να κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα και να παραδεχτούμε μερικά πράγματα, δεν πρόκειται να διατυπώσουμε και τα σωστά αιτήματα. Ούτε πρόκειται να μας πάρει κανείς στα σοβαρά.
Ας αναρωτηθούμε λοιπόν το εξής απλό. Τα χρήματα που χρωστά η Ελλάδα, τα δανείστηκαν πράγματι ή όχι οι νόμιμες ελληνικές κυβερνήσεις, μέσω της εκδόσεως ομολόγων; Τα δανείστηκε λοιπόν το ελληνικό κράτος, το οποίο το αποτελούμε όλοι μας ή όχι; Μας τα έδωσαν άραγε με το ζόρι οι δανειστές ή τα ζητήσαμε εμείς, μέσω του πολιτικού συστήματος που εμείς στηρίζουμε; Αν έτσι έχουν τα πράγματα (που έτσι έχουν), αυτά τα χρήματα θα πρέπει να επιστραφούν. Είμαστε υπερήφανο έθνος και όχι ζήτουλες. Είναι άλλο πράγμα το τι κάναμε εμείς αυτά τα χρήματα και άλλο το ότι τα οφείλουμε στους δανειστές. 
Είναι επίσης άλλο πράγμα οι σοβαρές διαπραγματεύσεις που πρέπει να γίνουν με τους δανειστές για να αποφύγουμε την ανθρωπιστική κρίση, καθόσον το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Είναι επίσης άσχετο το γεγονός ότι οι «αγορές» που δάνεισαν τα χρήματα αυτά, τα δημιούργησαν από αέρα κοπανιστό με τη μέθοδο των κλασματικών αποθεμάτων. Σε μας όμως ήρθαν ως υλικό χρήμα και χρησιμοποιήθηκαν ως τέτοιο, δημιουργώντας αντίστοιχες υλικές περιουσίες για κάποιους.
Αντί όμως εμείς τώρα να ψάξουμε να βρούμε τι έφταιξε και να τιμωρήσουμε εκείνα τα ελληνικά λαμόγια που έφαγαν αυτά τα χρήματα και μας υποδούλωσαν όλους, ζητιανεύουμε από τους ξένους να μας τα χαρίσουν ή να μας τα κουρέψουν και μάλιστα τους εχθρευόμαστε που θέλουν τα χρήματά τους. Έχουμε ήδη αθωώσει μέσα μας όλους αυτούς τους συμπατριώτες μας στο εσωτερικό της χώρας που καταλήστευσαν τα δανεικά χρήματα, γίναμε αλληλέγγυοι μαζί τους, λουφάξαμε στους καναπέδες μας και εξαντλούμε τον πατριωτισμό μας βρίζοντας αυτούς που τα δάνεισαν και τα θέλουν πίσω. Λες και αν κουρευτεί το χρέος αύριο το πρωϊ δεν θα ξαναγίνουν αμέσως τα ίδια με το ίδιο σύστημα στο τιμόνι της χώρας.
Το ελληνικό πολιτικοοικονομικό σύστημα χαίρεται και υποθάλπει με την προπαγάνδα του, αυτή την εύκολη οργή των Ελλήνων προς τους ξένους, εκμεταλλευόμενο τον άδολο πατριωτισμό μας, προκειμένου να μην ζητήσουμε εξηγήσεις από την εσωτερική ολιγαρχία. Όμως εμείς πρέπει να μάθουμε πως κατάφερε ένα 1% των Ελλήνων να κατέχει το 56,1% του πλούτου της χώρας και μάλιστα να αυξήσει και τον πλούτο του μέσα στην κρίση που το ίδιο δημιούργησε. Πρέπει να μάθουμε πόσα χρήματα έχουν φύγει στο εξωτερικό και αν αυτά τα χρήματα είναι νόμιμα ή μαύρα. 
Ναι είναι αλήθεια ότι κάποιοι ξένοι δανειστές μπορεί να έκαναν παιχνίδι δανεισμού με την Ελλάδα, αλλά δεν το έκαναν μόνοι τους. Κάποιοι από το εσωτερικό τους βοήθησαν. Αυτό όμως εμείς οι ίδιοι πρέπει να το ψάξουμε και να το ακυρώσουμε. Το κάναμε όμως ή ψηφίζουμε τους ίδιους; Ναι είναι αλήθεια ότι τώρα οι δανειστές βρήκαν την ευκαιρία να ξεπουλήσουν την Ελλάδα και επιβάλουν εξαθλίωση σε όλους μας. Όμως πάλι κάποιοι από εμάς τους ίδιους, από τη δική μας ελίτ, αφενός προετοίμασαν το έδαφος χρεοκοπώντας τη χώρα, αφετέρου στη συνέχεια άνοιξαν την Κερκόπορτα στους δανειστές.
Δεν πρόκειται λοιπόν ποτέ να επέλθει κάθαρση, δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσει η Ελλάδα, ούτε πρόκειται ποτέ να μας πάρουν στα σοβαρά οι ξένοι και να μας φοβηθούν, όσο εμείς δεν διεκδικούμε το αυτονόητο. Δηλαδή να βρούμε και να τιμωρήσουμε αυτούς που έφαγαν τα χρήματα εντός της χώρας και μας χρεοκόπησαν, παραδίδοντάς μας στους ξένους γύπες εντελώς απροστάτευτους. Δεν το κάναμε μετά την κατοχή, όταν αφήσαμε τους δοσίλογους και τους μαυραγορίτες να γίνουν τα αφεντικά του τόπου. Δεν το κάναμε μετά τη χούντα, όταν κλείσαμε τα μάτια σε χουντικούς που το έπαιζαν αγωνιστές και δημοκράτες. Πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να το κάνουμε. Πρέπει να γίνουμε επιτέλους σοβαροί και αυστηροί με τους εκμεταλλευτές μας.
Δεν μας το επιτρέπει το σύστημα; Ε, τότε ας το αλλάξουμε.
ΥΓ. Στη ναυμαχία του Ναβαρίνο οι ξένες δυνάμεις κτύπησαν τον Ιμπραήμ και απελευθέρωσαν το ελληνικό κράτος που είχε καταλυθεί μόλις είχε γνωρίσει τη λευτεριά του, προκειμένου, μεταξύ των άλλων, να πάρουν πίσω τα δανεικά τους που είχαν δώσει στο νεοσύστατο τότε ελληνικό κράτος. Αυτό θα πρέπει να το έχουμε συνεχώς στο μυαλό μας και σήμερα, όταν τόσοι εξωτερικοί κίνδυνοι έχουν περικυκλώσει τη χώρα. Δυστυχώς όλα αυτά τα 200 χρόνια δεν φροντίσαμε να αποκτήσουμε οικονομική αυτοδυναμία και γι’ αυτό φταίει το ίδιο και απαράλλαχτο επί 200 χρόνια πολιτικό μας σύστημα. Από εδώ πρέπει να ξεκινήσουν οι αλλαγές. Αν θέλουμε φυσικά κάτι να αλλάξει επιτέλους σ’ αυτόν εδώ τον τόπο.
Πέτρος Χασάπης