Τώρα που τελείωσε η ΔΕΘ, μπορώ να σχολιάσω , χωρίς να θίξω κανέναν:
Όποτε είχα αξίωμα που μου ΕΠΕΒΑΛΕ την παρουσία μου στην ΔΕΘ , με έπιανε τρόμος.
Αυτή την εποχή , η υγρασία κ η ζέστη στην Θεσσαλονίκη είναι αβάσταχτη .
Όλοι μας κάθιδροι , μούσκεμα στην υγρασία που σε τυλίγει σαν βαριά ζεστή κουβέρτα, να τρέχουμε ποτε ως παρατρεχάμενοι , ποτε με παρατρεχάμενους , εδώ , εκει κ παραπέρα !!
Κόλαση σας λέω .
Να μην σε πιάνει ούτε το αιρ-κοντίσιον …
Κάθε χρόνο που βλέπω τους συμμετέχοντες , τους λυπάται η ψυχή μου ..
Μαλακυνση μαζι με Αλτχαιμερ.Ακριβως οτι εχει μια στερημενη κωλογρια κακιστρω που ο Χαρος δεν την παιρνει,μην του μαγαρισει την βαρκα.Και καθεται στο πεζουλι,κλαιει τη μοιρα της και τις φταινε ολα.Καλο ψοφο μουστογρια και μην σωσεις,ουτε ζομπι,να’ρθεις Θεσσαλονικη.Και Υγρασια εχουμε και βαρδαρη και καρντασια ειμαστε και κατι ξομπλια δεν τα γουσταρουμε.Βγηκε το βλαχαδερο μουσμουλο,να μας την πει.