Ο δρόμος για την ανεξαρτητοποίηση των παιδιών είναι μακρύς και πολλές φορές παρουσιάζει εμπόδια. Όμως, ταυτόχρονα, το να μάθει ένα παιδί ότι πρέπει να σταθεί στα πόδια του, χωρίς τους γονείς του συνέχεια δίπλα του, είναι μια απαραίτητη, φυσική και αναπόφευκτη διαδικασία. Ο πρώτος μεγάλος ‘αποχωρισμός’ από τους γονείς και η ένταξη του σε μια μικρή ομάδα όπου όλοι είναι ίσοι και έχουν δικαιώματα και υποχρεώσεις είναι το ξεκίνημα του σχολείου.
Ένα παιδί για να νιώσει οτι μπορεί να τα καταφέρει μόνο του σε ένα ξένο περιβάλλον μακριά από τους γονείς τουαλλά και από τον παππού και τη γιαγιά που είναι τόσο σημαντικοί στην Ελληνική οικογένεια , πρέπει να μπορεί να είναι σε κάποιο βαθμό, ανάλογα με την ηλικία του βέβαια, να είναι αυτόνομο. Αυτό συνεπάγεται με το να μπορεί να φροντίσει τις βασικές του ανάγκες και να ανταπεξέλθει σε απλά καθημερινά πράγματα που οι ‘μεγάλοι’ θεωρούν τόσο δεδομένα αλλά για τα παιδιά αποτελούν καινούργιες δεξιότητες που έχουν να μάθουν.
Ένα απλό παράδειγμα: είναι γνωστό ότι τον πρώτο καιρό που ξεκινάει ένα παιδί το σχολείο αρρωσταίνει πολύ συχνά και το συνάχι είναι σχεδόν καθημερινότητα τους πρώτους μήνες τουλάχιστον. « Πως να ξεβουλώσω τη μύτη μου εύκολα και γρήγορα;» θα αναρωτηθεί ένα παιδί που βρίσκεται μακριά από τους γονείς του και είναι συναχωμένο. Αυτή η δεξιότητα, το να μάθει κάποιος να φυσάει τη μύτη του, αποτελεί ένα απλό αλλά βασικό μέρος της φροντίδας του εαυτού μας και κατ’ επέκταση της αυτονομίας που πρέπει να αποκτήσει σιγά σιγά ένα παιδί.
Παρόμοιες δεξιότητες είναι η τήρηση των κανόνων υγιεινής στην τουαλέτα, το πλύσιμο των χεριών πριν το φαγητό, το βούρτσιμα των δοντιών, το δέσιμο των κορδονιών, το να επιλέγουν τα ρούχα τους και να ντύνονται μόνα τους, το να φτιάχνουν την τσάντα τους και να τακτοποιούν το δωμάτιο και τα παιχνίδια τους.
Άλλες ευρύτερες δεξιότητες για λίγο μεγαλύτερα παιδιά,που μπορούν να αντιληφθούν περισσότερο τον κόσμο γύρω τους, είναι το να μάθουν να διασχίζουν τον δρόμο με ασφάλεια, να διαχειρίζονται την κριτική τους σκέψη ώστε να ερμηνεύουν γεγονότα, καταστάσεις και υποδείξεις, να σέβονται την ξένη ιδιοκτησία καθώς και το να είναι συνεπή τόσο στο να βρίσκονται στην ώρα τους στο σχολείο όσο και στις υποχρεώσεις τους, π.χ. στο να κάνουν τα μαθήματά τους.
Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δείχνοντας οι ίδιοι οι γονείς εμπιστοσύνη στα παιδιά τους και δίνοντάς τους να καταλάβουν οτι εμπιστεύονται τις δυνατότητές τους τα κάνουν να αισθάνονται σιγουριά ότι μπορούν να διεκπεραιώσουν όλα εκείνα που περιμένουν από αυτά. Άλλωστε η εμπιστοσύνη, η ενθάρρυνση και η σωστή καθοδήγηση είναι το κλειδί στο μεγάλωμα αυτόνομων παιδιών.