Θλίψη προκαλούν τα σχόλια στο προηγούμενο άρθρο, όπου Έλληνες της Κύπρου (αυτή η θλιβερή μειονότητα των μουλάδων του ΑΚΕΛ και της καλοπληρωμένης φράξιας του ΔΗΣΥ) αναπαράγουν αυτό το εξοργιστικό επιχείρημα που πρωτοκαλλιεργήθηκε από τους προδρόμους του ναζισμού και αναπαράγεται από τους παχυλά αμοιβόμενους υπηρέτες του καπιταλισμού όπως η κυρία Δραγώνα και άλλοι.
“Έθνος” Αγαπητοί φίλοι με την παιδεία φασόν από Αφγανιστάν μέχρι Κύπρο και Κολωνάκι, σημαίνει “Γέννα”, “Γενιά”, “Γένος”. Όπως και το λατινικό “Natio”.
Όσο εφεύρημα μπορεί να είναι λοιπόν η ύπαρξη σας, προϊόν γονιμοποίησης, εγκυμοσύνης και γέννησης, άλλο τόσο μπορεί να είναι και το Εθνος. Εκτός βέβαια από δύο “έθνη”, τα αγαπημένα του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού: Το Τουρκικό και το Αμερικανικο. Για τον απλούστατο λόγο, ότι οι μάζες που τα κατοικούν δεν έχουν καμμία σχέση με την Γη, με το Γένος που την κατοικούσε. Γι’ αυτό είναι κράτη – προϊόντα Γενοκτονίας. Έπρεπε δηλαδή να εξολοθρευτούν να πραγματικά Έθνη = Γένη (γι’ αυτό και χρειάστηκε γενοκτονία) που κατοικούσαν εκεί, για να φτιαχτεί το ψευδεπίγραφο Έθνος.
Αυτά τα “Έθνη” λοιπόν όντως είναι εφευρήματα. Γι’ αυτό και έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό εθνικισμού στον πλανήτη, για να κάνουν τους γενοκτόνους να νιώσουν “Έθνος”.
Και – ω τι σύμπτωση- τα έθνη αυτά αποθεώνονται από τους αρλεκίνους του καπιταλισμού ως “ιδανικά”. Γνωρίζετε προφανώς τις ατάκες της Δραγώνα για την Οθωμανική αυτοκρατορία.
Χρησιμοποιήσατε μάλιστα και μία αγαπημένη μας φράση, “Πατρίδα μας η Γη”. Βεβαίως θα συμφωνήσουμε μαζί σας. “Πατρίδα” όμως σημαίνει Πατρώα Γη. Η Γη των Πατέρων. Φανταστείτε πόσο κωμικό είναι αυτό που ξεστομίζετε όταν μιλάτε λ.χ. για τον Τούρκο έποικο, τους απογόνους του Κεμάλ, τους κατοίκους της Σμύρνης.
Ίσως θα ακουγόταν καλύτερα το “Μητέρα μας η Γη”. Ναι, εδώ συμφωνούμε. Ο Αριστοτέλης μάλιστα το είχε δηλώσει απερίφραστα: ΓΗΓΕΝΕΙΣ, το Γένος της Γης. Το Έθνος των Ελλήνων μάλιστα το γνώριζε κάλλιστα. Ζευ βασιλευ και Γαία. Γι’ αυτό και κάθε δημιούργημα απόδοσης τιμής προς το Θείο, ήταν ακροβολισμένο κατάλληλα, σε αρμονία με τη Γη, ώστε πολλοί να ομολογούν ότι η αρχιτεκτονική των τόπων λατρείας θυμίζουν έργο βελονιστή – θεραπευτή.
Γι’ αυτό και η γλυκιά εικόνα της Παναγίας κυριαρχεί στην Ελλάδα και τη Μεγάλη Ελλάδα (Ν. Ιταλία) και όχι στους ιμπεριαλιστές χριστιανούς μουλάδες του In God We trust.
Έτσι για το μεταφυσικό τώρα, πως μπορεί ρε διάολε να θεωρεί “Πατρίδα του τη Γη” ένα έθνος που βασίζεται στην Γενοκτονία και έχει ως σύμβολο του τη Σελήνη και τ’ αστέρια;
Αυτά για σήμερα, διαβάστε επίσης:
Αυτεγερσία – Έκσταση – Εθνεγερσία
Οι Ήρωες της Γης και τα ανθρώπινα απορρίματα
Και για το “Καλό του Τόπου”:
Συνεχίζουν ακάθεκτοι να αρθρώνουν έναν ανούσιο και φοβικό λόγο, δείγμα του ότι δεν κατάλαβαν τίποτα από τους λόγους που έκαναν την εκλογική βάση να ψηφίσει Σαμαρά. Είναι κρίμα πάντως να συνεχίζουν να χρησιμοποιούν αυτή την ξύλινη, αποκρουστική γλώσσα προσπαθώντας να εναρμονιστούν με τις επιταγές του 3,2% του εκλογικού σώματος που φασιστικά απαγορεύει έννοιες όπως Πατρίδα, Έθνος, Ελλάδα. Η λέξη “Τόπος” όμως δεν αρκεί για τον νοήμονα ψηφοφόρο κύριε Μαρκόπουλε. Κανείς δεν θυσιάστηκε για “τόπο”, κανείς δεν προτίθεται να κάνει καμμία θυσία για “τόπο”. Βγείτε λοιπόν από την ΟΥτοπία σας πριν είναι αργά. Όπως ακριβώς το γράφαμε στην προεκλογική περίοδο των Εθνικών εκλογών:
Ο νέος πολιτικός μας πολιτισμός. Οι δύο αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων βγαίνουν με εμφανή ανιδιοτέλεια και δηλώνουν ότι αγωνίζονται για το “καλό του τόπου”. Πρόωρες για το καλό του τόπου, πλαστικά σημαιάκια στο Θησείο για το καλό του τόπου. Τι διάολο είναι εντέλει αυτός ο “τόπος“;
Να πεις για το καλό του “Έθνους” βρε ηγέτη, να το καταλάβω και να χειροκροτήσω. Το Έθνος σημαίνει “γέννα”. Είναι επόμενο να συμφωνώ και να επιδιώκω το καλό της “γέννας”, του Γένους, της γενιάς. Της Μάνας που με γέννησε, του παιδιού που έφερα στον κόσμο. Δεν υπάρχει κάτι ποιό φυσιολογικό. Όπως η λιονταρίνα προστατεύει τα μικρά της, και τα δελφινάκια τρίβονται στη μαμά τους. Φυσικό και επόμενο.
Να πεις για το καλό της “Πατρίδας”, να το καταλάβω και να χειροκροτήσω δις. Γιατί Πατρίδα είναι η πατρώα Γη (για εμάς, η μαμά μας, η Μητέρα Γη). Λογικό και επόμενο είναι να αγαπώ το χώμα που γεννήθηκα. Το χώμα που έκανα πηλό όταν τα χέρια μου άρχισαν να πιάνουν. Τον πλάτανο που με νανούριζε ο ίσκιος του. Το ρυάκι που με ξεδίψαγε και ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΤΟ ΕΚΤΡΕΨΟΥΝ. Το πεύκο που έδενα την κούνια μου και ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΣΙΜΕΝΤΟ.
Τον “Τόπο” λοιπόν δεν τον καταλαβαίνω. Τόπος μπορεί να είναι και η έρημος Γκόμπι. Εκτός αν εννοείτε τον τόπο που μετριέται από τους ΤΟΠΟγράφους μετά τις φωτιές για να δείτε τις αντικειμενικές αξίες και ν’ αρχίσετε την “εκμετάλλευση”. Το μαφιόζικο τσιμέντωμα που στηρίζει την πολιτική σας επιβίωση. Τον Άκτωρα και τον Τρομπούκη.
Ε όχι λοιπόν. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ. Εσείς, ζείτε στα τσιμέντα του κολωνακίου και βλέπετε την πατρίδα μόνο μέσα από τις επικερδείς φωτιές, βλέπετε το Έθνος σαν τόπο για να περάσουν Ιονίες και Αττικές οδοί. Εσείς εκτελέσατε ότι πιο ιερό και όσιο, τη φύση και τη γενιά για να την κάνετε έναν άψυχο, τιμολογήσιμο ΤΟΠΟ. Ευχαριστώ, δεν θα πάρω!