ΤΟ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΩΝ «ΓΡΑΙΚΩΝ» ΕΛΛΗΝΩΝ

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάς

Σημ. Το παρόν κείμενο διαμορφώθηκε με βάση επιλεγμένα αυτούσια επιστημονικά τεκμηριωμένα αποσπάσματα αναδημοσιευμένα και από μελέτες διαπρεπών επιστημόνων – Συγγραφέων – Φιλοσόφων και εγκυκλοπαίδειες. (Συμπληρωματικά πιο κάτω και περί Ελληνικής αυθεντικότητας της Κύπρου από της γένεσης της.) (Πηγές: Εγκυκλοπαίδειες, Wikipedia, Αριστοτέλης, Όμηρος, Σωκράτης, Παυσανίας, Θουκυδίδης κ.ά., Ζυγομαλάς, Χαραλαμπάκης, Βύρων, Νίτσε, Γκάιτε και άλλοι διαπρεπείς αναφερόμενοι πιο κάτω.) Διάταξη – επιμέλεια – σχόλια του Αντώνη Αντωνά – www.ledrastory.com
ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ. Τι σημαίνει ΓΡΑΙΚΟΣ;
«Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω». Αθανάσιος Διάκος.»
>Ευριπίδης: «῎Ολβιος, ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν …
Με την ονομασία Γραικός αποκαλούνταν παλιότερα οι Έλληνες. Κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία ο Γραικός ήταν ήρωας, γιος της Πανδώρας και του θεού Δία..Σύμφωνα με μια αρχαία ελληνική παράδοση από τα χρόνια του Ησιόδου, η Πανδώρα, η κόρη του Δευκαλίωνα, γέννησε από τον έρωτά της με τον Δία τον γενναίο Γραικό. Ο Δευκαλίων ήταν ο βασιλιάς της Φθιώτιδας και ήρωας του μύθου του ελληνικού κατακλυσμού. Σύμφωνα με τον Ησίοδον. Κι η κόρη στον οίκο του ευγενή Δευκαλίωνα, η Πανδώρα με τον πατέρα Δία, τον οδηγό των Θεών όλων, σμιγμένη στην αγάπη γέννησε το χαιρομαχητή Γραικό.
Ο Αριστοτέλης, το Πάριο χρονικό, ο Απολλόδωρος κ.α. αναφέρουν ότι οι Έλληνες πριν λέγονταν Γραικοί, πρβ: «πρώτον μεν Γραικοί νυν δε Έλληνες» (Πάριο Χρονικό). Ειδικότερα, ο Απολλόδωρος λέει ότι οι πέτρες που πετούσαν πίσω τους ο Δευκαλίωνας και η γυναίκα του Πύρρα και γίνονταν άνθρωποι λέγονταν Γραικοί και μετά μετονομάστηκαν σε Έλληνες από τον βασιλιά Έλληνα, γιο του βασιλιά Δευκαλίωνα, πρβ «ὁ δὲ αἱρεῖται ἀνθρώπους αὐτῷ γενέσθαι. καὶ Διὸς εἰπόντος ὑπὲρ κεφαλῆς ἔβαλλεν αἴρων λίθους, καὶ οὓς μὲν ἔβαλε Δευκαλίων, ἄνδρες ἐγένοντο, οὓς δὲ Πύρρα, γυναῖκες. ὅθεν καὶ λαοὶ μεταφορικῶς ὠνομάσθησαν ἀπὸ τοῦ λᾶας ὁ λίθος. γίνονται δὲ ἐκ Πύρρας Δευκαλίωνι παῖδες Ἕλλην μὲν πρῶτος, ὃν ἐκ Διὸς γεγεννῆσθαι “ἔνιοι” λέγουσι, “δεύτερος δὲ” Ἀμφικτύων ὁ μετὰ Κραναὸν βασιλεύσας τῆς Ἀττικῆς, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ Διὸς Ἀέθλιος. Ἕλληνος δὲ καὶ νύμφης Ὀρσηίδος Δῶρος Ξοῦθος Αἴολος. αὐτὸς μὲν οὖν ἀφ᾽ αὑτοῦ τοὺς καλουμένους Γραικοὺς προσηγόρευσεν Ἕλληνας, τοῖς δὲ παισὶν ἐμέρισε τὴν χώραν»(Απολλόδωρος, Α, 7, 1 – 3)
Ο Όμηρος απαριθμώντας στον Κατάλογο των «νηών» τις μεγάλες πόλεις που έλαβαν μέρος στον πόλεμο της Τροίας περιλαμβάνει και την πόλη Γραία (Ιλ. Β 498 και ο Θουκυδίδης (Β 23,3) αναφέρει: παριόντες δε (οι Πελοπονήσιοι) Ωρωπόν την γην την Γραικήν καλουμένην, ην νέμονται Ωρώπιοι Αθηναίων, υπήκοοι, εδήωσαν). Ο Παυσανίας (Βοιωτικά, 20 – 24) από τη μια αναφέρει ότι το όνομα της πόλης «η Γραία» προέκυψε από σύντμηση της αρχικής ονομασίας «Τανα-γραία» (που αρχικά η ονομασία αυτή ήταν όνομα γυναίκας, της κόρη του Ασωπού, και μετά της πόλης) και από την άλλη ότι η Γραία ήταν πολύ μεγάλη σε έκταση, περιλάμβανε την Αυλίδα, τη Μυκαλησσό, το Άρμα κ.α.. Λέει επίσης ότι ο Όμηρος γι αυτήν αναφέρει « Την Θέσπεια, την Γραία και την ευρύχωρη Μυκαλησσό», καθώς και ότι ο Αριστοτέλης λέει ότι ο Ωρωπός ονομαζόταν «Γραία» και η περιοχή του Ωρωπού «Γραϊκή».
Ο ιστορικός Πρίσκος (5ος αι. μΧ) αναφέρει την συνάντησή του στα βόρεια Βαλκάνια με ελληνόφωνο έμπορο που αυτοχαρακτηριζόταν “Γραικός το γένος”.
Ο Στέφανος Βυζάντιος, στο λήμμα Γραικοί, αναφέρει ότι ο Αλκμάν ονόμαζε Γραίκες τις μητέρες των Ελλήνων (Γραίκες δε παρά Αλκμάνι αι των Ελλήνων μητέρες και παρά Σοφοκλεί εν Ποιμέσιν).
Σύμφωνα με την επικρατούσα σήμερα εκδοχή, η ονομασία Γραικοί αρχικά χρησιμοποιούνταν από το ελληνικό φύλλο των Σελλών της Δωδώνης, μέχρι που τελικά επικράτησε ο όρος Έλληνες. Η εκδοχή αυτή φαίνεται να επιβεβαιώνεται από τον Αριστοτέλη (Μετεωρολογικά Α, 352b) και το Πάριο Χρονικό. Ο όρος εχρησιμοποιείτο και κατά τον Μεσαίωνα ως συνώνυμο του “Έλλην”. Για παράδειγμα, ο Θεοδόσιος Ζυγομαλάς τον 16ο αιώνα σε κείμενό του γραμμένο σε δημώδη γλώσσα αναφέρεται σε “γένος των Γραικών” και στο ίδιο κείμενο γραμμένο σε αρχαΐζουσα γλώσσα αναφέρεται στην Ελλάδα και το “ημέτερον γένος”. Ludovicus Dindorfius (εκδ.) Historici Graeci minores, Lipsiae, 1870, vol. 1, (κεφ. Prisci Fragmenta), σελ. 305, στίχος 32.:
“Διατρίβοντι δε μοι και περιπάτους ποιουμένω προ του περιβόλου των οικημάτων προσελθών τις, όν βάρβαρον εκ της Σκυθικής ωήθην είναι στολής, Ελληνιστί ασπάζεταί με φωνή, “χαίρε” προσειπών, ώστε με θαυμάζειν ότι γε δή ελληνίζει Σκύθης ανήρ. (…) εγώ δε έφην αιτίαν πολυπραγμοσύνης είναί μοι την Ελλήνων φωνήν. τότε δε γελάσας έφη Γραικός μεν είναι το γένος, κατ’ εμπορίαν δε ες το Βιμινάκιον εληλυθέναι την προς τω Ίστρω ποταμώ Μυσών πόλιν.”
Δηλαδή: “Ενώ βρισκόμουν και έκανα περιπάτους στον περίβολο των οικημάτων, με πλησίασε κάποιος που τον νόμισα για βάρβαρο γιατί φορούσε σκυθικά ρούχα. Με χαιρετά στα ελληνικά λέγοντας “χαίρε”, ώστε εξεπλάγην βλέποντας Σκύθη να ελληνίζει. (…) Εγώ δε είπα ότι θεωρώ ότι όποιος μιλάει ελληνικά πρέπει να είναι πολυπράγμων. Αυτός γελώντας μου είπε ότι είναι Γραικός στο γένος, που ήλθε για εμπόριο στον Βιμινάκιο, την πόλη των Μυσών κοντά στον Ίστρο ποταμό …
Έλληνες – Γραικοί – Pωμιοί
H ονομασία Έλληνες δεν είναι η μόνη που χρησιμοποιήθηκε για να χαρακτηρίσει το έθνος των Eλλήνων σε όλους τους 40 αιώνες τού μέχρι σήμερα βίου του.Oι Έλληνες ονομάστηκαν και Γραικοί και Pωμαίοι / Pωμιοί.
Έλληνες ονομάζονταν αρχικά μόνον οι κάτοικοι μιας μικρής περιοχής τής K. Eλλάδας, τής Θεσσαλικής Φθίας.
Aυτήν γνωρίζει ο Όμηρος ως Ἑλλάδα: «οἵ τ’ εἶχον Φθίην ἠδ’ Ἑλλάδα καλλιγύναικα, / Mυρμιδόνες δὲ καλεῦντο καὶ Ἕλληνες καὶ Ἀχαιοί» (Ιλ. B 683-4). Aχαιοί, Παναχαιοί, Δαναοί, Aργείοι είναι τα ονόματα που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες στον Όμηρο, καθώς επίσης και το όνομα Πανέλληνες (πβ. Ιλ. B 530 «ἐγχείῃ δ’ ἐκέκαστο [ο Aίας ο ηγεμόνας των Λοκρών] Πανέλληνας καὶ Ἀχαιούς»).
O Θουκυδίδης, σχολιάζοντας την ποικίλη ονομασία των Eλλήνων, αναφέρει (A΄, 3): «πολλῷ γὰρ ὕστερον ἔτι καὶ τῶν Tρωικῶν γενόμενος [ενν. ο Όμηρος] οὐδαμοῦ τοὺς ξύμπαντας ὠνόμασεν [ενν. Έλληνες] οὐδ’ ἄλλους ἢ τοὺς μετ’ Ἀχιλλέως ἐκ τῆς Φθιώτιδος, οἵπερ καὶ πρῶτοι Ἕλληνες ἦσαν, Δαναοὺς δὲ ἐν τοῖς ἔπεσι καὶ Ἀργείους καὶ Ἀχαιοὺς ἀνακαλεῖ».
Tον 7ο αι. η ονομασία Πανέλληνες έχει επικρατήσει (Hσιόδ. Έργ. 528: «βράδιον Πανελλήνεσι φαείνει [ενν. ο ήλιος]» – Aρχίλοχος 52: «Πανελλήνων ὀιζὺς εἰς Θάσον συνέδραμον»). Aπό το Παν-έλληνες αποσπάστηκε και γενικεύθηκε η ονομασία Έλληνες / Έλλην, εξού και ο τονισμός Ἕλλην αντί Ἑλλήν / Ἑλλάν, όπως θα υπαγόρευαν τα οξύτονα Aινιάν (Aινία), Φοιτιάν (Φοιτιά), Aθαμάν(ες), Aκαρνάν(ες) κ.ά.
Kατά τον Γ. Xατζιδάκι η δημιουργία των ονομασιών έγινε ως εξής: Ἑλλοπία > (με απλοποίηση) Ἕλλα > Ἑλλοί > Ἑλλάς (όπως νομός – νομάς, φορός – φοράς κ.τ.ό.). Aπό το Ἑλλοί > * Ἑλλάν / * Ἑλλήν > (και ως σύνθετο) Παν-έλληνες (τα σύνθετα ανεβάζουν τον τόνο) > Ἕλληνες, με απόσπαση από το σύνθετο και διατήρηση τού αναβιβασμένου τόνου. (H σχέση τού Ἑλλοί με το Ἕλληνες διασώζεται και στον λεξικογράφο Hσύχιο: «Ἑλλοί: Ἕλληνες οἱ ἐν Δωδώνῃ, καὶ οἱ ἱερεῖς»).
Περαιτέρω, η γενίκευση τής ονομασίας Έλληνες (από τον 6ο αι.) έγινε μέσα από τους θεσμούς που ένωναν και χαρακτήριζαν όλους τους κατοίκους τής Eλλάδας, δηλ. μέσα από τα κοινά ιερά (Δελφών και Oλυμπίας) και τους πανελλήνιους αγώνες, ιδίως τους Ολυμπιακούς, μέσα από την αίσθηση τής κοινής για όλους τους Έλληνες γλώσσας, από την ενιαία ταύτιση των Eλλήνων στις πολυάριθμες αποικίες που ίδρυσαν εκτός Eλλάδος και, γενικά, μέσα από χαρακτηριστικά εθνικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά, ηθικά, μορφωτικά, που ξεχώριζαν τους Έλληνες ως ενιαίο εθνικό σύνολο από άλλα έθνη, όπως ήταν οι λεγόμενοι βάρβαροι.
Στους αλεξανδρινούς χρόνους Έλληνες και Eλληνίζοντες και Eλληνιστές ονομάζονται αυτοί που μιλούν την ελληνική γλώσσα και μάλιστα, από τον 1ο αι. π.X., την απλοποιημένη Αλεξανδρινή Kοινή έναντι τής Aττικής (αττικισμός), που άρχισαν να γράφουν και να μιλούν τότε οι λόγιοι (αργότερα, στους χρόνους τού Kοραή και ήδη από τον 17ο αι., ως Eλληνική χαρακτηρίζεται η αρχαία αττικίζουσα γλώσσα, έναντι τής «κοινής» ή «χυδαίας» γλώσσας, που είναι η απλούστερη ομιλουμένη).
Aς σημειωθεί ακόμη ότι με τον φανατισμό, που ήταν απόλυταα φυσιολογικό να υπάρξει με την επικράτηση τής νέας θρησκείας, τού χριστιανισμού, καθετί το ελληνικό (κείμενο, τέχνη) θεωρείται ειδωλολατρικό ή αντιχριστιανικό και αποκηρύσσεται, και αυτοί που αναστρέφουν την κατάσταση αίροντας την καταδίωξη και αποκαθιστώντας τη σημασία των ελληνικών γραμμάτων και τής ελληνικής παιδείας είναι οι Tρεις Iεράρχες, ιδίως ο M. Bασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, οι οποίοι και συμφιλιώνουν τον Ελληνισμό με τον χριστιανισμό, θέτοντας τις βάσεις τής ελληνοχριστιανικής ή ελληνορθόδοξης παιδείας.
Παρά ταύτα οι Bυζαντινοί Έλληνες χριστιανοί, ιδίως ο κλήρος, τηρούν συχνά και για πολλούς αιώνες στάση καχυποψίας και δυσπιστίας προς την ελληνική παιδεία, που κατά βάθος τη θεωρούν αντιχριστιανική. Ωστόσο, ήδη στο Βυζάντιο, ιδίως από τον 7ο αι. κ. εξ. αρχίζει να χρησιμοποιείται σποραδικά ο όρος Έλλην (συχνά παράλληλα προς την άλλη σημασία του), ενώ από των χρόνων τού Ψελλού (11ος αι.) οι μαρτυρίες πυκνώνουν, ιδίως στους χρόνους πριν και μετά την Άλωση (ἐσμέν γαρ οὖν ὧν ἡγεῖσθέ τε καὶ βασιλεύετε Ἕλληνες τὸ γένος, ὡς ἥ τε φωνὴ καὶ ἡ πάτριος παιδεία μαρτυρεῖ, Πλήθων, 15ος αι.).
H ονομασία Έλληνες ως δηλωτική τού έθνους των Eλλήνων θα επανέλθει επισήμως μετά από αιώνες, με την ίδρυση τού νέου ελληνικού κράτους.
Bεβαίως, ήδη επί των Kομνηνών (11ος αι.) στο Bυζάντιο γίνεται όλο και περισσότερο αισθητή η ελληνικότητα των Bυζαντινών μέσα ιδίως από την ελληνική γλώσσα.
Oπωσδήποτε, για πολλούς αιώνες, οι Έλληνες τής Aνατολικής Pωμαϊκής Aυτοκρατορίας, που από τον 16ο αι. είναι γνωστή ως Bυζαντινή Aυτοκρατορία ή απλώς Bυζάντιο (αρχικά Βυζάντιο ονομάστηκε, κατά τον Δ. Zακυθηνό, και η Κωνσταντινούπολις), αυτοπροσδιορίζονται ως Pωμαίοι, από όπου και η μετέπειτα ονομασία Pωμιοί.
H ονομασία Pωμιός, στα χρόνια τής Tουρκοκρατίας, χάνει την αίγλη τού «αυτοκρατορικού» Pωμαίος και, με τις σκληρές συνθήκες τής υπό ζυγόν διαβίωσης, αποκτά επιπροσθέτως την υφολογική χροιά τού «καπάτσου», τού «καταφερτζή», τού «ξύπνιου».
Aπό τις αρχές τού 20ού αι. και ιδίως μετά το 1930 το Pωμιός χρησιμοποιήθηκε συχνά για να τονίσει (ως αντίδραση και αντίθεση πολιτισμική προς τον μιμητισμό των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών) τη λαϊκή χριστιανική – βυζαντινή – ανατολική (αλλά όχι «ανατολίτικη») φυσιογνωμία τού Nεοέλληνα έναντι τής αστικότερης κλασικής – αρχαιοελληνικής, δυτικής – ευρωπαϊκής στροφής που σημειώθηκε με τον Διαφωτισμό (ιδίως τού Kοραή) και τις ευρύτερες τάσεις τής νεοελληνικής κοινωνίας.
Στην προεπαναστατική Eλλάδα αναβιώνει μια πανάρχαια ονομασία των Eλλήνων, η ονομασία Γραικοί, που χρησιμοποιήθηκε, κατά την αρχαία παράδοση, πριν ακόμη καθιερωθεί το Έλληνες.
Σε επιγραφή τού 4ου π.X. αι. αναφέρεται «Ἕλληνες ὠνομάσθησαν, τὸ πρότερον Γραικοὶ καλούμενοι».
O δε Aριστοτέλης (Mετεωρολογικά I, 352α) γράφει: «ᾤκουν [ενν. στην περιοχή τής Δωδώνης στην Ήπειρο] οἱ Σελλοὶ [πρόκειται για τους Ἑλλούς] καὶ οἱ καλούμενοι τότε μὲν Γραικοί, νῦν δὲ Ἕλληνες».
H πληροφορία τού Aριστοτέλη και η γενικότερη παράδοση τής αρχαιότητας συγκλίνουν στο ότι τόσο οι ονομασίες Γραικοί και Έλληνες όσο και η περιοχή τής αρχικής εγκατάστασης των Eλλήνων τοποθετείται στην περιοχή τής Hπείρου γύρω από τη Δωδώνη και τα σημερινά Iωάννινα.
Στους αλεξανδρινούς χρόνους η ονομασία Γραικοί απαντά λιγότερο, αλλά παραλλήλως προς το Έλληνες.
Στο Bυζάντιο παράλληλα με το Pωμαίοι χρησιμοποιείται, σε περιορισμένη έκταση, και το Γραικοί, προσλαμβάνοντας την ειδικότερη σημασία «ελληνορθόδοξοι» κατ’ αντιδιαστολή προς το Έλληνες (= ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές) και το Λατίνοι (= χριστιανοί τής Δύσεως / ρωμαιοκαθολικοί).
Tον 15ο αι. (στη Σύνοδο τής Φλωρεντίας) αναφέρεται «συνελθόντες Λατῖνοί τε καὶ Γραικοί».
O Kοραής και οι προεπαναστατικοί (Pήγας, Xριστόπουλος κ.ά.) μιλούν για το «Γένος των Γραικών» και ο Aθανάσιος Διάκος απαντά περήφανα στους Tούρκους: «Eγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω».
Mε την ίδρυση τού νέου ελληνικού κράτους το Γραικοί αντικαθίσταται από το Έλληνες.
Oι Γραικοί, είτε ως κάτοικοι (αργότερα) τής Γραίας στην Eύβοια και τής ευβοϊκής αποικίας Kύμης στην K. Iταλία είτε απευθείας (παλαιότερα) από την περιοχή τής Hπείρου, έγιναν γνωστοί στους Iταλούς, που τους ονόμασαν Graeci, από όπου και οι ξενικές ονομασίες των Eλλήνων ως Greek (αγγλ.), Grec (γαλλ.), Grieche (γερμ.).
Ωστόσο, οι ξένοι χρησιμοποιούν για το Eλλάς το Hellas ως επίσημη ονομασία τής Eλλάδας στην Eυρωπαϊκή Ένωση, παράλληλα προς τα ονόματα Greece (αγγλ.), Grèce (γαλλ.) και Griechenland (γερμ.).
Eπίσης χρησιμοποιούν τα ονόματα hellenic, hellenism κ.ά.
Aν η Eλλάδα ζητούσε, με το δικαίωμα τού αυτοπροσδιορισμού της, μια κοινή στις διεθνείς σχέσεις της ονομασία, θα μπορούσε να καθιερώσει τα Hellene (Έλληνας) και Hellas (Eλλάς).
Σχόλιο στο λήμμα “Έλληνας” από το «Λεξικό τής Νέας ελληνικής γλώσσας» [«Κέντρο Λεξικολογίας», 4η έκδοση (έγχρωμη) 2012, 2.256 σελ.].
Ο κ. Χριστόφορος Χαραλαμπάκης, Ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και επιστημονικός συντονιστής του «Χρηστικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας» της Ακαδημίας Αθηνών, μιλάει για την προέλευση της λέξης Greece και αναφέρει: «Η λέξη Greece, όπως λεγόμαστε στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Στον Αριστοτέλη εμφανίζεται ένας μικρός λαός, οι γράες (με περισπωμένη) οι οποίοι ζούσαν γύρω από το μαντείο της Δωδώνης και είναι ίσως οι πρώτοι Έλληνες. Επίσης στη σημερινή Μαγνησία, κοντά στο Βόλο, υπήρχαν οι Ελλάνες (με περισπωμένη), που έγιναν μετά Ελλήνες, όπου το α το δωρικό γίνεται η, ανέβηκε ο τόνος και έγινε Έλληνες.
Στον Όμηρο εμφανίζεται η λέξη Πανέλληνες, που σημαίνει ότι είχαμε από πολύ νωρίς την αίσθηση της κοινής καταγωγής. Και οι δύο μαρτυρίες είναι αρχαίες και θα λέγαμε και ισότιμες. Αλλά επειδή όταν λέμε Γραικός, και κυρίως Γραικύλος, του προσδίδουμε μία απαξιωτική σημασία, δεν θέλει κάποιος να συνδέεται το Greece με το Γραικός». Όμως ο γραικύλος, δηλαδή αυτός που συμπεριφέρεται με δουλοπρέπεια στους ξένους, που δεν έχει εθνική αξιοπρέπεια, προέρχεται από το λατινικό Graeculous. Στο υποσυνείδητο κάποιων ενδεχομένως να μην αρέσει η λέξη Γραικός γιατί θυμίζει το Γραικύλος. Όμως με καθαρά ιστορικά και επιστημονικά κριτήρια και οι δύο ονομασίες της Ελλάδος είναι πανάρχαιες και νομιμοποιούνται πλήρως.
Σε όλη σχεδόν την Ευρώπη λεγόμαστε με την ρίζα “γκρικ” που προέρχεται από το λατινικό Graecus, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από την ελληνική Γραικός. Έλληνες, ήδη στα ελληνιστικά χρόνια, και στα χριστιανικά μετά, στην εκκλησιαστική παράδοση αποκαλούσαν τους ειδωλολάτρες. Όταν έλεγαν Έλληνες τους ειδωλολάτρες, η λέξη σταμάτησε να χρησιμοποιείται και έτσι σε όλο το Μεσαίωνα εμείς ήμασταν οι Γραικοί. Η λέξη Γραικός είχε θετική έννοια όπως συνέβαινε και με το Ρωμιός. Ρωμιός σημαίνει Ρωμαίος υπήκοος αλλά η Ρωμιοσύνη και όχι μόνο λόγω του Ρίτσου, αλλά και στα δημοτικά τραγούδια, είναι τίτλος τιμής. Όταν λέμε Ρωμιοί της Πόλης σημαίνει οι Έλληνες της Πόλης.
Μην παίζουμε με τις λέξεις για να πούμε ότι είναι καλύτερο το Έλληνες. Περίπτωση να επανέλθει να λέμε Hellas για την Ελλάδα για τις ευρωπαϊκές χώρες δεν υπάρχει διότι έχει παγιωθεί. Και αυτό δεν είναι αρνητικό. Είναι σημαντικό να πούμε, ότι η λέξη Έλληνες επανήλθε μετά την αναγνώρισή μας ως επίσημο κράτος, από την επανάσταση του 1821 και μετά. Ο λόγος ήταν ότι για να συνδέσουν την αρχαιότητα με το νεοσύστατο κράτος έπρεπε να έχουν μία ταυτότητα κι έτσι ξαναγύρισαν στη λέξη Έλληνες παρόλο που είχε πάρει τη σημασία του ειδωλολάτρη». «Θα πρέπει να πούμε και κάτι ακόμα», συνεχίζει ο κ. Χαραλαμπάκης. «Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έβαλαν εν γνώση τους στην Ε.Ε. εκτιμώντας τον λαμπρό πολιτισμό στον οποίο στηρίζεται όλη η Ευρώπη. Η λέξη Ευρώπη, προέρχεται από τη σύνθεση του “ευρύς” και “όψη”, δηλαδή “μεγαλομάτα”. Δεν έχουμε τώρα καμία ανάγκη να αποδείξουμε την ταυτότητά μας. Όπως δεν μπορεί τώρα να γραφτεί μία μελέτη για να αποδειχτεί η σφαιρικότητα της Γης, θα ήταν γελοίο, κατά τον ίδιο τρόπο δεν χρειαζόμαστε υποστυλώματα να επανέλθουμε στο Ελλάς για να δείξουμε ότι είμαστε οι γνήσιοι Έλληνες και η συνέχεια του προγονικού μεγαλείου».
Εύγε στον διαπρεπή κ. Χαραλαμπάκη για την εύστοχη επιστημονική του τοποθέτηση, που συντρίβει όποια αρνητική άλλη των διαπρεπών και διάσημων ανθελλήνων…..
Με βάση τα πιο πάνω επισημaίνετaι ότι οι άσπονδοι του ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΎ, ανά τους αιώνες «φίλοι» μας, ενώ και το Γραικοί είναι μια ένδοξη ονομασία, παρ΄ όλα αυτά, σε άκρα αντίθεση με τους μυρίους σοφούς ξένους φιλέλληνες, που τιμούν παντοιοτρόπως την Ελλάδα και συμφιλιώνουν αυτοδικαίως τον Ελληνισμό με τον Χριστιανισμό, από το οποίο πάντρεμα αντανακλαστικά και αυτονόητα γεννήθηκε η Ελληνοχριστιανική ή Ελληνορθόδοξη παιδεία, ελάχιστοι ανθέλληνες χρησιμοποιούν τον όρο αυτό κατ εξαίρεση υποτιμητικά, για να «διαγράψουν ότι Ελληνικό» και αλώσουν την ένδοξη Ελληνική ιστορία, αλλά και τους σημερινούς γνήσιους (Με βάση *διεθνή γενετικά αποτελέσματα και επιστημονικές έρευνες δεκαετιών) απογόνους των Αρχαίων Ελλήνων…….Δεν το κατόρθωσαν χιλιάδες χρόνια τώρα….! Δεν θα το κατορθώσουν ΠΟΤΕ διότι η ανεξίτηλη Ελληνική Ιστορία σε γρανιτένιες πλάκες είναι χαραγμένη, αλλά και στο πάνθεο της διεθνούς ιστορία….και είναι αυτή και μόνο που δίδαξε σε όλο τον κόσμο φιλοσοφία, πολιτισμό, δημοκρατία……, σε άκρα αντίθεση με αυτούς που επιβουλεύονται ότι Ελληνικό, δηλαδή τους Βαρβάρους απολίτιστους Τούρκους, που είναι λαός χωρίς ιστορία, αλλά με ποινικό μητρώο και βαρβαρότητα…
Β΄ΜΕΡΟΣ – ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ ΕΓΚΩΜΙΑΣΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ, ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ,
ΠΕΡΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΠΟ ΤΗΣ ΓΕΝΕΣΗΣ ΤΗΣ.

Παραθέτω ενδεικτικά σχετικά αποσπάσματα από παλαιότερο μου κείμενο. Διαβάστε όλο το κείμενο (Μιλούν οι δόλιοι ολετήρες οι ευεργετηθέντες από τον Ελληνικό Πολιτισμό.), είναι αποκαλυπτικό, συνταρακτικό και αυτονόητα δημιουργεί περηφάνεια στους σημερινούς ΕΛΛΗΝΕΣ για την ένδοξη καταγωγή τους.
Αλήθεια τι τους προσφεραν οι ξένοι για να τους χρωστουν και χάρη οι Έλληνες; (1812 από ποιήματα και κείμενα του Βύρωνα.)
Είπε και ελάλησε λοιπόν σοφός λόγιος φιλέλληνας τότε…: Για τι, για ποιό πράγμα, πρέπει να είναι ευγνώμονες, οι πολύπαθοι Έλληνες και σε ποιούς;
Στους Τούρκους κατακτητές, τους Ευρωπαίους με τις αθετημένες υποσχέσεις και τις ψεύτικες συμβουλές (προδοσίες), σ΄ αυτούς, που χαράζουν και κλέβουν τις αρχαιότητες του (αρχαιοκάπηλοι), σ΄ αυτούς που μαστιγώνουν τους Έλληνες υπηρέτες τους…, ή στους άσημους συγγραφείς Ευρωπαίους νοθευτές της Ελληνικής Ιστορίας; κλπ κλπ κλπ
Και όσο αφορά τα ζιζάνια, που σπέρνουν ανάμεσα μας και το μίσος, που τρέφουν για τον Ελληνισμό, οι ξένοι άσπονδοι φίλοι, που μας εγκαταλείπουν πάντα, ο μεγάλος φιλόσοφος Νίτσε δίνει μια ολοκληρωμένη τεκμηριωμένη, αποστομωτική απάντηση…γιατί;
Διαβάστε την, για να βρείτε την απάντηση…:
Ο μεγάλος *Νίτσε ( Friedrich Nietzshe) το 1872, στο μεγαλειώδες του βιβλίο « Η γέννηση της τραγωδίας» στο κεφάλαιο 15, ( Μνημειώδες έργο του Τάδε έφη Ζαρατούστρας), αναφέρει για το Ελληνικό Έθνος…:
«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξης του, ο δυτικοευρωπαϊκός «πολιτισμός», προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε και να δημιουργούσαν φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στην σύγκριση του, με το ελληνικό μοντέλο συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό, ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφος του. …………..
*Σημειώνεται ότι ο Νίτσε ήταν επηρεασμένος από πολλούς Έλληνες αρχαίους φιλοσόφους, Ηράκλειτο, Παρμενίδη, Πρωταγόρα, Δημόκριτο, Επίκουρο, Εμπερδοκλή, Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Σωκράτη κ.ά.
Άλλοι δύο πεφωτισμένοι γερμανοί συγγραφείς και ποιητές λάλησαν και έγραψαν….:
Αποσπάσματα.
Johan Wofgang Goethe – Γκαίτε: Οι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοι μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους. Ότι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα…Καταραμένε ‘Ελληνα πόσο μικρός και μηδαμινός είμαι μπροστά σου…;
Ο Friedrich von Schiller ( Σίλλερ) γράφει: Καταραμένε ‘Ελληνα, όπου γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου σε βλέπω…, σε βρίσκω.. κορυφαίο και ανυπέρβλητο… Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη γνώση…Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος μηδαμινός…; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και την ανεμελιά μου…; (Συγγράμματα Σίλλερ) Απόσπασμα.
Επιπρόσθετα…
Ο Γκαίτε εκφράζει τον θαυμασμό του για την Ελλάδα, σαν την μοναδική στον κόσμο πολιτισμένη χώρα… Ο λόρδος Βύρων… Μένω εκστατικός στο όραμα της Ελληνικής αρχαιότητος…Θέλω να δημιουργήσω μιαν Ελλάδα μέσα μου… Διαβάζοντας τα λόγια του Πινδάρου «επικρατείν χρή» είδα το φως..
Όταν κάποτε οι μαθητές του Γκαίτε τον ρώτησαν, Δάσκαλε τι να διαβάζουμε για να γίνουμε σοφοί… απάντησε …Τους Έλληνες κλασσικούς.. και όταν τελειώσουμε …ποιούς άλλους…. και πάλι τους Έλληνες σοφούς…
Εμπνευσμένος από τον Γκαίτε και Σίλλερ γράφει o Wolter Savage…Διαπερνώντας και προχωρώντας πέρα από τον κόσμο ζωογόνησαν τόσο την φύση, ώστε κάθε βράχος, κάθε κλαδί, κάθε χείμαρρος και έρημος ξεχειλίζουν από Ελληνικό Πνεύμα…! ( Στο έργο του «Φανταστικές συνομιλίες.)
Ευωχήθηκα στην Τράπεζα του Ομήρου…Όμως για μένα δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο ενδιαφέρον από τα έργα των Ελλήνων συγγραφέων και καλιτεχνών, γράφει ο Γκαίτε και βροντοφωνάζει: Ποιος είναι δυνατόν να αναμετρηθεί με τους Έλληνες Θεούς; Τους φιλοσόφους, αρχαίους επιστήμονες… Και ο Βολταίρος..Στην Ελλάδα οφείλουμε τα φώτα μας και το σύνολο των αρετών μας..και ο Κάρλ Μάρξ…Ο Αριστοτέλης είναι ο γίγαντας της σκέψης…αλλά και ο Βίσμαρκ λέει: Από την ιστορία των Ελλήνων αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες αν δεν αλληλοσπαράσσονταν θα κατακτούσαν την Υφήλιο….
Από τις συνομιλίες του Γκαίτε με τον Eskeman..
Αποσπασματικές πληροφορίες συγγράμματα των πιο πάνω.
Στο έργο του, Φάουστ μιλά και για τον ηρωισμό των Ελλήνων, βάζοντας ένα ήρωα μέσα στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, ο οποίος παρά την δυστυχία ανεβασμένος στα τείχη με μια κουρελιασμένη ελληνική σημαία, φωνάζει στους Τούρκους..Θα ανεβαίνω πιο ψηλά, να κοιτάζω πιο μακρυά, εννοώντας, θα ατενίζει την Ελευθερία της Ελλάδας.
Και παρά τα μεγάλα λόγια τους, όταν τους ‘Ελληνες χρειάζονται, πάντα στο τέλος τους εγκαταλείπουν…οι σύμμαχοι σπουδαίοι δόλιοι άσπονδοι φίλοι μας… Π.χ. έλεγε ο Τσώρτσιλ: «Αν δεν υπήρχε η ανδρεία και γενναιοψυχία των Έλλήνων, δεν γνωρίζομεν, ποία θα ήτο η έκβασις του δεύτερου μεγάλου πολέμου….» και μετά τον πόλεμο παρά τις υποσχέσεις και η Ελλάδα εγκαταλείφθηκε και η αυτοδιάθεση της Κύπρου, παρ΄ όλον ότι 45χιλ. εθελοντές Κύπριοι, πολέμησαν παρά το πλευρό των συμμάχων, την στιγμή που η Τουρκία υπέγραφε συμφωνίες φιλίας με τον Χίτλερ… Ποιός θυμάται σήμερα;
Και ο Σωκράτης είπε.. Φοβού την οργή των υπό σου ευργετηθέντων. Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος, έφη ο Καλλίμαχος και, αντί του μάννα χολήν, γράφτηκε στο Αντίφωνον της Μ. Πέμπτης.
Στην Ελλάδα οφείλεται τα πάντα και αντί ευγνωμοσύνης, καταπολεμάται το πνεύμα το Ελληνικό αθάνατο αιώνια… τον Ελληνισμό…. Το πνεύμα δεν νικιέται, δεν φθείρεται, δεν χάνεται. Είναι βαθειά απλωμένο στα ιερά Ελληνικά χώματα, στην Ευρώπη, στην υφήλιο, στην Μικρά Ασία, αιωρείται στο απέραντο σύμπαν εσαεί στους αιώνες… Η Ελλάδα δεν οφείλει τίποτα και σε κανένα. Όλοι της οφείλεται απέραντη εγνωμοσύνη. Γιατί την πολεμάται; Ο ομφαλός της γης, του πολιτισμού, της φιλοσοφίας, της δημοκρατίας στην Ελλάδα στους *Δελφούς βρίσκεται γενημμένος και ριζωμένος.. Στην ζωηφόρο και αειφόρο γη απλώνονται οι ρίζες του… Μην τον καταστρέψετε και μην αποκόψεται τον λώρο, τον πνευματικό και Ελληνικό με τον οποίο συνδέεστε. Είναι πνευματικός ζωοδότης, αιμοδότης τροφοδότης… Στους Δελφούς συναντήθηκαν οι δύο θρυλικοί αετοί του Δια, πού απελευθέρωσε από τους δύο πόλους του κόσμου… Επαναλαμβάνεται, μην τον καταστρέψεται…, θα πάψεται να αναπνέεται, να ζείτε, να αιμοδοτείσθαι πνευματικά… Θα είστε ζωντανοί νεκροί….
Θα απομείνουν οι απολίτιστοι Βάρβαροι και μ΄αυτούς θα συμβιώσετε, μέχρι να πάψει εντελώς ότι Ελληνικό πνεύμα να υπάρχει και θα υποταχθείτε και στο πνεύμα και στο σώμα στους Βαρβάρους, που σήμερα τους θωπεύετε και δίδετε άφεσιν αμαρτίων, για τα ανείπωτα τους εγκλήματα κατά του ανθρώπινου γένους…
Και τέλος προσθέτω ενδεικτικά για μην ξεχνάμε και την από της γένεσης της Ελληνική αυθεντικότητα της πολύπαθης ΚΥΠΡΟΥ, αυτού του εγκαταλελειμμένου λαού των Γραικών Ελλήνων, που ανά τους αιώνες αγωνίζονται για να παραμείνουν ΕΛΛΗΝΕΣ…….
Ο Στέφανος Βυζάντιος, στη λέξη Κύπρος, δίνει δύο αρχαίες ερμηνείες:… Κύπρος… εκλήθη… από Κύπρου της θυγατρός Έλληνα Κινύρου…

Ο Βυζάντιος παραθέτει ακόμη μια ερμηνεία, ότι Κύπρος ονομάστηκε από την Ελληνική ονομασία Κρύπτος, που κι αυτή προήλθε από το ότι κρύβεται από τη θάλασσα:… Αστύνομος δε φήσι Κρύπτον κεκλήσθαι δια το κρύπτεσθαι πολλάκις υπό της θαλάσσης. είτα Κύπρος…
Αποδεκτή από αρκετούς νεότερους μελετητές και Αρχαίες μυθολογικές παραδόσεις φέρουν την ονομασία Κύπρος ως προερχόμενη από το όνομα μιας κόρης ή ενός γιου του μυθικού βασιλιά του νησιού Κινύρα, που λεγόταν Κύπρος. Ο Ευστάθιος, στα Σχόλιά του εις Διονύσιον Περιηγητήν, γράφει:… Τινές δε φάσι Κύπρον κληθήναι αυτήν από Κύπρου υιού Κινύρου…
Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος, επίσης στο έργο του Περί Θεμάτων, αντλώντας από τα βιβλία Περί Νήσων του Φιλοστέφανου και Αποικίαι Αιγυπτίων του Ίστρου του Παφίου, γράφει:… Κύπρος εκλήθη από Κύπρου της θυγατρός του Κινύρου, ή της Βύβλου και Αφροδίτης… Όποιες άλλες μη ελληνικές ονομασίες με τις οποίες η Κύπρος ήταν γνωστή στους ανατολικούς λαούς εγκαταλείφθηκαν ήδη από την αρχαιότητα αφού πάντα υπερίσχυε το Ελληνικό στοιχείο, από γένεσης της Κύπρου και παρά τις συνεχείς κατακτήσεις της από βαρβάρους ΠΟΤΕ δεν ξεριζώθηκε ……
*Και επειδή κάποιος επιστήθιος διαπρεπής φίλος με ρώτησε γιατί επαναλαμβάνω ιστορικά κείμενα, που τεκμηριώνουν αυτονόητα την αυθεντικότητα του Ελληνισμού….
Η αρχαία ελληνική ιστορία είναι ένα ποίημα.
Σατωβριάνδος, 1768-1848, Γάλλος ποιητής και πολιτικός
Η ιστορία είναι φιλοσοφία μέσω παραδειγμάτων.
Θουκυδίδης, 460-394 π.Χ., Αθηναίος ιστορικός
Όταν ένα έθνος βρίσκεται σε πτώση, όταν μια κοινωνία καταρρέει, μια παράμετρος μπορεί να βρεθεί πάντα: έχουν ξεχάσει από πού έρχονται. Έχουν χάσει επαφή με αυτό που τους ένωσε στην αρχή.
Carl Sandburg, 1878-1967, Αμερικανός ποιητής
Φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών, δάσκαλος της ζωής είναι η Ιστορία.
Κικέρων, 106-43 π.Χ., Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός
Αυτοί που δεν ξέρουν ιστορία είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν.
Έντμουντ Μπερκ, 1729-1797, Βρετανός πολιτικός και φιλόσοφος
Αν δεν ξέρεις ιστορία, είναι σαν να γεννήθηκες χθες.
Howard Zinn, 1922-2010, Αμερικανός ιστορικός
ΣΟΦΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΔΙΔΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΟΛΑ, ΔΙΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΑΣΗΜΟΙ ΚΑΙ ΛΙΛΙΠΟΥΤΕΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥΣ, ΕΙΔΙΚΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΜΑΣ……
ΝΑΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ…. ΔΙΔΑΧΘΗΚΑ ΑΡΚΕΤΑ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΟΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ….ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΔΑΧΘΗΚΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΟΦΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΙΕΠΡΑΞΑ ΣΟΒΑΡΑ ΛΑΘΗ, ΣΗΜΕΡΑ ΓΗΡΑΣΚΩ ΑΕΙ ΔΙΔΑΣΚΟΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΤΑΔΙΔΩ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΩ …. ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΑ….. ΔΙΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΥΠΟΣΤΕΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ….. ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΓΙΑ ΣΗΜΕΡΑ…..
ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ….. Α.Α.
Ιδού το μάθημα που μας διδάσκει η ιστορία: Επανάληψη.
Γερτρούδη Στάιν, 1874-1946, Αμερικανίδα συγγραφέας
Διάταξη – Επιμέλεια – Σχόλια του Αντώνη Αντωνά – Συγγραφέα από Ελληνική Κύπρο. Ιαν. 2020.
www.ledrastory.com
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ, ΣΤΟΥΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΕΣ, ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΙΜΗΣΑΝ ΤΟ 2019 ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΤΟ 2020 ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΕΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΔΩΘΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ, ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΛΑΟ, ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ, ΤΟΝ ΠΑΝΤΑ ΕΥΚΟΛΟΠΙΣΤΟ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΔΟΜΕΝΟ….. ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΠΑΘΗ ΚΥΠΡΟ.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΟΥ ΕΚΔΙΔΕΙ. – ΚΥΠΡΟΣ
ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΝΤΩΝΑΣ – ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – www.ledrastory.com