Εορτάζοντες την 11ην του μηνός Ιουλίου

ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ Μεγαλομάρτυρος Θαύμα (Δ’ Οίκ. Σύνοδος, 451)

Ο ΑΓΙΟΣ ΚΙΝΔΕΟΣ, ο Πρεσβύτερος
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ, ο εν τη Μάνδρα
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΟΚΛΗΣ
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ από το Ελβασάν, ο Νέος οσιομάρτυρας.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ από τα Βρύουλα ή Βουρλά, ο Νέος οσιομάρτυρας.
Η ΑΓΙΑ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΟΛΓΑ (μετονομασθείσα ΕΛΕΝΗ), η βασίλισσα.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ, Πατριάρχης Αλεξανδρείας
Αναλυτικά
ΑΓΙΑΣ ΕΥΦΗΜΙΑΣ Μεγαλομάρτυρος Θαύμα (Δ’ Οίκ. Σύνοδος, 451)
Ήταν χριστιανή παρθένος που με το αίμα της σφράγισε την πίστη της στον Χριστό και με την αυταπάρνησή της καταντρόπιασε τους ισχυρούς ειδωλολάτρες αυτοκράτορες. Η Ευφημία καταγόταν από τη Χαλκηδόνα και οι γονείς της ονομάζονταν Φιλόφρων και Θεοδοσιανή. Μόρφωσαν την κόρη τους σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου, γι’ αυτό και η Ευφημία από πολύ νωρίς διακρίθηκε για τον άγιο ζήλο της, το σεμνό ήθος και τη φιλανθρωπία της. Ήταν ωραία στο σώμα και πολλοί ειδωλολάτρες νέοι περίμεναν έστω ένα ενθαρρυντικό χαμόγελό της. Αλλά η σεμνή παρθένος διατηρούσε ακηλίδωτη την αγνότητά της και είχε αφοσιωμένη την καρδιά της στο Θεό, στην περιποίηση των ασθενών και των απροστάτευτων ορφανών. Όταν επί Διοκλητιανού διατάχθηκε σκληρός διωγμός κατά των χριστιανών, η Ευφημία συνελήφθη και ομολόγησε ότι είναι χριστιανή. Τότε ο κριτής, υπολογίζοντας στην αδύνατη γυναικεία φύση της, την καταδίκασε σε θάνατο με βασανιστήρια. Όμως η Ευφημία αναδείχθηκε πολύ ισχυρότερη των βασανιστών της και υπέμεινε τα βασανιστήρια με θαυμαστή καρτερία. Στο τέλος την έριξαν τροφή στα θηρία. Δίδαξε, έτσι, με το παράδειγμα της ότι μπορεί οι χριστιανοί να φαίνονται στον κόσμο αδύνατοι, αλλά “τα ασθενή του κόσμου έξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά”1. Δηλαδή, τους κατά κόσμον αδυνάτους εξέλεξε ο Θεός για να καταντροπιάσει εκείνους που έχουν ισχυρή κοσμική επιρροή.
Όμως, αυτήν την ήμερα, γίνεται ανάμνηση του θαύματος που έγινε από την αγία Ευφημία, όταν, κατά την εποχή του Μαρκιανού και της Πουλχερίας, συντάχθηκαν δύο τόμοι που περιείχαν τον όρο της Συνόδου, που έγινε στη Χαλκηδόνα (451) και ήταν ένας των ορθοδόξων και ένας των Μονοφυσιτών. Για να πάψει λοιπόν η έριδα μεταξύ των δύο πλευρών, αποφασίστηκε να τεθούν και οι δύο τόμοι μέσα στη λάρνακα της αγίας Ευφημίας, για να φανεί ποιον από τους δύο θα δεχτεί η Αγία. Μετά την αποσφράγιση της λάρνακας, βρέθηκε ο μεν των αιρετικών τόμος στα πόδια της Αγίας πεταμένος, ο δε των ορθοδόξων στο στήθος της. (Να σημειώσουμε ότι η κυρίως μνήμη του μαρτυρίου της αγίας Ευφημίας τελείται στις 16 Σεπτεμβρίου).
1.Α’ προς Κορινθίους, α’27
Απολυτίκιο. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Λίαν εύφρανας, τους Ορθοδόξους και κατήσχυνας, τους κακοδόξους, Ευφημία Χριστού καλλιπάρθενε. Της γαρ Τετάρτης Συνόδου εκύρωσας, α οι Πατέρες καλώς εδογμάτισαν. Μάρτυς ένδοξε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΙΝΔΕΟΣ ο Πρεσβύτερος
Καταγόταν από την κωμόπολη Ταλμενία της Παμφυλίας Σίδης (290 μ. Χ.) και εργαζόταν με πολλή δραστηριότητα για την επέκταση της χριστιανικής πίστης. Γι’ αυτό, καταγγέλθηκε στον έπαρχο Στρατόνικο και καταδικάστηκε να καεί. Στο δρόμο όμως για την εκτέλεση της ποινής, αυτός που κρατούσε τα ξύλα για τη φωτιά, ξαφνικά αρρώστησε και έπεσε κάτω. Τότε, ο επικεφαλής του αποσπάσματος, διέταξε κάποιον απ’ τους στρατιώτες να σηκώσει και να μεταφέρει τα ξύλα. Αλλά ο γενναίος χριστιανός μάρτυρας, παρακάλεσε να βάλλουν στους δικούς του ώμους τα ξύλα και να μεταφέρει αυτός τα υλικά του μαρτυρίου του. Την ίδια γενναιότητα επέδειξε ο άγιος Κινδέος και στη φωτιά. Ενώ τον είχαν πάνω στα ξύλα και πριν οι φλόγες τον καλύψουν, δίδασκε τους παρευρισκόμενους με ιερό ενθουσιασμό και τους προέτρεπε να προσέλθουν στη θρησκεία του Χριστού. Τέλος, ενώ παρέδιδε την ψυχή του καιόμενος μέσα στις φλόγες, κέρδιζε άλλη μεγάλη νίκη. Ο ιερέας των ειδώλων, έκπληκτος μπροστά σε τέτοιο θάνατο, πίστεψε στον Χριστό μαζί με τη γυναίκα του. Για ν’ αποδειχθεί ακόμα μια φορά το ακατάβλητο της χριστιανικής αλήθειας, όταν αυτή κηρύττεται με αυταπάρνηση.
Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ ό εν τη Μάνδρα
Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΙΑΝΟΣ
Μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν με μαχαίρι.
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΡΟΚΛΗΣ
Μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν με εκτοξευμένα βέλη.
Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Ασκήτευε στα όρια της Ιεράς Μονής Βατοπεδίου και υπήρξε διδάσκαλος του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Απεβίωσε ειρηνικά.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ από το Ελβασάν ο Νέος οσιομάρτυρας.
Ο Νέος αυτός Οσιομάρτυρας καταγόταν από το Ελβασάν της Ηπείρου και ανατράφηκε από γονείς ευσεβείς. Όταν μεγάλωσε στην ηλικία, παντρεύτηκε χριστιανή γυναίκα και απέκτησε παιδιά. Παρακινήθηκε όμως από τους Τούρκους και έγινε μωαμεθανός. Κατόπιν, βίαια περιέτεμε και τα παιδιά του, εκτός από ένα, που οι χριστιανοί κρυφά φυγάδευσαν στο Άγιο Όρος. Όταν πήγε στο Άγιο Όρος να βρει το παιδί του και να το εξισλαμίσει, μετανόησε, επανήλθε στον Χριστιανισμό και παρέμεινε εκεί αφού εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Κατόπιν έγινε μοναχός με το όνομα Νικόδημος. Τον κατέλαβε όμως ο πόθος του μαρτυρίου, γι’ αυτό και προετοιμάστηκε με άσκηση, νηστεία και πολλή προσευχή. Κατόπιν πήρε την ευχή του οσίου Ακακίου του Καυσοκαλυβίτη και με δάκρυα χαράς έφυγε από το Άγιο Όρος. Με νηστεία και εγκράτεια σ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του, έφθασε στο Ελβασάν. Εκεί αναγνωρίστηκε από τους Τούρκους, συνελήφθη και οδηγήθηκε στον πασά. Απέρριψε όλες τις κολακείες των Τούρκων και με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό. Τότε παραδόθηκε στο αγριεμένο πλήθος, που για τρεις ήμερες τον βασάνιζαν ανελέητα. Κατόπιν οδηγήθηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, όπου μετά από προσευχή που έκανε, αποκεφαλίστηκε στις 11 Ιουλίου 1722.
Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ από τα Βρύουλα ή Βουρλά, ο Νέος οσιομάρτυρας.
Γεννήθηκε από φτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς στα Βρύουλα ή Βούρλα της Εφέσου και ονομαζόταν Νικόλαος. Έμεινε ορφανός από πατέρα και 17 ετών μπήκε με μισθό στην υπηρεσία κάποιου αγά. Μαζί με άλλους έξι νέους χριστιανούς, εξαπατήθηκε από τους Τούρκους και εξισλαμίστηκε, διότι πίστεψαν ότι οι γονείς τους πέθαναν από κάποια επιδημία. Όταν όμως ο Νικόλαος γύρισε στα Βούρλα, πληροφορήθηκε ότι η μητέρα του ζούσε και έτρεξε με χαρά κοντά της. Η ευσεβής μητέρα, όταν είδε με τούρκικα ρούχα το γιο της, τον έδιωξε λέγοντας του ότι εγώ δε γέννησα Τούρκο αλλά Νικόλαο Χριστιανό. Τότε ο Νικόλαος κατάλαβε το αμάρτημά του και μετά από ένα ταξίδι στη Σμύρνη – Κωνσταντινούπολη – Βλαχία και πάλι στη Σμύρνη, εξομολογήθηκε σ’ έναν Αγιορείτη μοναχό και με την ευλογία του πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί, κατέληξε στη Σκήτη της Αγίας Άννας, κοντά στον πατριώτη του μοναχό Χατζή Στέφανο, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Νεκτάριος. Αλλά ο πόθος του μαρτυρίου έκαιγε μέσα στην καρδιά του. Έτσι, με τις ευλογίες του πνευματικού του έφυγε για να μαρτυρήσει, με τη συνοδεία του οσιοτάτου χειραγωγού του, Στεφάνου. Όταν έφτασαν στην πατρίδα τους τα Βούρλα, ο Νεκτάριος παρουσιάστηκε στον κριτή και αφού έριξε το φέσι του κατά γης είπε: “Πάρτε τα σημάδια της πίστης σας, εγώ χριστιανός Νικόλαος γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω”. Παρόλες τις κολακείες και τα βασανιστήρια, ο Νεκτάριος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Έτσι τον αποκεφάλισαν στις 11 Ιουλίου 1820.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατόλαβε.
Βρυούλλων αγλάισμα και αντιλήπτωρ θερμός, εδείχθης Νεκτάριε, ως Αθλητής του Χριστού, εσχάτοις εν έτεσι’ συ γαρ καλώς ασκήσας, εν τω δρει του Άθω, ήθλησας θεοφρόνως και καθείλες τον όφιν διό σε Οσιομάρτυς, πόθω γεραίρομεν.
Η ΑΓΙΑ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΟΛΓΑ (μετονομασθείσα ΕΛΕΝΗ) η βασίλισσα.
Η Αγία αυτή ήταν βασίλισσα της Ρωσίας και δια του αγίου Βαπτίσματος μετονομάσθηκε Ελένη το έτος 957. Δύσκολα μπορεί να περιγράψει κανείς τις άοκνες προσπάθειές της για τη χριστιανική διαφώτιση του Ρώσικου λαού. Έκανε τα πάντα για να γνωρίσουν οι Ρώσοι την αλήθεια του Ευαγγελίου του Χριστού. Η Αγία αυτή, όταν ήλθε με την ακολουθία της κάποτε στο Βυζάντιο, έτυχε θερμής υποδοχής για τους αγώνες της υπέρ του Χριστιανισμού. Πάνω στον αγώνα αυτό, παρέδωσε την τελευταία της πνοή την 11η Ιουλίου 969.
Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Το φέγγος της πίστεως, εισδεδεγμένη λαμπρώς, προς γνώσιν σωτήριον, τον σον λαόν ασφαλώς, ωδήγησας ένδοξε. Όθεν ως απαρχή σε, τω σώ έθνει άγίαν, μέλπομεν ευσέβειας, Ισαπόστολε Όλγα Χριστός γάρ ον ηγάπησας, αξίως σε εδόξασε.
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Πατριάρχης Αλεξανδρείας
Άγνωστος στους Συναξαριστές. Η μνήμη του αναγράφεται την ήμερα αυτή στον υπ’ αριθμ. 402 Coislin φ. 166 Κώδικα της Εθνικής Βιβλιοθήκης Παρισίων ως εξής: “Τη αύτη ημέρα Αρσενίου πατριάρχου Αλεξανδρείας σφαγή”.