Ενα από τα εγκλήματα που αποδίδουν στον Μητσοτάκη οι αναλυτές της εξωτερικής πολιτικής δεν είναι η ενδοτικότητα, όπως μπορεί να φανταστεί κάποιος. Είναι η εργαλειοποίησή του από τις ΗΠΑ. Φαίνεται ότι από πολύ νωρίς οι Αμερικανοί διέκριναν την αδυναμία και την απροθυμία του Ελληνα πρωθυπουργού να χειριστεί την τουρκική επιθετικότητα. Τον διαβεβαίωσαν λοιπόν ότι όλα θα πάνε καλά, αρκεί να εξαφανίσει από τις αναφορές του κάθε στοιχείο που περιέγραφε τον Ερντογάν ως πρόβλημα.
Ο Μητσοτάκης το έκανε από την πρώτη συνάντησή του με τον Ερντογάν, φτάνοντας στο σημείο να μη θέσει θέμα τουρκικής επιθετικότητας και παραβιάσεων. Συνέχισε μετά με δηλώσεις για συνεκμετάλλευση και καλή πίστη. Η πιο αντιπροσωπευτική όμως συμπεριφορά ήταν στο θέμα του ουκρανικού. Ο Μητσοτάκης δεν έκανε καμιά αναφορά στην Κύπρο ως Ουκρανία της Μεσογείου και ως χώρα υπό κατοχή. Δεν επικαιροποίησε το κυπριακό, παρότι είχε την ευκαιρία.
Αυτή η συμπεριφορά επέτρεψε στον Ερντογάν να εμφανιστεί ως συνομιλητής Ρωσίας και Ουκρανίας και εγγυητής της ειρήνης χωρίς ελληνικές διαμαρτυρίες. Χρησιμοποίησαν δηλαδή τον Μητσοτάκη για να καλλωπίσουν με επιτυχία το προφίλ του Ερντογάν και να εξασφαλίσουν τον ρόλο του. Και τα κατάφεραν. Μπράβο στον Μητσοτάκη αλλά και τον πρεσβευτή των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος έχει προσωπική επιρροή στον Ελληνα πρωθυπουργό. Αυτά γράφει το Documento.
Αν προσθέσουμε την αιφνίδια ακύρωση του East Med, αμέσως μετά μάλιστα την υπογραφή της τεράστιας συμφωνίας με τις ΗΠΑ, γεγονός αδιανόητο και εξωφρενικό, όπως και την φρενήρη προσπάθεια του Μπλίνκεν με την τουρκάλα συνεργάτιδά – υφυπουργό εξωτερικών των ΗΠΑ Ναζ Ντουράκογλου, τότε δεν μιλάμε για αποκατάσταση της Τουρκίας, αλλά για αποκαθήλωση της Ελλάδας…