Ο Αντώνιος Παπαδακης (1810 – 27 Δεκεμβρίου 1878) ήταν Έλληνας ευεργέτης του Εθνικού Πανεπιστημίου.
Απέκτησε περιουσία στην Βεσσαραβία και όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, κληροδότησε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το κτίριο της Πανεπιστημιακής Λέσχης και όλα τα άλλα περιουσιακά του στοιχεία για υποτροφίες σε φοιτητές.
Ο Αντώνιος γεννήθηκε το 1810 στο Ψυχρό Λασιθίου , στην Κρήτη. Ο πατέρας του ο παπάς Φραγκιός Παπαδάκης σφαγιάστηκε από τους Τούρκους το 1823 και ο μικρός Αντώνιος αιχμάλωτος μαζί με δύο αδέλφια του, τον Εμμανουήλ και τον Ιωάννη μεταφέρθηκαν αιχμάλωτοι στην Αλεξάνδρεια, όπου πουλήθηκαν ως σκλάβοι στην αυλή του Αντιβασιλέα της Αιγύπτου.
Ο Αντώνιος έφτασε στην Κωνσταντινούπολη και κατάφερε με την βοήθεια ενός Ρώσου να δραπετεύσει και να βγει στην Οδησσό μαζί με άλλους από την Κεφαλλονιά. Πιθανόν όμως να απελευθερώθηκε από χρήματα που συγκεντρώθηκαν από την διενέργεια μεγάλου εράνου υπερ των Ελλήνων , <> απο την Ρωξάνδρα Στουρτζα, και τον Ρώσο πρίγκηπα Αλέξανδρο Galitzine που ήταν και υπουργός της Παιδείας.
Εργάσθηκε στα κτήματα του διπλωμάτη και έμπιστου του Καποδίστρια Αλέξανδρου Στούρτζα (αδελφού της Ρωξάνδρας Στουρτζα που ήταν ο ανεκπλήρωτος έρωτας του Καποδιστρια , και εγγονή του Έλληνα ηγεμόνα της Μολδαβίας του πρίγκηπα Κωνσταντίνου Μουρούζη). Έμαθε τα ελληνικά γράμματα και έπιασε δουλειά σε ελληνικό τυπογραφείο της Οδησσού. Μπήκε δε και στη γεωργική σχολή και σπούδασε γεωπονία. Αφού αποφοίτησε διορίστηκε διευθυντής στα κτήματα του Αλέξανδρου Στούρτζα στη Βεσσαραβία το 1833. Χάρη στις γεωπονικές του γνώσεις αύξησε πολύ το εισόδημα των κτημάτων και επεξέτεινε τις δραστηριότητες του εργοδότη του και στον τομέα της κτηνοτροφίας.
Επιστροφή στην Ελλάδα
Απέκτησε αρκετά χρήματα για να επιστρέψει και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1848, και έτσι ως Έλληνας πολίτης έζησε βίο λιτό ευεργετώντας την πατρίδα του.
Αργότερα ψάχνοντας την τύχη των δύο χαμένων αδελφών του, ανακάλυψε ότι ήταν στην Αλεξάνδρεια και είχαν ασπασθεί τον Μωαμεθανισμό. Ο μεγαλύτερος από αυτούς, ο Εμμανουήλ, είχε μετονομαστεί Ισμαήλ και είχε γίνει ο περιβόητος στρατηγός Ισμαήλ πασάς Παπαδάκις γνωστός ως Ismail Selim Pasha (1809 – 1867). Επίσης, ο Ισμαήλ διετέλεσε και Υπουργός των Στρατιωτικών της Αιγύπτου. Ο μικρότερος αδελφός Ανδρέας είχε γίνει ο Αρχηγός Χωροφυλακής στην Αλεξάνδρεια. Σε επικοινωνία τους τα τρία αδέρφια αλληλοαναγνωρίστηκαν και χάρηκαν.
Απεβίωσε στις 27 Δεκεμβρίου 1878.
Ευεργετικό του έργο
Διέθεσε το ποσό των οκτακοσίων και πλέον χιλιάδων δραχμών για τη μόνιμη χορήγηση δέκα υποτροφιών σε νέους και νέες από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Κληροδότημά του είναι, επίσης, το κτήριο της Πανεπιστημιακής Λέσχης επί των οδών Ιπποκράτους και Ακαδημίας. Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών έθεσε ως δείγμα τιμής μαρμάρινη προτομή του Παπαδάκη στη μεγάλη αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς επίσης ανήγειρε προτομή του στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών (είναι δίπλα στη Κοιμωμένη του Χαλεπά-Σοφία Αφεντάκη).
wikipedia
Φωτογραφία: https://www.flickr.com/photos/127226743@N02/14900930867/in/photostream/