Υπάρχει, σίγουρα υπάρχει, μια προσωρινή αποδοχή από τον Μητσοτάκη, όλων των προσωρινά τετελεσμένων, της Τουρκίας στις θαλάσσιες διεκδικήσεις της μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η αποδοχή από την Ελλάδα του Μητσοτάκη της, μετά θρασύτατος, παρουσίας τουρκικών πολεμικών πλοίων στα σημεία που η Ελλάδα επιχειρεί πόντιση καλωδίων μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας προς γειτονικές χώρες.
Και ασφαλώς ακόμα χειρότερα θα συμβούν αν η Ελλάδα προχωρήσει σε έρευνες στις περιοχές αυτές. Θεωρείται δε βέβαιο ότι η Ελληνική ανοχή της τουρκικής θρασύτητας είναι αποκύημα της κοινής αποδοχής ύπαρξης ήρεμων υδάτων. Αυτό ενισχύεται δε και από τις κατα καιρούς δημοσίευση φιλικών διαβεβαιώσεων από τον Τούρκο που ζητεί να κληθεί τηλεφωνικά αν υπάρξει ενδεχόμενο τέλεσης «θερμού επεισοδίου» προφανώς για να το …διευθετήσει! Έτσι μας δείχνει το ανυποχώρητο των παράνομων διεκδικήσεων της Άγκυρας εις βάρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, που σίγουρα θα είναι και η αφετηρία συζητήσεων αν ποτέ αρχίσουν οι σχετικές διαπραγματεύσεις.
Στο μεταξύ δυσανασχετούμε από την έναρξη μιας στρατιωτικού τύπου συνεργασίας της Τουρκίας με την Γαλλία, όντες φίλοι με τον Τούρκο χωρίς να ξέρουμε το γιατί. Τα Ίμια θα επιστρέψουν σε πολλά σημεία, και αυτό είναι που ο λέει ο λαός, πως δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε υπάρξει μια τέτοια κακή αρχή. Να λοιπόν και το μέγεθος του εγκλήματος των Ιμίων, που σήμερα το βρίσκουμε μπροστά μας όντες σε μή καλύτερη σύγκριση δυναμικής, αφού να που ο Γάλλος να που αρνείται άλλο πια «να κρατάει τη σημαία» στήριξης της Ελλάδας που εμείς υποστείλαμε σε μία άτυπη συγκατάνευση με τον Τούρκο, που γνωρίζαμε το τι και πως θα μας συμβεί, το ζούμε, και δεν γνωρίζουμε ακόμα το που αυτό μας οδηγεί.
Όταν λοιπόν ο Μητσοτάκης «το βάλει στα πόδια» ο Τούρκος κερδισμένος από τον χρόνο, που όλοι βλέπουμε πως τον εκμεταλλεύθηκε, δεν θα αποδέχεται τίποτα, από αυτά που με την καλή μας την καρδιά (Μητσοτάκης) αφελώς πιστέψαμε. Και του προσφέραμε.