Βέβαια και χωρίς καμία συζήτηση, το χρωστάμε στη ζωή να υπάρχουμε πονετικοί στου άλλου τον πόνο, ιδιαίτερα στου διπλανού μας.
Όμως αυτή την στιγμή στην πολύπαθη λωρίδα εκεί κάτω στην Παλαιστίνη. Σε αυτήν εκεί λοιπόν τη γή που όλοι γνώριζαν το που θα καταλήξει, σήμερα, και κανείς, να τονιστεί αυτό το ΚΑΝΕΙΣ, δεν έπραξε κάτι για να το προλάβει να μην συμβεί, λες και τό θέλαν να συμβεί! Ή έτσι είναι;
Εκεί λοιπόν στην Ανατολή την μέση, συγκρούονται δυο κόσμοι, που όλοι γνωρίζουμε ποιοί. Οι Ισραηλίτες και οι Παλαιστίνιοι, για όποιον δεν γνωρίζει, που έχουν αποδοθεί, αμφότεροι, σε έναν αγώνα ύπαρξης, και μίσους. Ξερά ξερά, οι Παλαιστίνιοι θέλουν να διώξουν από την εκεί γη τους Ισραηλίτες, και αντί αυτού εισπράττουν αυτό που βλέπουμε. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι σε αυτόν τους τον στόχο πεισματικά αποδωσμένοι πέτυχαν να κινδυνεύουν με φυγή, από εκεί, οι ίδιοι. Αρχίζοντας την φυγή, με θάνατο.
Εμείς εδώ στην Ελλάδα, που χτες ακόμα μνημονεύσαμε την Γενοκτονία των Ποντίων, μέσα από τόσες άλλες καταδιώξεις, δεν θα πρέπει να το δεχτούμε αυτό παρά το γεγονός ότι οι υπό φυγή εκεί, συγγενεύουν/συμμαχονται με τους τακτικούς διώκτες μας. Η ανθρωπιά, έστω και μονόπλευρα, πρέπει να παραμένει πάντοτε στους πολιτισμένους λαούς, ειδάλλως για ποιον πολιτισμό μιλάμε;
Ναι υπάρχουν και εκεί οι Ισλαμοφασίστες που δεν τους νοιάζει, μπροστά στην επιτυχία τους και στον σκοπό τους τίποτα. Όμως εκει στους επι της γης (και όχι στα λαγούμια τους) ευρισκόμενους αν υπάρχει ένας, έστω ένας, αντίθετος των υποχθόνιων, και για να σωθεί αυτός ο ένας, αν και είναι πολλοί περισσότεροι, αξίζει να ανεχθούμε τους υπόλοιπους. Ανθρωπιστική βοήθεια στην Γάζα, και από την Ελλάδα, τώρα,άμεσα. Όχι στην προσφυγιά.