Επιτέλους: Χωρίς εντολή Σαμαρά…
της Μαριάνθης Τουτουντζίδου
Σ’ ένα σκηνικό όπου τα πάντα φανερά πλέον γκρεμίζονται γύρω μας , πολλοί είναι αυτοί που επιμένουν ακόμη να μη βλέπουν και να μην ακούν-μάλλον να μη θέλουν να δουν και να ακούσουν.Περιμένουν ότι όλα αυτά θα τελειώσουν -έτσι δια μαγείας , με το “μαγικό ραβδί” του Σαμαρά- και η ζωή τους που άλλαξε-που της άλλαξαν δηλαδή τα φώτα-θα επανέλθει σύντομα και μάλιστα στα ίδια ακριβώς επίπεδα με το παρελθόν.
Αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν ότι μέχρι τώρα το ραβδί του Σαμαρά μαστιγώνει τους ίδιους αλύπητα μέχρι να τους στερήσει και την πνοή τους ακόμη , για να έρθει ύστερα με το γνωστό κλαψο-τσαμπουκά του να δηλώσει μέσω των τηλεοπτικών φερεφώνων είτε ότι απεβίωσαν από ερωτική απογοήτευση, είτε ότι αυτά που ήξεραν να τα ξεχάσουν : ” Τώρα πλέον θα αναπνέουν μόνο με εντολή Σαμαρά” …
Τους έχουμε συναντήσει να δηλώνουν αισιόδοξοι , σίγουροι ότι τέλειωσαν τα βάσανά μας , πως έχουν εμπιστοσύνη στη μειοψηφία που κυβερνά , στα δελτία των οκτώ , στους συμμάχους μας, στους δανειστές μας, στον Άδωνη , το Λοβέρδο , στη Μέρκελ και στον Ομπάμα που πολεμούν την τρομοκρατία…
Και μάλιστα ούτε θέλουν να ακούσουν πόσο προδιαγεγραμμένα σκοτεινό είναι το μέλλον μας με την εφαρμοζόμενη πολιτική .
Έτσι λοιπόν όχι μόνο δε μπαίνουν στον κόπο να αναζητήσουν μήπως τα πράγματα είναι διαφορετικά από τον τρόπο που τους τα σερβίρουν, αλλά ζουν-όσο το καταφέρνουν- προσποιούμενοι ότι όλα βαίνουν καλώς…Κι ας έχει μειωθεί το εισόδημά τους , κι ας έχουν κάνει έκπτωση στα όνειρά τους οι ίδιοι και τα παιδιά τους κι ας μην έχουν περίθαλψη, ή κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους…Αυτοί είναι “αισιόδοξοι” και οι μόνοι που βλέπουν το φως στο τούνελ : “Με τα μάτια του Σαμαρά”
Αυτούς δε που διαμαρτύρονται , τους θεωρούν γραφικούς, μίζερους , όψιμους ή ξεπερασμένους επαναστάτες…Δε θα καταφέρουν εξάλλου τίποτε…Και επιτέλους όλοι κάπως ένοχοι είμαστε από το παρελθόν, λίγο με τους διορισμούς, λίγο με την εφορία, με το μέσο για να γίνει κάποια δουλειά μας…Αυτά βέβαια είναι τα βαριά εγκλήματα , γιατί υπάρχουν και τα κακουργήματα, το εξοχικό, το αυτοκίνητο,οι σπουδές στο εξωτερικό, οι διακοπές…Τέρμα όλα αυτά…Απο δω και πέρα όλα θα περνούν από την “εντολή Σαμαρά”.
Και δεν αναφέρομαι στην κατηγορία ανθρώπων που κάνει τη φτώχεια ιδεολογία , που λόγω κρίσης δικαιώνει τους δυνάστες μας και στωικά δηλώνει ότι θα υποβληθεί στις “θυσίες” με εντολή Σαμαρά και πως μπορεί να ζήσει και με τη λάμπα πετρελαίου…Εξάλλου ο Σαμαράς δε θα σταματά να μιλά γι’ αυτούς στις Βρυξέλλες…Είναι κι αυτό μια ικανοποίηση…Και η μοναδική επιβράβευση …αλλά “δια στόματος Σαμαρά”!!!
Αναφέρομαι σε μεγάλη μερίδα εργαζομένων-μορφωμένων κυρίως- που ελπίζουν ότι οι ίδιοι ίσως και η οικογένειά τους θα τα καταφέρουν,με τα προσόντα τους να ξεφύγουν από την καταστροφή , υλοποιώντας τα προσωπικά τους σχέδια για επαγγελματική ή άλλη ανέλιξη , την ίδια στιγμή που κατακρημνίζονται τα δικαιώματα των υπολοίπων της τάξης στην οποία ανήκουν…Το βλέμμα τους είτε παραμένει προσηλωμένο στον προ κρίσης βίο τους , είτε σ’ αυτούς που η νεοφιλελεύθερη πολιτική τους εξασφάλισε επιπλέον πλούτο και ασυλία ,ενώ ίσως ελπίζουν ότι θα μεταπηδήσουν και στην ίδια με αυτούς τάξη …
Φυσικά όχι μόνο δεν είναι επιλήψιμο να είναι κανείς αισιόδοξος , να κάνει όνειρα , να μη δέχεται να του καθορίζουν τρόικες το επίπεδο ζωής του, αλλά επιπλέον επιβάλλεται ο καθένας να είναι αισιόδοξος και να απαιτεί υψηλό βιοτικό επίπεδο..’Οχι όμως για να ζει στη γυάλα των παραισθήσεων και χιμαιρών του μικρόκοσμού του , αλλά για να παλεύει συνειδητά με πλήρη επίγνωση των συνθηκών που βιώνει και των αιτιών τους , να αλλάξει τη ζωή του πλάι στους άλλους εργαζόμενους .
Για να σπρώξει τα πράγματα γρηγορότερα στη λύση τους .
Για να είναι η αισιοδοξία του πραγματική και όχι του καναπέ…Για να νιώθει ζωντανός , δυνατός να παλέψει για τα όνειρά του…Για να ξεπεράσει το φόβο και να νιώθει κύριος του εαυτού του.Για να ανοίξει μέσα από τον αγώνα του κι άλλους δρόμους ως απάντηση στο μονόδρομο της ακροδεξιάς πολιτικής των Σαμαρά-Βενιζέλου.
Για να συμβάλλει στην ανατροπή της βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και στο χτίσιμο μιας άλλης όπου ο κόσμος της εργασίας θα είναι το επίκεντρο και η εξασφάλιση της λαϊκής επιβίωσης η προτεραιότητά της.
Για να αποκτήσει ξανά το δικαίωμα να ακούει ,να βλέπει και να κρίνει…
” χωρίς την εντολή Σαμαρά”…
