Αποκαλύψεις σοκ για το ξεπούλημα στις γερμανικές αποζημιώσεις από Ανδρέα , Σημίτη, Πάγκαλο και Παπούλια!

 
 
Άγνωστο πολιτικό και διπλωματικό παρασκήνιο από την παράδοση το 1995 της ρηματικής διακοίνωσης με την οποία η Ελλάδα έθετε το θέμα των Γερμανικών οφειλών έδωσε ο Πρέσβης επι τιμή, Ιωάννης Μπουρλογιάννης – Τσαγγαρίδης μιλώντας στην Επιτροπή για τη διεκδίκηση των γερμανικών αποζημιώσεων. Έκανε λόγο για

 
«μαλλιοτράβηγμα Παπούλια – Πάγκαλου», για τους χειρισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη.
Η αφήγηση των γεγονότων από τον πρέσβη: «Στις 5.11.95 το απόγευμα πάω, μαζί με γραμματέα Θ.Σωτηρόπουλο, στον κ.Χάρτμαν (σ.σ Πήτερ Χάρτμαν, υφυπουργός Εξωτερικών) και επιδίδουμε τη διπλωματική νότα. Τη διαβάζει προσεκτικά και μου λέει «το θέμα έχει λήξει». «Μα πώς έχει λήξει;», του λέω. Εκείνος επιμένει, «έχει λήξει, ό,τι ήταν να σας δώσουμε σας το δώσαμε και μέσω του ΝΑΤΟ». Του απαντώ: «Μα ΝΑΤΟική βοήθεια δώσατε και στην Τουρκία και στην Πορτογαλία που δεν μπήκαν καν στον πόλεμο. Μου ανταπαντά, «χρήματα πήρατε και μέσω της Ευρωπαϊκή Ένωσης». «Μα αυτά τα χρήματα δεν είναι προσωπικά, απαντώ εγώ και του ζητώ να μου δώσει την απάντηση του υπουργείου εξωτερικών γραπτώς. Λίγο αργότερα με φωνάζει να μιλήσουμε τετ-α-τετ, εκεί μου είπε «άκου, γραπτή απάντηση δεν θα λάβεις ποτέ. Αφού ο Παπανδρέου το είπε με ντελάλη, (σ.σ η ελληνική κυβέρνηση είχε προαναγγείλει στον Τύπο ότι θα προβεί σε ρηματική διακοίνωση προς την γερμανική πλευρά), θα βγάλουμε και εμείς ανακοίνωση. Πριν προλάβω να γυρίζω στην πρεσβεία η ανακοίνωση είχε ήδη βγει».
Και ο Ιωάννης Μπουρλογιάννης – Τσαγγαρίδης συνέχισε: «Αμέσως ενημέρωσα την Αθήνα. Στην Αθήνα είπαν ότι αυτά ήταν απαράδεκτα και δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή μια τέτοια αντίδραση από πλευράς Γερμανίας. Ξέσπασε θύελλα. Υπήρξε όμως διαφωνία Πάγκαλου – Παπούλια, επωφελήθηκαν της κατάστασης να στραφεί ο ένας εναντίον του άλλου. Όταν έστειλα την ενημέρωση ο Πάγκαλος ο οποίος ήταν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, βρίσκονταν σε επίσκεψη στην Κύπρο, μου έδωσε λοιπόν οδηγίες να πάω στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών και να μεταφέρω την ελληνική αντίδραση με το δέον ύφος, όμως ο κ. Παπούλιας μου είχε δώσει άλλες οδηγίες, μαλλιοτράβγημα, δηλαδή, φοβερό» σημειώνεται ωστόσο πως ο κ. Πάγκαλος το 1995 ήταν υπουργός Μεταφορών σύμφωνα με το βιογραφικό του.
Για τον κ. Σημίτη ο πρέσβης ε.τ. ανέφερε: «Το 1996 έρχεται ο Σημίτης, και υποτίθεται ότι είχε τετ-α-τετ με τον Κολ και τον ρώτησα αν έθεσε θέμα και μου είπε «ναι», όταν τον ρώτησα τι του απάντησε ο Γερμανός καγκελάριος μου είπε πως « ήταν μια ευχάριστη συνάντηση». Τώρα αυτό ερμηνεύστε το εσείς όπως θέλετε».
Όσον αφορά τους χειρισμούς της ελληνικής πλευράς ο Ι. Μπουρλογιάννης – Τσαγγαρίδης εκτιμά ότι «έπρεπε να είχαμε υποβάλει τις απαιτήσεις μας από την εποχή της επανένωσης της Γερμανίας. Δεν ξέρω γιατί δεν τω κάναμε. Αυτό ήταν κάτι που μας έβλαψε γιατί όταν το κάναμε ήταν ήδη αργά. Ήταν λοιπόν λάθος η μεγάλη καθυστέρηση. Ήταν λάθος και το ότι δόθηκε τεράστια δημοσιότητα στον Τύπο. Επίσης έπρεπε να είμαστε έτοιμοι και με συγκεκριμένα ποσά ακόμα και αν δεν ήταν απόλυτα ακριβή».
Ο πρέσβης ε.τ. θεωρεί ότι δεν υπάρχει δικαστικός τρόπος διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών, αλλά μόνο διπλωματικός: «Κατά τη γνώμη μου η δικαστική οδός αποκλείεται. Η Συμφωνία του Λονδίνου το 1953 προβλέπει σύνθεση στη σύνθεση του δικαστηρίου τέσσερις Γερμανούς δικαστές, οπότε δεν μας συμφέρει να προσφύγουμε. Το Διεθνές δικαστήριο Χάγης είναι απορριπτέο από εμάς, αφού Γερμανοί δέχονται να γίνει διαδικασία μόνο για υποθέσεις μετά το 2008. Για αυτό λέω ότι το μόνο που μπορεί να γίνει είναι μόνο μέσω της διπλωματικής οδού, με πολύ λεπτό χειρισμό και αφού γίνουν προκαταρκτικές συνομιλίες. Θα πρέπει να πάμε δια της πειθούς αν και αυτή τη στιγμή οι Γερμανοί είναι οι ισχυρότεροι στην Ευρώπη. Ίσως αν συγκινήσουμε κάποιους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να πάρουμε με το μέρος μας μερικούς, να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι. Αλλά και αυτοί δεν έχουν κανένα συμφέρον και όλα είναι θέμα συμφερόντων».
Η πρότασή του είναι να συσταθούν επιτροπές 3-4 ατόμων με επικεφαλής τον Μανώλη Γλέζου και να επισκεφθούν τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τα γραφεία των ευρωπαϊκών αποστολών στις Βρυξέλες και να δώσουν όλα τα στοιχεία έτσι ώστε να ενημερωθούν οι Βουλευτές και οι αξιωματούχοι.