ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ (ΠΟΛΙΤΙΚΑ) ΑΝΑΞΙΟΛΟΓΗΤΩΝ

Κώστα Δημ.Χρονόπουλου

(Αρθρογράφου – Σχολιογράφου)

Το Κομματικό (Γιατί: πολιτικό δεν είναι) Σύστημα λειτουργεί ως αυτόνομος οργανισμός / μηχανισμός, ένα είδος “Κράτος εν κράτει” ελεύθερα, ανεξέλεγκτα, αχαλιναγώγητα, χωρίς να “κάνει κράτει”.

Έχει δικούς του νόμους, αλληλοϋποστήριξη, ομερτά, εντονότατο αίσθημα αυτοσυντήρησης, και δεδομένη /εξασφαλισμένη επαγγελματική αποκατάσταση, τόσο των στελεχών, όσων και κάποιων οπαδών / ψηφοφόρων!

Αντιδρά άμεσα και άσκεφτα σε κάθε απόπειρα, πρόταση βελτίωσης, προόδου. Το τραγελαφικό είναι ότι οι -αυτάρεσκα και αναπολόγητα αυτοαποκαλούμενοι….. “προοδευτικοί” είναι οι σημαιοφόροι αρνητές κάθε προόδου.

Η “προοδευτική οπισθοδρόμηση ” που τους χαρακτηρίζει τους ωθεί στην άρνηση της α ξ ι ο λ ό γ η σ η ς δημοσίων και δημοτικών υ π α λ λ ή λ ω ν (!).

Μιά χώρα απαξιωμένη, ανυπόληπτη, αναξιόπιστη, φτωχευμένη, αποικία ξένων αγαπητικών ΛΥΚΟΦΙΛΩΝ “φίλων, εταίρων και εταιρών”, αλλά και αντικείμενο διηνεκούς αξιολόγησης “διεθνών οίκων” αρνείται να βγεί απο την κατάντια της, προχωρώντας αξιοκρατικά, αξιολογικά. Χάρις σε ιθύνοντες, πολιτικάντηδες, ΘΩΚΟΥΧΟΥΣ (=κάτοχοι θώκων/θέσεων) οι οποίοι δεν θέλουν να ταραχθούν τα λιμνάζοντα νερά του βολέματος των ημετέρων ή εν δυνάμει ψηφοφόρων!…….

Πως όμως – εκτός φυσικά απο τα ευχολόγια / υποσχέσεις – θα βγούμε απο το τέλμα;

Πως θα βελτιώσουμε την παραγωγικότητα μας; Με τους (αναξιολόγητους) υπαλλήλους της κρατικής μηχανής; Δεν θα πρέπει εκεί, να διορίζονται οι καλύτεροι, οι αξιόλογοι; Οι ασήμαντοι δεν μπορούν να προσφέρουν;

Γιατί αυτή η πεισματική αντίσταση ορισμένων; Τι ακριβώς θέλουν; Δεν θέλουν να προχωρήσουμε μπροστά; Ας μας το πουν ξεκάθαρα.

Οι ΜΕΤΡΙΟΛΑΤΡΕΣ δεν επιτρέπεται να καταδικάζουν τον Ελληνισμό σε μαρασμό. Χωρίς σταθερό φορολογικό σύστημα, καταρτισμένους υπαλλήλους, εξάλειψη του χρηματισμού /λαδώματος, επενδύσεις, θέσεις εργασίας, δεν υπάρχει μέλλον.

Το μεγάλο όμως πρόβλημα εδράζεται αλλού: Στο ποιοί – σε πρώτο βασικό στάδιο – θα πρέπει να αξιολογηθούν. Και εδώ υπάρχουν ανυπέρβλητες δυσκολίες.

Επειδή θα πρέπει εμείς – οι πολίτες – να αξιολογήσουμε αρχικά τους (αυριανούς) αξιολογητές των υπαλλήλων: τους (αναξιολόγητους) πολιτικούς μας. Μέχρι τώρα τουλάχιστον, ανοήτως, δεν έχουμε εκτιμήσει επαρκώς τη σημασία του γεγονότος. Όταν λοιπόν επιλέγουμε ανεύθυνα τους αντιπροσώπους μας, επόμενο είναι να μην ενδιαφέρονται για αξιολόγηση άλλων (άλλωστε ποιά κομπλεξική μετριότητα – ή ανυπαρξία – θα δεχθεί να έχει υφιστάμενους ποιοτικότερους;)

Υ.Γ Αν λοιπόν μας ενδιαφέρει να αλλάξει κάτι σε τούτο τον Τόπο, τότε θα πρέπει εμείς να προχωρήσουμε σε :

       Ενδελεχή, διαχρονική αξιολόγηση των αναξιολόγητων πολιτικών μας !!!……….