Για δες καλέ που είναι και έτοιμοι για συνεργασία…

Μας έχουν πιάσει κανονικά στο δούλεμα.

Δεν είναι ότι προκαλούν, δεν είναι ότι παραβιάζουν κάθε αρχή δικαίου, δεν είναι ότι έχουν εισβάλει κανονικά στη θάλασσά μας έξω από τις ακτές μας. Δεν είναι μόνο ότι ασελγούν απέναντι σε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου, είναι και το απύθμενο θράσος με το οποίο συμπεριφέρονται και η αλαζονεία η οποία διακατέχει τις πράξεις τους, αλλά και τον τρόπο αντιμετώπισης της διεθνούς κοινότητας. Μας δουλεύουν όλους κανονικά «χορεύοντας» στα νεύρα μας. Διότι ξέρουν και τη δική μας αδυναμία, ξέρουν και την έλλειψη αποφασιστικότητας της ΕΕ και της διεθνούς κοινότητας να σταθούν ουσιαστικό εμπόδιο στις ενέργειές τους.
«Είμαστε έτοιμοι για συνεργασία εδώ», μας είπε χθες ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Έτοιμοι για συνεργασία λέει. Μπήκαν στην κυπριακή ΑΟΖ, σε αδειοδοτημένο από την Κυπριακή Δημοκρατία θαλάσσιο οικόπεδο, για να τρυπήσουν και μας καλούν και για συνεργασία.
Σαν να μπαίνει δηλαδή ο γείτονας στην αυλή του σπιτιού σου, να βάζει τρυπάνι στο σημείο που με βάση τις έρευνες και τις υποδείξεις των ειδικών που έχεις λάβει είναι πιθανό να υπάρχει νερό και σε καλεί να συνεργαστείτε. Και θα πρέπει εσύ να αντιληφθείς ως λογική αυτή την πρόταση και να τη δεις με κατανόηση. Διότι, αν δεν τη δεις ως λογική και να μπεις σε διαδικασία να τη συζητήσεις, ο κακός γείτονάς σου θα βάλει αντλία και θα πάρει όλο το νερό από τη διάτρηση του οικοπέδου σου…
Παρόλα αυτά, κάποιοι θα τη δουν λογική. Διότι, θα προτάξουν ως αντιδιαστολή αυτά που προηγουμένως σημειώνουμε για την απροθυμία, μέχρι στιγμής, της διεθνούς κοινότητας να αποτρέψει την Τουρκία από όλες αυτές τις ενέργειες. Λες και η λύση στην αδυναμία μας και στην απροθυμία είναι η άνευ όρων παράδοση και αποδοχή των τουρκικών αξιώσεων.
Ασφαλώς και η Κυβέρνηση έχει ευθύνες. Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Ειδικά στην πολιτική. Τα «αν», τα «ίσως» και τα «μπορεί» δεν έχουν πλέον σημασία. Η Τουρκία είναι εδώ. Απέναντι από τη Λεμεσό. Μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από τις ακτές μας. Άρα αυτό είναι το δεδομένο που υπάρχει αυτή τη στιγμή και αυτό είναι που κρίνεται. Από τη στιγμή που το τουρκικό γεωτρύπανο τρυπά ανενόχλητο αυτή τη στιγμή στην κυπριακή ΑΟΖ, σημαίνει ότι δεν έχουμε καταφέρει παρά τις αξιόλογες και αξιέπαινες προσπάθειές μας να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα.
Είναι όμως γελοίο να υποστηρίζουν ορισμένοι ότι για όλα αυτά φταίει η μη λύση του Κυπριακού και ότι όσο δεν υπάρχει λύση θα είμαστε όμηροι της τουρκικής επιθετικότητας. Με τη λογική αυτή δηλαδή είναι λες και μας έχουν προσφέρει τη λύση στο πιάτο, αλλά εμείς τη φτύνουμε και την αρνούμαστε. Και ότι ορθώς και δικαίως η Τουρκία αλωνίζει στην κυπριακή ΑΟΖ ως σύγχρονος πειρατής, διότι, όπως ο Τούρκος ΥΠΕΞ αξίωσε και χθες, «δεν μπορούν να τύχουν σφετερισμού τα δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο».
Ασφαλώς και η λύση του Κυπριακού παραμένει πάντα προτεραιότητα και πρέπει να είναι. Αλλά κάποιοι φαίνεται συγχέουν σκοπίμως ή ακουσίως, την έννοια της λύσης του Κυπριακού. Διότι η μόνη λύση που θα αποτρέψει την Τουρκία από τις επιθετικές ενέργειες εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι η λύση που ικανοποιεί πλήρως τις τουρκικές αξιώσεις. Αυτή τη λύση θέλουμε άραγε;
[email protected]
Φρίξος Δαλίτης