Το καθήκον της Εκκλησίας…

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Κάποια μέρα πλησίασε τον Κύριο ένας πλούσιος νέος και τον ρώτησε με ενδιαφέρον πολύ: «Διδάσκαλε αγαθέ, τί να κάνω για να αποκτήσω την αιώνια ζωή;»
Ο Χριστός του απάντησε πως αν θέλει να εισέλθει στην αιώνια ζωή, θα πρέπει να τηρεί τις εντολές όπως να μη σκοτώσει, να μη μοιχεύσει, να μην κλέψει, να μην ψευδομαρτυρήσει, να τιμά τον πατέρα του και τη μητέρα του καθώς επίσης να τηρεί και μία ακόμη εντολή που προερχόταν από το «Λευιτικό»: Να αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου..
Ο νέος τότε με απορία λέει: «Όλα αυτά τα φύλαξα από τότε που ήμουν νέος. Τι μου λείπει ακόμη;»
Ο Κύριος τότε είπε στον πλούσιο νέο: «Εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς. Κι έλα να με ακολουθήσεις».
Μόλις όμως ο νέος άκουσε τα λόγια αυτά, έφυγε λυπημένος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία και κτήματα και η καρδιά του ήταν προσκολλημένη σ’ αυτά.
Τότε ο Κύριος είπε στους μαθητές του:
«Αληθινά σας λέω ότι δύσκολα ένας πλούσιος άνθρωπος θα μπει στη Βασιλεία των ουρανών. Είναι ευκολότερο να περάσει η κάμηλος από την τρύπα που ανοίγει η βελόνα, παρά ο πλούσιος να μπει στη Βασιλεία του Θεού». (Ματθ. ιθ’ 16-26)
Στο διάβα των αιώνων, πολλοί ήσαν εκείνοι που διέθεσαν την περιουσία τους για την ανακούφιση των φτωχών, για την ανέγερση νοσοκομείων, γηροκομείων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και σε άλλες δομές αναγκαίες για τους πολίτες.
Δεν μπορεί ακόμη να περάσει απαρατήρητο το γεγονός, πως η Εκκλησία, Δυτική κι Ανατολική, διαθέτουν τεράστιες περιουσίες. Οι κεφαλές τους, Πάπας, Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, δείχνουν ελάχιστο ενδιαφέρον για την ποιότητα ζωής του εκκλησιάσματος.
Με δεδομένη την ρήση του Χρηστού στον πλούσιο νέο «Εάν θέλεις να είσαι τέλειος, πήγαινε πούλησε τα υπάρχοντά σου και μοίρασέ τα στους φτωχούς, και θα έχεις θησαυρό στους ουρανούς. Κι έλα να με ακολουθήσεις» οι Ιεράρχες οφείλουν να πρωταγωνιστούν σε φιλανθρωπικές παρεμβάσεις, είναι υποχρεωμένοι να βαδίζουν στον δρόμο που άνοιξε ο Χριστός, αποφεύγοντας τις σειρήνες του υλικού κόσμου.
Η περίοδος που διανύει η ανθρωπότητα είναι αρκετά δύσκολη. Δυσκολότερη ή ευκολότερη από άλλες περιόδους πολέμου ή επιδημιών, ο χρόνος θα δείξει. Γεγονός όμως είναι, πως εκατομμύρια άνθρωποι, το «ποίμνιο» της Καθολικής και της Ορθοδόξου Εκκλησίας, λιμοκτονεί, υποφέρει, αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα επιβίωσης, ευπρεπών συνθηκών διαβίωσης. Κι οι κεφαλές της Εκκλησίας, είναι υποχρεωμένες, να σκύψουν με Αγάπη πάνω στην ανθρωπότητα, όπως έσκυψε ο καλός Σαμαρείτης πάνω από τον μισοπεθαμένο από τα κτυπήματα των ληστών άνθρωπο, του περιποιήθηκε τις πληγές, τον μετέφερε σε πανδοχείο δίνοντας αρκετά χρήματα στον πανδοχέα λέγοντάς του: «Περιποιήσου τον πληγωμένο μέχρι να γίνει καλά. Αν σου χρειαστούν περισσότερα χρήματα, στο γυρισμό θα σου τα δώσω».
Η μεγάλη οικονομική κρίση που έρχεται να πλήξη την ανθρωπότητα δίνει ίσως την μοναδική ευκαιρία στους Ιεράρχες να περάσουν από τους λόγους του Χριστού στην πράξη της διδασκαλίας του.
Θα πρέπει να γνωρίζουν οι κεφαλές της Εκκλησίας, Δυτικής κι Ανατολικής, ότι ο πιστός τα τελευταία χρόνια, συγκρίνει δύο παραστάσεις: από τη μια, την εικόνα του Χριστού που μπήκε στα Ιεροσόλυμα όχι πάνω σε λαμπρό άρμα αλλά πάνω στο ταπεινό γαϊδουράκι ντυμένος με έναν λευκό φτωχικό χιτώνα κι από την άλλη να βλέπει τους Ιεράρχες με τα πολυτελέστατα αυτοκίνητα και τις υπέρλαμπρες στολές τους να κυκλοφορούν δείχνοντας πως δεν έχουν αντιληφθεί την δυστυχία που έχει πλήξει την ανθρωπότητα.
Ήρθε η ώρα επομένως οι Εκκλησίες να αποδείξουν αν είναι Τραπεζικά Ιδρύματα ή οι Ναοί του Θεού, της Αγάπης, της Ταπεινοφροσύνης.
Και οι Ιεράρχες γνωρίζουν καλύτερα από τον καθέναν, ότι καθημερινά πρέπει να αποδεικνύουν πως είναι εκπρόσωποι, σημερινοί απόστολοι, άξιοι εκφραστές των λόγων του Χριστού, για την έμπρακτη απόδειξη της παραβολής του καλού Σαμαρείτη…