του Χρυσόστομου Τσιρίδη.
“Κι από τις αμαρτίες (λάθη) μας, δεν είχε ο δρόμος άκρη” (Όμηρος)
.
Εξ ορισμού υπάρχει και θα υπάρχει μονίμως ένα μικρό μπέρδεμα, επειδή αρχικά “αμαρτάνω”= σφάλλω,λανθάνω / Με τον καιρό όμως “αμαρτία”= θρησκευτικός όρος. Γι΄αυτό, απαραίτητη και σεβαστή η προσωπική θέση του καθενός.
Πάντως, πριν τον…. “λιθοβολισμό” (εικόνα Διαδικτύου),ΕΚΤΟΣ από την ΑΠΑΙΧΤΗ- ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ κουβέντα του Χριστού, ας έχουμε υπόψη ότι σε αρκετές περιπτώσεις η ΥΠΕΡΒΟΛΗ είναι το πρόβλημα. Μπορεί λ.χ να λέμε απαξιωτικά “ματαιόδοξος,ματαιοδοξία”, αλλά πολλά στοιχεία του “ευ ζην” (του καλύτερου-βελτιωμένου τρόπου ζωής)είναι… προϊόντα της ματαιοδοξίας και όχι κατ΄ανάγκη αμαρτωλά.
.
Στον τίτλο του θέματος τώρα.
.
Το σημείωμα αναφέρεται στις “αμαρτίες” της ανθρώπινης ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ, που ΟΜΩΣ διαμορφώνουν ψυχολογίες και συμπεριφορές και όχι στις κάθε είδους εγκληματικές πράξεις.
.
Ο Χριστός θεωρεί ως μεγάλο αμάρτημα την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
.
Ο Θουκυδίδης την ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ για τα πολιτικά δρώμενα
.
Ο Πλούταρχος θεωρεί ως το μεγαλύτερο ελάττωμα (αμάρτημα) την ΚΟΛΑΚΕΙΑ
.
Ο Σωκράτης την ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ (Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος)
.
Ο Όμηρος τον ΠΑΡΟΡΜΗΤΙΚΟ Θυμό, ως το αντίθετο της τλημοσύνης (καρτερικότητα,σύνεση, αυτοσυγκράτηση).
.
Οι ΤΡΑΓΙΚΟΙ Ποιητές τον ΕΓΩΙΣΜΟ που οδηγεί στην ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ (ύβρι)
.
Οι Αρχαίοι γενικά την ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗ, ως ισοδύναμη της ΑΣΕΒΕΙΑΣ, απέναντι στους Θεούς.
.
Ο Σόλωνας την ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑ
.
Ο Ξενοφάνης την ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ
.
Ο Ηράκλειτος την ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΑ (ΕΝΑΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, αξίζει όσο χιλιάδες μετριότητες)
.
Ο Αριστοτέλης την ΑΠΑΙΔΕΥΣΙΑ κλπ.
.
Η Εκκλησία συστηματοποιώντας,
μιλάει για “7 ΘΑΝΑΣΙΜΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ” (Αλαζονεία, Φθόνος, Οργή, Οκνηρία, Απληστία,
Λαιμαργία, Λαγνεία)
.
Το παρόν σημείωμα, όπως λέω και στην αρχή, αναφέρεται στις (μικρο)αμαρτίες της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ που είναι βέβαια αμέτρητες, αφού και τα ΛΑΘΗ ονομάζονται αμαρτίες.
.
Λέμε λ.χ: “Πας καλά; Έδωσες 100 ευρώ γι΄ αυτό το πράγμα; Αμαρτία από τον Θεό”.
.
Και η “συγγνώμη” / η μεταμέλεια / η αναγνώριση λάθους έγιναν…. “ΗΜΑΡΤΟΝ” (Τυπικά σωστό βέβαια, αλλά σημασία έχει πώς το εννοούμε)
.
Καλό είναι πάντως να μην φτάνουμε στα άκρα, πιστεύοντας ότι “αμαρτάνουμε” σε κάθε βήμα μας.
.
Σε αυτήν την περίπτωση παραμονεύουν η
δεισιδαιμονία από την μια / οι προλήψεις από την άλλη, αλλά και τα συμπλέγματα
.
Και πού οδηγούν όλα αυτά;
Ο άνθρωπος καταπιεστικός (ΠΡΩΤΑ) στον εαυτό του, στην οικογένειά του, στους
γύρω του, δεν χαίρεται ακόμη και τα πιο απλά πράγματα.
.
Υ.Γ Ένα… “αμάρτημα” σχετικό με την ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ της γλώσσας.
.
Σύντομο ΒΙΝΤΕΟ με ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ τώρα. Παρακολουθείται άνετα.
.
“Αναγνωστικά 10ετίας του ’50. Μια χαμένη ευκαιρία”
.
Video link
https://youtu.be/DkpR26p78BM Πρωτοσελιδα – Ειδήσεις