Όταν σε μία χώρα υπάρχουν πολλές πολιτικές παρατάξεις, πολύ πιο περισσότερες από τις δύο, άντε τρεις, σημερινές πολιτικοκοινωνικές ιδεολογίες, είναι δυνατόν να υπάρξει μία άνω του 51% ομοφωνία σε οτιδήποτε, της εξωτερικής πολιτικής προεξάρχουσας;
Στην Ελλάδα αδύνατον. Οποιαδήποτε κομματική σύμπραξη προς κτήση της εξουσίας αποδείχτηκε ως μια προσωρινή «λυκοφιλία» πάλι διαμελισμένη με την απώλεια αυτής.
Το ίδιο περίπου συμβαίνει σε όλα, πλην της Αγγλίας και της Ρωσσίας, κράτη της Ευρώπης, με λαούς αυτοδοξάζοντας έχοντες κράτωρ. Μόνον την Δημοκρατία. Μια της παρακμής τέτοια αφού και το «ουκ εν τω πολλώ το ευ» που δίδασκαν οι πρόγονοι έχει πάει προ πολλού …περίπατο, στην Ελλάδα σίγουρα.
Ασυνεννοησία μεταξύ Ελλήνων, ακόμα και μεταξύ ενός εκάστου, ως επίσης και εκ των Ευρωπαϊκών, της Ένωσης, λαών, με τελικό αποτέλεσμα την, αναπόφευκτη έτσι, ασυνεννοησία των Ευρωπαϊκών κρατών μεταξύ τους. Φαίνεται έτσι καθαρά και διαχρονικά η ανυπαρξία μιας σύμπνοιας των ηγετών, που είναι και οι μόνοι ένοχοι, επιβεβαιώνοντας, αντίστροφα όμως, ατο «τοιούτοι οι λαοί, τοιούτοι και οι άρχοντες» αφού ο πρώτος λόγος κατά κανόνα και πάντοτε δίνεται στους «λαοπλάνους» ηγέτες του ΘΑ ΘΑ ΘΑ.
Και μετά να έρχεται το «τι με νοιάζει εμένα» αφού με εξασφαλισμένα τα πάντα, της ποινικής λογοδοσίας περιλαμβανομένης, ευρίσκονται εις έκαστος να ευωχείται συγγράφοντας απομνημονευματαόπως ο καθείς «διψάει» αυτά έτσι να δείχνονται. Κανένας δεν έχει διαβάσει στα απομνημονεύματα οιουδήποτε το εξαπάτησα, είπα ψέμματα, δολοφόνησα, έκλεψα, συκοφάντησα και όλα τα επικριτικά «ξου ξου» ούτε καν άπαξ. Άπαντες άμωμοι. Στα μόνο δικά τους απομνημονεύματα!
Η λαϊκή Σοφία για τους, κάθε λογής, τέτοιους ηγέτες ή και άρχοντες, παλαιότερα, ξεχσμένο σήμερα, έλεγε το πως «καλά είναι τα φαρδομάνικα, μα είναι για τους…δεσποτάδες!» με την έννοια των λιγότερο αμαρτωλών της επικράτειας. Και επαληθεύεται με κάτι από τον και για τον, πλην ενός, καθένα.