Κύπρος, Αιγαίο, Καστελόριζο και η ένοχη σιωπή μας

 

Γράφει ο Πάνος Αβραμόπουλος
Η οικονομική παράλυση που έχει επιφέρει η κρίση, έχει αδρανοποιήσει και τα ηθικά ανακλαστικά του ελληνικού λαού, για τα εθνικά μας θέματα. Τα πολιτι-κά κόμματα πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, περί άλλων ομιλούν και τυρβάζουν, ενώ αυτό το ολέθριο πέπλο σιωπής, συμπληρώνουν και τα ΜΜΕ που στην πλειονότητά τους, έχουν θέσει σε δεύτερη μοίρα τα ευρισκόμενα σε έξαρση εθνικά μας θέματα. Δυστυχώς οι έλληνες πολίτες «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» όπως θα έλεγε ο Κωστής Βάρναλης, παρακολουθούμε
αδρανοποιη-μένοι τα γεμάτα κυνισμό και αναλγησία έργα της δυσώνυμης τρόϊκας, αφότου οι τελευταίες κυβερνήσεις μας, της εκχώρησαν την διακυβέρνηση της χώρας. Χαρακτηριστική ήταν άλλωστε και η ψυχρή ομολογία του τ. πρωθυπουργού μας ΓΑΠ «είμαστε χώρα μειωμένης κυριαρχίας».Σε ένα τέτοιο κλίμα δεν ήταν βεβαίως απρόσμενη η επέλαση των Τούρκων για δήθεν «σεισμικές» έρευνες, στην υφαλοκρηπίδα των χωρικών μας υδάτων. Με το «Τσεσμέ» να αλωνίζει στο Αιγαίο και το «Πίρι Ρέις» στο Καστελόριζο. Ενώ τελείως υποτονικά η αντίδραση της τότε ελληνικής κυβέρνησης, περιορίστηκε σε μια χαλαρή «καταγγελία», κατά τη συνάντηση των Νταβούτογλου-Δρούτσα στο Καζακστάν. Όμως τι λόγο είχε να πραγματο-ποιηθεί μια τέτοια συνάντηση, όταν η Άγκυρα διαρκώς και με επιμέλεια, προβαίνει σε παραβιάσεις και προσβολές της εθνικής μας κυριαρχίας; Αφού μια τέτοια διπλωματική συμπεριφορά, «νομιμοποιεί» τις τουρκικές παραβιάσεις στα μάτια της διεθνιούς κοινότητας και τεχνηέντως δημιουργεί «τετελεσμένα γεγονότα» !!!
Δυστυχώς ο ενδοτισμός και η εφεκτικότητα της εξωτερικής μας πολιτικής τα τελευταία χρόνια, αντί να υποστέλλονται γιγαντώνονται. Και αυτό με την σειρά του αποθρασύνει την τουρική επιθετικότητα. Είναι εμφανές ότι η Ελλάδα έχει ένα πελώριο έλλειμμα εξωτερικής πολιτικής. Με αφετηρία τον Σημίτη μέχρι τις μέρες μας, οι ελληνικές κυβερνήσεις πομπωδώς διακηρύττουν ότι η ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. είναι στρατηγική επιλογή της Ελλάδος. Ενώ αντ΄αυτού θα έπρεπε εμμανώς να καταγγέλλουν την Τουρκία για την κατοχή στην Κύπρο και να αξιώνουν σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς την απελευθέρωση της μαρτυρικής μας νήσου. Η χωρίς αναταλλάγματα στήριξη της τουρκικής ένταξης απο την Ελλάδα, είναι στην κυριολεξία αυτοκτονική. Οι Τούρκοι με μεθοδευμένη στρατηγική, παρα-βιάζουν κυριαρχικά μας δικαιώματα, με την απειλή του πολέμου και μας εξωθούν διαρκώς σε υποχωρήσεις, που ολοένα και μας απομακρύνουν απο τις λεγόμενες «κόκκινες» εθνικές γραμμές. Ενώ θα έπρεπε με κατάλληλα σχεδιασμένη πολιτική αποτρεπτικής ισχύος, να κόβαμε τον βήχα στο θράσος και την προκλητικότητα των Τούρκων. Πολλά πράγματα μπορούσαμε και μπορούμε να κάνουμε στο πεδίο της αποτρεπτικής πολιτικής, που είναι και η μόνη που φοβάται και σέβεται ο θρασύδειλος Τούρκος. Και πρώτα απο όλα να καταγγέ-λουμε απνευστί σε κάθε διεθνή οργανισμό και διπλωματικό φόρουμ την Τουρκία, ως κατά σύστημα έκνομη χώρα έναντι του διεθνούς δικαίου και των διεθνών υφιστάμενων συμφω-νιών. Πάραυτα επιλέξαμε την αδράνεια και την φοβική-υποτονική αντίδραση. Αφότου όμως έλαβε χώρα – μετά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο – η πρώτη φάση καταγγελίας του ελληνισμού, υιοθετήσαμε μια ανούσια και στείρα αλυσίδα συνομιλιών με τους Τούρκους. Παραχωρήσαμε έτσι τον απαιτούμενο ζωτικό χρόνο στην Τουρκία, ώστε να περάσει απο την θέση του κατηγορουμένου για το αποτρόπαιο έγκλημά της στην Κύπρο, στην θέση ενός «τρίτου», που προσφέρεται μάλιστα καλόπιστα να βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος, που ωστόσο αυτός δημιούργησε !!! Και ακόμα χειρότερα να «οικοδομήσει» τετελεσμένα σε Κύπρο, Αιγαίο, Θράκη, αλλά και στο Ιόνιο, μέσω Αλβανίας.
Η Τουρκία καταπατά διαρκώς το διεθνές δίκαιο όταν δεν την συμφέρει, προσβάλλει έμπρα-κτα το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, αλλά και κανείς δεν την εγκαλεί. Δυστυχώς η Ελλάς μεταχειρίζεται ως φίλο και δυνάμει σύμμαχο την Άγκυρα, κορυφώνοντας μια «κατευναστι-κή» πολιτική. Που πάραυτα είναι ολέθρια και οδηγεί σταθερά στον ακρωτηριασμό των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Η Τουρκία παραβιάζει κατάφωρα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την ίδια ώρα, η Ελλάδα δεν την καταγγέλει στους διεθνείς οργανισμούς !!! Αδυνατούμε να καταγγείλουμε στις Βρυξέλλες την αποθρασυμένη επιθετικότητα της Τουρκί-ας και την ίδια ώρα περιμένουμε – προφανώς απο το υπερπέραν – να δούμε την επόμενη έκθεση της Κομισιόν, για την διαδρομή ένταξης της κακής γείτονος !!! Όμως η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας αναπαράγεται – με την δική μας διπλωματική αναπηρία – και τελικά προάγει τις διεκδικήσεις της.
Ο αέιμνηστος πατριώτης Τάσσος Παπαδόπουλος είχε προχωρήσει σε συμφωνία για την ΑΟΖ με τα όμορα – πλην της Ελλάδος, διότι τότε δεν θέλαμε να «προκαλέσουμε» την Τουρκία – κράτη. Και σήμερα οι Τούρκοι έξυπνα διαπραγματεύονται – ένεκα του τότε τραγικού μας διπλωματικού λάθους – με την Αίγυπτο για συμφωνία ΑΟΖ μαζί τους, παρότι δεν έχουν κοινά θαλάσσια σύνορα. Επιδιώκουν να κατασπαράξουν στην κυριολεξία την ελληνική ΑΟΖ που ορίζει το Καστελόριζο. Για τούτο άλλωστε το «Πίρι Ρέις» «ερευνούσε» στο Καστελόριζο, με την δική μας ένοχη εθνοκτόνο σιωπή. Σε ένα τέτοιο κλίμα, έγκυρες διπλωματικές πηγές μιλούν για ήδη συνηφθείσα συμφωνία συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, με τους επιβαλλόμε-νους Τουρκικούς όρους. Κάτι που αν αληθεύει, ισοδυναμεί με παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή εθνική μειοδοσία. Και αίφνης μας έρχονται στο νού τα λόγια του αναγεννησιακού διανοούμενου και συνάμα εφευρέτη Βενιαμίν Φραγκλίνου που έλεγε με νόημα «Δημοκρατία είναι δυο λύκοι και ένα πρόβατο να ψηφίζουν τι θα φάνε το μεσημέρι.Ελευθερία είναι ένα πρόβατο καλά οπλισμένο να αμφισβητεί την ψηφοφορία» !!! Μήπως είναι επιτακτική ανάγκη στην εξωτερική μας πολιτική, άμεσα να μεταλλαχθούμε απο παραδομένο πρός σφαγήν πρόβατο, σε ένα καλά οπλισμένο πρόβατο που διεκδικεί τη ζωή του; Το μπορούμε αρκεί να το αποφασίσει η σε αιώνια χειμερία νάρκη πολιτική μας τάξη και να της το αξιώσει και ο ζαλισμένος απο τα αλεπάλληλα χαστούκια της τρόϊκας, ελληνικός λαός. Άλλως θα κλάψουμε οικτρά για μια ακόμα εθνική τραγωδία …
*Ο συγγραφέας Πάνος Ν. Αβραμόπουλος, είναι M.Sc Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π.
www.politikanet.gr