Γράφει: Η Θάλεια Βεργή
Αμοραλισμός στη φιλοσοφία του 19ου αιώνα (Ηθική χωρίς κυρώσεις) είναι η θεωρητική αδιαφορία για το ηθικό πρόβλημα, όχι η καθαυτή ανηθικότητα.
Το σύμμετρο του αμοραλισμού στον παπικό Μεσαίωνα ήταν ο Ιησουϊτισμός. Και αυτός δεν ενδιαφερόταν αν τα μέσα που εφάρμοζε για το σκοπό του θα ήταν ηθικά ή όχι. Ο σκοπός, εννοείται, ήταν πάντα μια καθαγιασμένη ατιμία ή απανθρωπιά…
Στην πολιτική το να έχεις για αρχή: Με οποιοδήποτε μέσο να φτάσεις στον «άγιο» σκοπό της επικράτησης πάνω στους άλλους είναι ο Μακιαβελισμός.
Τέτοιες φιλοσοφίες και τέτοια μακιαβελικά μέσα χρησιμοποιούν πάντα μόνο εκείνες οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που είναι χρεοκοπημένες και καταδικασμένες από την ιστορία.
ΣΗΜΕΡΑ αυτή η αχρειότητα έχει γενικευθεί. Τα κόμματα και οι πολιτικοί δεν γνωρίζουν παρά μόνο τα μακιαβελικά μέσα. Ο πολιτικός αμοραλισμός έχει πάρει τις μακάβριες διαστάσεις της ψυχασθένειας. Τα κόμματα δεν παράγουν ιδέες παρά μόνο εκπαιδεύονται στη μακιαβελική, τελετουργικά θεαματική και βρώμικη φθορά του αντιπάλου. Έχουν στερέψει σε τέτοιο βαθμό από πολιτικές ιδέες που δεν βρίσκουν άλλο πεδίο αντιπαράθεσης παρά μόνο τα «άπλυτα» των αντιπάλων τους. Σε τέτοιες καταστάσεις η απάτη, το ψέμα, η συκοφαντία και τα εντυπωσιακά τηλεοπτικά τρικ «κτυπάνε κόκκινο»: Αποτελούν τον κυρίαρχο «πολιτικό λόγο», την παράκρουση της πολιτικής παρακμής.
Πιο ορατά αυτά φαίνονται στο αποσυντεθημένο ΠΑΣΟΚ του «εκσυγχρονισμού». Ο κόσμος βοά και φλέγεται από τη γενικευμένη κοινωνική και πολιτική κρίση και σήψη και η ηγεσία του ασχολείται με τα τηλεοπτικά θεάματα και τρικ εντυπωσιασμού για ζητήματα που γνωρίζουν και οι πέτρες, που δεν απασχολούν κανένα και το σπουδαιότερο: το ίδιο το ΠΑΣΟΚ είναι βουτηγμένο σε τέτοιες «ακαθαρσίες» ολόκληρο…
Το μόνο που παράγει το ΠΑΣΟΚ είναι σκανδαλολογία ανυπόφορη, θεάματα εξαπάτησης, αχαλίνωτο αμοραλισμό και μακιαβελικές, κοινοβουλευτικές ταχυδακτυλουργίες και αλχημείες που δολοφονούν αδυσώπητα τις ιδέες και την Πολιτική. ΟΧΙ μόνο δεν στρέφεται προς το λαό που στενάζει, όχι μόνο δεν το κινητοποιεί, αλλά επιχειρεί να τον εξαπατήσει με κάλπικα κοινοβουλευτικά τερτίπια και με το αχαλίνωτο εμπόριο της σκανδαλολογίας. Και μάλιστα όταν το δικό του σπίτι έχει καταρρεύσει από το βάρος των δικών του σκανδάλων!!!
Ο Καχριμάκης αποτελεί το τυπικό δείγμα αυτής της ελεεινής, μακιαβελικής και αχαλίνωτης αμοραλιστικής πρακτικής. Μια πρακτική σκυλοκαβγάδων ανάμεσα σε ληστές. Όταν η βρωμιά, οι διαπλοκές, οι μίζες και οι αρπαχτές των πολιτικών έχουν βγει στον αφρό, ο Καχριμάκης παριστάνει τον Πουαρό για παρωνυχίδες των αντιπάλων του. Εδώ έχει ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ και το κυβερνητικό οικοδόμημα έχει βουτηχτεί στα σκατά, απαστράπτουσες είναι οι μίζες προ το ΠΑΣΟΚ, καθώς και τα κότερα, οι βίλες και το χρυσάφι που ρέει στην κυβερνητική, πασοκική νομενκλατούρα και το «εκσυγχρονιστικό» παρακράτος και ο Καχριμάκης «κυνηγάει» τον …Βουλγαράκη!!!
Το πιο, όμως, αποκρουστικό δείγμα του αμοραλισμού και του μακιαβελικού τυχοδιωκτισμού είναι ο πρώην εκκετζής Τατούλης (οι πρώην εκκετζήδες αποτέλεσαν την «πρωτοπορία» των λακέδων του συστήματος).
Ο ακραιφνής αυτός νεοφιλελεύθερος που έχει θητεύσει στο κυβερνητικό οικοδόμημα της διαπλοκής και της σήψης (και επί Μητσοτάκη) έρχεται τώρα και το παίζει «αντάρτης» εκ του ασφαλούς, εκτελώντας διατεταγμένα τα σχέδια των «νταβατζήδων».
Ξαφνικά αυτός ο καραμπινάτος «λακές» ανακάλυψε όλα τα σκάνδαλα και τις βρωμιές της κυβέρνησης και των υπουργών της και ρίχνει καθημερινά τις «ομοβροντίες» του: το «υλικό» του τηλεοπτικού εμπορικού υπερθεάματος.
Και, όμως, αυτό το «παλικάρι» που σήκωσε τη σημαία της «εξυγίανσης» και της κατεδάφισης του κόμματός του, δεν έχει ούτε το ελάχιστο πολιτικό ήθος να παραιτηθεί. Περιφέρεται το «πιόνι» και «βρυχάται» όπως προστάζουν οι «νταβατζήδες» σκακιστές και αυτός ψηφίζει τα νομοσχέδια της κυβέρνησης!!!
Χρησιμοποιείται ο «λακές» από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς μακιαβέλιδες για την κατεδάφιση του πολιτικού σκηνικού και αυτός ο «αντάρτης» περιμένει να τον διαγράψουν για να γίνει ήρωας!!!
Τέτοιο ελεεινό «πιόνι» της πολιτικής δύσκολα συναντάς μέσα στον πολιτικό «ορνιθώνα» του αστικού κοινοβουλίου…
Όταν οι πράξεις σου έρχονται σε τέτοια κραυγαλέα αντίθεση με αυτά που καταγγέλλεις τότε είσαι απατεώνας ολκής. Ξεπερνάς και τον αμοραλισμό του μακιαβελισμού…
Πηγή: