Υπάρχουν αλήθειες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν και προβληματίζουν κάθε καλόπιστο…

Η κυβέρνηση «παίζει» τα ρέστα της, αλλά…
Γράφει: Μανόλης Μανώλας

Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα με τη διαχείριση του μεταναστευτικού στα νησιά μας ήταν σχεδόν βέβαιο ότι η «σύγκρουση» δύσκολα θα είχε αποφευχθεί, αφού δεν υπήρξαν έστω και την ύστατη ώρα κινήσεις εκτόνωσης και αμοιβαίες υποχωρήσεις, από τα «θέλω» της κάθε πλευράς.
Η κυβέρνηση εμμένει στη δημιουργία των νέων κλειστών δομών και δηλώνει προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει από το σχέδιο της αυτό, γιατί ο χρόνος την πιέζει ασφυκτικά αφού θέλει μέχρι το καλοκαίρι να είναι έτοιμα τα νέα προαναχωρησιακά κέντρα. Και με την κίνησή της να μεταφέρει στη Λέσβο και στη Χίο ισχυρές διμοιρίες των ΜΑΤ για να επιβάλει ακόμη και με τη βία τη θέλησή της δείχνει ότι είναι αποφασισμένη να προχωρήσει το σχέδιο της, αναλαμβάνοντας και το όποιο πολιτικό κόστος με την επίδειξη αυταρχισμού που έκανε.
Από την άλλη οι τοπικές αρχές και οι φορείς των νησιών αρνούνται κάθε συζήτηση για νέες δομές και όχι μόνο αυτό αλλά ζητούν να κλείσουν και όλες οι υφιστάμενες. Μάλιστα για να δείξουν την αποφασιστικότητά τους έφθασαν να συγκρουστούν με τις δυνάμεις καταστολής εν μέσω χημικών και …ξύλου.
Μέσα σε ένα τέτοιο πολεμικό σκηνικό και με την άρνηση να κυριαρχεί μεταξύ των δυο πλευρών δεν υπάρχει γέφυρα επικοινωνίας που να δημιουργεί τις προϋποθέσεις ότι μπορεί να εκτονωθεί η κατάσταση και να δημιουργεί προσδοκίες ότι κάτι αλλάζει. Και όλα αυτά γιατί χάθηκε η εμπιστοσύνη μεταξύ τοπικών αρχών και κεντρικής διοίκησης, όχι μόνο με τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και με την προηγούμενη, αφού οι κατά καιρούς υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν και εγγυήσεις δεν υπήρξαν που να αλλάξουν το κλίμα.
Οι νησιώτες που έχουν υποστεί το βάρος επί 4-5 χρόνια, δεν πιστεύουν πλέον ό,τι και να τους λένε οι κυβερνήσεις. Και οι σημερινοί κυβερνώντες φρόντισαν με την ασυνέπεια τους να κάνουν δύσπιστους τους νησιώτες ότι το υπαρκτό πρόβλημα θα λυθεί με τις νέες κλειστές δομές.
Η κυβέρνηση μπορεί και να έχει δίκιο ότι με τη δημιουργία μιας νέας κλειστής δομής, καλύτερα οργανωμένης θα μπορεί να λειτουργήσει ταχύτερα την εξέταση ασύλου στους νεοεισερχόμενους και να περιχαρακώνει στο προαναχωρητικό τους απορριφθέντες ασύλου, προκειμένου να τους επιστρέψει στην Τουρκία. Αλλά δεν απαντά στους ανησυχούντες, με το δίκιο τους επίσης, τοπικούς φορείς τι θα γίνουν οι σημερινοί εγκλωβισμένοι στη Μόρια και στις άλλες δομές, αφού δεν υπάρχει καμιά πρόβλεψη επί τούτου πέρα από αοριστίες που λέγονται και που αυξάνουν ακόμη περισσότερο τη δυσπιστία της τοπικής κοινωνίας, ότι και οι υφιστάμενες δομές δεν θα κλείσουν.
Και όσο σε αυτές τις εύλογες ανησυχίες των τοπικών αρχών δεν απαντά η κυβέρνηση, η αίσθηση ότι επιχειρείται να φορτωθεί το νησί με μια ακόμη δομή εμπεδώνεται στην κοινή γνώμη και γι αυτό αντιδρά και εξανίσταται και φθάνει μέχρι και να συγκρουστεί με τα ΜΑΤ προκειμένου να υπερασπιστεί την άποψη της
Οι αλήθειες για το μεταναστευτικό
Υπάρχουν λοιπόν, μερικές αλήθειες που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν, αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα κατάματα επιστρατεύοντας την κοινή λογική και όχι την άρνηση για την άρνηση, που το μόνο που κάνει είναι να διαιωνίζει το πρόβλημα και η αντιμετώπισή του να παραπέμπεται στις καλένδες.
– Δεν μπορεί ο υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης να υπόσχεται ότι μέχρι το Καλοκαίρι θα κλείσει η ανοιχτή δομή στη Μόρια και οι άλλες δομές στο νησί, καθώς και οι φιλοξενούμενοι σε σπίτια και ότι θα λειτουργεί μόνο η ημίκλειστη νέα δομή. Θα πρέπει ως δια μαγείας να «εξαφανιστούν» πάνω από τους 20.000 πρόσφυγες και μετανάστες και μην αφιχθεί κανένας άλλος!
Επομένως κανείς δεν τον πιστεύει με αυτά που ισχυρίζεται, γιατί η «εξίσωση» με τους αριθμούς δεν βγάζει αποτέλεσμα.
Όπως δεν είναι ρεαλιστικό και το αίτημα των νησιών να κλείσουν όλες οι υπάρχουσες δομές και να μην ανοίξουν καινούριες. Αυτό το αίτημα είναι παράλογο υπό τις παρούσες συνθήκες και με δεδομένη την κατάσταση δεν μπορεί να γίνει κατανοητό από την κοινή γνώμη που το ακούει.
Οι ροές θα συνεχιστούν, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας και κανείς δεν ξέρει την έντασή τους. Είναι ο απρόβλεπτος παράγοντας που επηρεάζει τα πάντα σε ότι αφορά τη διαχείριση του προβλήματος. Αν οι ροές, μόλις ο καιρός το επιτρέψει, πάρουν αυξητικές τάσεις και πολλαπλασιαστούν τότε όλα τα σχέδια πάνε… περίπατο και αλίμονο μας!
Το κλειδί των ροών το κρατάει ο Ερντογάν και θα το χρησιμοποιεί ανάλογα με τις κατά καιρούς διεκδικήσεις του. Μπορεί, όμως, η κυβέρνηση να δώσει ένα χρονοδιάγραμμα, με μάξιμουμ αριθμό μεταναστών και προσφύγων στο κάθε νησί και να δεσμευτεί ότι θα το τηρήσει.
Ανέτοιμη η κυβέρνηση
– Δεν καθυστέρησε μόνο ο νόμος για την επιτάχυνση του ασύλου, που έφερε η κυβέρνηση. Δεν ήταν έτοιμος ούτε ο νέος μηχανισμός από 1/1/2020 που μπήκε σε εφαρμογή, αφού πέρα από την γρηγορότερη απονομή ασύλου που λέει ότι κατάφερε σε πρώτο βαθμό, εξακολουθεί να ισχύει ότι και παλαιότερα με αυτούς που απορρίπτονται και στην πλειονότητά τους «εξαφανίζονται» καθιστώντας αδύνατη τη δυνατότητα επιστροφών. Τα νούμερα των επιστροφών που ήδη ανακοινώθηκαν είναι σταγόνα στον ωκεανό ακόμη κι αν είναι περισσότερα σε σχέση με το παρελθόν.
Ο δε μηχανισμός που θα μπορεί να φτάσει τις 1000 επιστροφές το μήνα, όπως στοχεύει η κυβέρνηση δεν υφίσταται και γι αυτό η εξίσωση και σε αυτό το σημείο χωλένει. Είναι χαρακτηριστικό της προχειρότητας προσέγγισης του όλου θέματος το γεγονός ότι αν και μόλις πριν μερικούς μήνες ψηφίστηκε ο νέος νόμος για το άσυλο η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι θα κάνει διορθωτικές παρεμβάσεις προκειμένου να συντομεύσει ακόμη περισσότερο τις διαδικασίες απονομής, ενώ οι προσλήψεις ενίσχυσης των επιτροπών ασύλου είναι ακόμη στις προθέσεις και όχι σε θέσεις… μάχης σε αυτές.
Κλειδί η αποσυμφόρηση
– Ενώ η κατάσταση στα νησιά είναι στο …κόκκινο εδώ και μήνες και το αίτημα για αποσυμφόρηση τους ζήτημα πρώτης προτεραιότητας, καμία δομή δεν έγινε στην ενδοχώρα μετά τις αντιδράσεις των εκεί τοπικών κοινωνιών. Η κυβέρνηση δηλαδή εμφανίζεται ανέτοιμη να διαχιριστει την κατάσταση και ενώ δείχνει αποφασιστικότητα για να επιβάλει το σχέδιο της στα νησιά, στην ηπειρωτική χώρα είναι ακόμη στις προθέσεις.
Και όλα αυτά ενώ στη Μόρια υπάρχουν πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν δύο χρόνια! Γιατί το κλωθογυρίζει η κυβέρνηση; Γιατί δεν παίρνει αποφάσεις και να προχωρήσει στη δημιουργία δομών και στην ενδοχώρα δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο ότι η αποφασιστικότητά της δεν περιορίζεται μόνο στα νησιά;
Οι νησιώτες δικαιολογημένα διαμαρτύρονται ότι η κυβέρνηση φοβάται το πολιτικό κόστος στην ενδοχώρα και διστάζει. Αν δεν δουν με τα μάτια τους μαζικές αποχωρήσεις, δεν θα πειστούν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και θα συνεχίζουν να αντιδρούν. Αυτή η εξέλιξη θα ήταν η καθοριστική κίνηση που θα μπορούσε να αλλάξει το κλίμα.
Αντί αυτής της κίνησης, της αποχώρησης ενός αξιοπρόσεκτου σε πρώτη φάση αριθμού εγκλωβισμένων, είχαμε την άφιξη μονάδων ΜΑΤατζίδων και την επιβολή με χημικά και βιαιότητες της κυβερνητικής άποψης.
Ζήσε …Μάη
– Ο διπλωματικός μαραθώνιος εντός της ΕΕ, που πράγματι βρίσκεται σε εξέλιξη μέχρι να αποδώσει καρπούς είναι λίγο σαν τον «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι». Και τα νησιά δεν έχουν κανένα περιθώριο να περιμένουν τις όποιες ευρωπαϊκές αποφάσεις, που ενδεχομένως συμβάλουν στην καλύτερη διαχείριση της κατάστασης. Το θέμα είναι τώρα τι γίνεται, που η κατάσταση είναι στο μη παρέκει.
Η κυβέρνηση φαίνεται ότι παίζει τα …ρέστα της με την απόφασή της να κατασκευάσει κλειστές δομές στα νησιά, ακόμη και επιστρατεύοντας τα ΜΑΤ και έρχοντας σε ευθεία σύγκρουση με τις τοπικές αρχές και τις τοπικές κοινωνίες. Η αναμέτρηση, σαν αυτή που είναι σε εξέλιξη, αφού ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι τοπικές κοινωνίες διά των εκπροσώπων τους κάνουν πίσω, θα φέρει νέα εμπόδια και αδιέξοδα, αν δεν υπάρξουν άμεσα πρωτοβουλίες εκτόνωσης με αμοιβαίους «συμβιβασμούς».
Εδώ που έχουν φθάσει τα πράγματα το ζητούμενο είναι να «απασφαλιστεί» η …βόμβα που μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους. Προφανώς κάποιοι και να επιδιώκουν την «έκρηξη», προσδοκώντας ενδεχομένως πολιτικά και όχι μόνο οφέλη, αλλά το σίγουρο είναι ότι θα την πληρώσει το νησί και αυτό πρέπει να αποτραπεί πάσει θυσία.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι υπάρχουν εκείνες οι δυνάμεις και οι τοπικοί παράγοντες που με ψυχραιμία και νηφαλιότητα θα διαχειριστούν την κρίσιμη αυτή κατάσταση αναζητώντας κοινό τόπο με όλους τους εμπλεκόμενους προκειμένου να επικρατήσει η κοινή λογική και να δρομολογηθούν μέτρα και κινήσεις που θα μας βγάζουν από το σημερινό αδιέξοδο.
Αναμένουμε…
πηγή: emprosnet.gr