ΑΝΗΔΟΝΙΚΟΣ (ΥΠΕΡ) ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ

Κώστα Δημ Χρονόπουλου
Η κατάσταση που βιώνουμε είναι δυσχερέστατη. Έχουν έλθει τα πάνω κάτω οικονομικά – και όχι μόνον-.
Δύσκολη η προσαρμογή για όλους.
Οι συνταξιούχοι, οι παλαιότεροι θα αντέξουν καλύτερα, επειδή έζησαν σε εποχές ανέχειας.
Οι νέοι θα πιεστούν, θα υποφέρουν περισσότερο μέχρι να προσαρμοστούν.
Φθάσαμε στο σημερινό κατάντημα με συνευθύνη (αναλογικά βέβαια) πολιτικών και πολιτών. Εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων.
Οι πρώτοι διέπραξαν ολέθρια, εγκληματικά λάθη, εξαιτίας ανικανότητας ή ενήργησαν από δόλο και ιδιοτέλεια.
Οι δεύτεροι ατύχησαν στις επιλογές τους, από επιπολαιότητα ή συμφέροντα. Ψήφισαν ακατάλληλα, ανεπαρκή, διαβλητά, επικίνδυνα άτομα.
Είναι γεγονός πως τα τελευταία χρόνια –προ κρίσης – το είχαμε παρακάνει.
Πάθαμε εξάρτηση από το «ναρκωτικό του (υπερ) καταναλωτισμού»(!).
«Δουλεύω για να καταναλώνω. Καταναλώνω, άρα υπάρχω!».
Σταδιακά και εξελικτικά μεταλλαχθήκαμε σε: homus consumens.
Συνδεθήκαμε άρρηκτα, με τα ακριβά ιδίως αγαθά.
Γίναμε ανυπόφοροι, αχόρταγοι ΥΛΟΔΟΥΛΟΙ. Αυτοσκοπός ο καταναλωτισμός, πολύτιμο φετίχ, prestige (!).
Η εσωτερική αυτή – επιτακτική και αχαλιναγώγητη – ανάγκη ικανοποίησης μέσω αγορών, έγινε ασίγαστο πάθος. Και, ως γνωστόν, «όπου πάθος, τάφος».
Κάποια στιγμή, φυσιολογικά, επήλθε ο κόρος. Παύσαμε πλέον να απολαυάνουμε, μπουχτίσαμε. Η κατάχρηση δεν μας επέτρεπε να χαρούμε ό,τι, όσα, αποκτούσαμε
Τα παιδιά δεν χαίρονταν πιά κανένα δώρο – παιχνίδι. Δεν τους έκαναν εντύπωση γιατί είχαν δεκάδες παρόμοια.
Οι παλαιότεροι θυμούνται τη χαρά που έπαιρναν,ως παιδιά, όταν τους χάριζαν ασήμαντα, απλά, φθηνά δωράκια.
Ο υπερκαταναλωτισμός δεν έχει μόνον οικονομικές επιπτώσεις , αλλά και ψυχοσωματικές.
Προσομοιάζει – θυμίζει την περίπτωση του: Α ν η δ ο ν ι κ ο ύ Ο ρ γ α σ μ ο ύ ο οποίος συμβαίνει, ενίοτε, κατά την ερωτική συνεύρεση.
(Σ.Σ Η συνουσία ολοκληρώνεται, απουσιάζει όμως το στοιχείο της απόλαυσης).
Καταναλώνοντας άμετρα, αμέτρητα, ανεξέλεγκτα υποστήκαμε: ΑΝΗΔΟΝΙΚΟ ΥΠΕΡΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟ!!!
Υ.Γ Τώρα ήρθαν τα πάνω κάτω. Από την αφθονία , στις στερήσεις.
Σε λίγο θα πάσχουμε από έντονο: «Στερητικό Σύνδρομο».
Δεν αποκλείεται («ουδέν κακόν αμιγές καλού»;) η Τρόικα και η στρουμπουλή – πολλές …. στερήσεις υποσχόμενη –φράου, να μας ωφελήσουν τελικά. Να μας οδηγήσουν δηλαδή σε πιο φυσιολογικές, μετρημένες απολαύσεις. Να χαιρόμαστε με λιγότερα. (Σ.Σ ….όσοι βέβαια επιζήσουμε).