20 Ιανουάριος 2019, Σημερινή, Της Φανούλας Αργυρού
Για πρώτη φορά, όπως ευστόχως μου έχει επισημανθεί, έχουμε μια πεντάδα γυναικών να ηγούνται της ανάμειξης του ΟΗΕ στην Κύπρο. Αλλά όχι λιγότερο σημαντικό από το φύλο της καθεμιάς αξιωματούχου, είναι η ιθαγένειά (citizenship) της. Η τελευταία που συμπλήρωσε την πεντάδα αυτή είναι η Major General (Αρχιστράτηγος) της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ (ΟΥΝΦΙΚΥΠ) στην Κύπρο, Cheryl Pearce, από την Αυστραλία.
Η Ειδική Αντιπρόσωπος του ΟΗΕ είναι η κ. Elizabeth Spehar, από τον Καναδά.
Η Ειδική Απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ είναι η κ. Jane Holl Lute, από τις ΗΠΑ. Και η Μόνιμη Αντιπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στον ΟΗΕ είναι η Πρέσβης Karen Pierce. Να σημειωθεί, η Πρέσβης είναι η πρώτη γυναίκα που διορίστηκε αντιπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στον ΟΗΕ. (Όπως έγραψα στο άρθρο μου την περασμένη Κυριακή, 13.1.2019, στη «Σημερινή», η τελευταία είναι και η «penholder» για την Κύπρο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ).
Και η 5η, βεβαίως, η Βρετανίδα Πρωθυπουργός Theresa May.
Όλοι οι σπόνσορες του αποτυχημένου αμερικανο-βρετανο-καναδικού σχεδίου του 1978 (που υπήρξε ο πρόδρομος του Ψηφίσματος 750/1992 του Συμβουλίου Ασφαλείας) αντιπροσωπεύονται, δηλαδή οι Αμερικανοί, οι Βρετανοί και οι Καναδοί. Τέσσερα από τα «Πέντε Μάτια» του αγγλόφωνου δικτύου παγκόσμιας κατασκοπίας αντιπροσωπεύονται, δηλαδή, Αυστραλία, Καναδάς, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ. Η εξαίρεση είναι η Νέα Ζηλανδία, η οποία, ειρωνικά, είχε στείλει μιαν από τις πρώτες γυναίκες που αναμείχτηκαν στενά στην Κύπρο σε υψηλό επίπεδο, την Dame Ann Hercus, Ειδική Αντιπρόσωπο του Γ.Γ. του ΟΗΕ από την 1.7.1998 μέχρι 28.7.1999. www.un.org/press/en/1999/19990728.sgsm7079.html
Για να χρησιμοποιήσω τον χαρακτηρισμό φίλου, «η “νεο-αποικιοκρατία” είναι ολοζώντανη στην Κύπρο»!
Θα πρέπει, βέβαια, να λεχθεί εδώ ότι οι εν λόγω γυναίκες στα αξιώματα αυτά δεν ευθύνονται για τα γεγονότα στην Κύπρο, αν και όλες τους, ασυνείδητα ίσως, και δεν αποκλείεται δίχως να τους έχει δοθεί πλήρης πληροφόρηση, παλεύουν να φέρουν εις πέρας τα κληροδοτήματα που άφησαν άνδρες επί της Κύπρου όλα αυτά τα χρόνια.
Συγκεκριμένα, οι Δόκτορες Nihat Erim, Alan Lennox-Boyd, Harold Macmillan, Harold Wilson, James Callaghan, Bulent Ecevit και ο τουρκικός στρατός, Henry Kissinger, Kurt Waldheim, Έλληνες Συνταγματάρχες της Χούντας, Βρετανοί αποικιοκράτες κυβερνήτες, Κώστας Καραμανλής, Γλ. Κληρίδης, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, Ραούφ Ντενκτάς, Γιώργος Βασιλείου (υπεύθυνος από πλευράς Κυπριακής Δημοκρατίας για το ψήφισμα 649/90), Δημήτρης Χριστόφιας, περιλαμβανομένων και των αρχιτεκτόνων του «Σχεδίου Ανάν» Λόρδου Hannay και του τότε Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Κofi Annan, καθώς και των Σπύρου Κυπριανού, Τάσσου Παπαδόπουλου, Νίκου Αναστασιάδη… Ειρωνικά, το ψήφισμα 649/90 είναι κληρονομιά της Πρωθυπουργού Margaret Thatcher.
Η κ. Elizabeth Spehar, καλωσορίζοντας την Αρχιστράτηγο Cheryl Pearce στο αρχηγείο της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στη νεκρή ζώνη, αναφέρθηκε στον… στόχο της Δύναμης για το όνειρο μιας «ενωμένης Κύπρου». «Έχετε έναν κρίσιμο ρόλο να διαδραματίσετε… Οι ειρηνευτές υπό την ηγεσία σας δουλεύουν για τη διατήρηση της σταθερότητας των 180 χιλιομέτρων της νεκρής ζώνης… που είναι αναγκαία για τη διατήρηση της ειρήνης στην Κύπρο», είπε, μεταξύ άλλων.
(Παρεμπιπτόντως, η κ. Elizabeth Spehar δεν ανέφερε στην Αρχιστράτηγο ότι τα 180 χιλιόμετρα «νεκρής ζώνης», που ο ΟΗΕ εκμεταλλεύεται για «ειρήνη στην Κύπρο», ανήκουν σε Έλληνες της Κύπρου, οι οποίοι τα στερούνται για δεκαετίες, δεν πληρώνονται ούτε ένα σεντ σε αποζημίωση για στέρηση χρήσης των περιουσιών τους, ούτε καν ζητήθηκε η συγκατάθεσή τους όταν από κοινού με την Κυπριακή Δημοκρατία αποφάσισαν να τις μετατρέψουν σε… «νεκρή ζώνη» και ότι τα περισσότερα έξοδο για την παρουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ τα πληρώνει ο Κύπριος και ο Ελλαδίτης φορολογούμενος).
Πρωτοβουλία πρόληψης σεξουαλικής βίας
Στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω ότι επί Πρωθυπουργίας Τερέζα Μέι (Theresa May) το Φόρεϊν Όφις (Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας του Ηνωμένου Βασιλείου) ξεκίνησε μιαν αξιόλογη πρωτοβουλία για την Πρόληψη Σεξουαλικής Βίας σε εμπόλεμες ζώνες. Δυστυχώς, όμως, δεν είδαμε τη Κυπριακή Δημοκρατία να παρουσιάζεται μεταξύ των χωρών που περιλαμβάνει η πρωτοβουλία αυτή. Δίδεται έμφαση σε χώρες όπως η Κένυα, η Βιρμανία, το Μπανγκλαντές, αλλά όχι η Κύπρος, παρόλο που η τελευταία υπέφερε από βιασμούς το 1974.
Λεπτομερέστατες είναι οι εκθέσεις του μ. Ζήνωνα Ρωσσίδη, Μόνιμου Αντιπροσώπου της Κυπριακής Δημοκρατίας στον ΟΗΕ. Σε σημείο που το 1974 ο τότε Πρόεδρος μ. Γλαύκος Κληρίδης ζήτησε και τη βοήθεια των νοσοκομείων στις βρετανικές στρατιωτικές βάσεις για να αντιμετωπιστούν τα περιστατικά βιασμών (βλέπε άρθρο της γράφουσας στη «Σημερινή», 12 Ιανουαρίου 2016, «Δεύτερος βιασμός 42 χρόνια μετά»).
Και παρόλο που τα κατεχόμενα χαρακτηρίζονται ως «ζώνη ατιμωρησίας» (zone of impunity) για σεξουαλική εκμετάλλευση και ανθρώπινο λαθρεμπόριο στις ετήσιες εκθέσεις του Στέιτ Ντιπάρτμεντ (βλέπε άρθρα Δρος Κλ. Α. Κυριακίδη, «Εγκλήματα κατά των παιδιών και η ‘ζώνη ατιμωρησίας’ στα κατεχόμενα», «Σημερινή», 23.9.2018, και της γράφουσας «Έκθεση Στέιτ Ντιπάρτμεντ – Ζώνη ατιμωρησίας τα κατεχόμενα», 3.7.2017).
Angelina Jolie
Το 2017, η Ms Angelina Jolie, Ειδική Απεσταλμένη του Επιτρόπου του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και συν-ιδρύτρια της Πρωτοβουλίας για την Πρόληψη Σεξουαλικής Βίας σε Διενέξεις, επισκέφθηκε τη Κένυα, αλλά δεν ακούσαμε για καμία τέτοια επίσκεψη στην Κύπρο για συνάντηση με Ελληνίδες γυναίκες που βιάστηκαν από τους Τούρκους κατά τις δύο τουρκικές βάρβαρες εισβολές. Δεν ακούσαμε, βέβαια, ούτε για ενέργειες από δικής μας πλευράς προσκαλώντας την Angelina Jolie στο νησί για ενημέρωση…
Με την παρουσία και ηγεσία των πέντε αυτών γυναικών επί του Κυπριακού εγείρεται εδώ και ένα ερώτημα κλειδί: Μήπως τώρα τα Ηνωμένα ΄Εθνη, έστω και μετά πάροδο 44 χρόνων αδιαφορίας και περιφρόνησης διεθνών Συνθηκών και Συμβάσεων περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Διεθνών Εγκλημάτων και Αρχών του ιδίου του ΟΗΕ σε σχέση με όλα όσα συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην Κύπρο (κατεχόμενα, εγκλωβισμένοι κ.ά.), θα αναλάβουν ενεργό δράση με σκοπό να προσαγάγουν ενώπιον της Δικαιοσύνης και όλους εκείνους τους άνδρες που ευθύνονται για τα εκατοντάδες εγκλήματα βιασμών γυναικών στην Κύπρο κατά ή μετά τις δύο βάρβαρες τουρκικές εισβολές;
«Ο άλλος πόλεμος των γιατρών του 1974»
«Συγκλονιστικές ήταν οι αφηγήσεις των γιατρών του 1974, οι οποίοι βίωσαν την τουρκική θηριωδία. Ο ιατρικός σύλλογος τίμησε τον Ιούνιο του 2014 τους γιατρούς του πολέμου σε μια λιτή, αλλά συγκινητική τελετή, με την ευκαιρία της έκδοσης του ιστορικού βιβλίου “Ο άλλος πόλεμος των γιατρών του 1974”.
Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες τους βρίσκονται στο βιβλίο και αποτυπώνουν τα αίσχη των εισβολέων. Ανατριχιαστικές είναι και οι μαρτυρίες των γυναικολόγων που χειρίστηκαν εκατοντάδες κτηνωδίες βιασμών και κακοποίησης γυναικών κάθε ηλικίας…» (Τα Νέα Λονδίνου, 19.6.2014).
Μαρτυρίες ιατρών επίσης περιλαμβάνονται και στην Απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που υιοθετήθηκε στις 10 Ιουλίου 1976, αλλά κρατήθηκε μυστική μέχρι τις 31 Αυγούστου 1979 και βρήκε ένοχη την Τουρκία για πολλαπλά εγκλήματα. (Βλέπε βιβλίο « Αιματηρή Αλήθεια – Bloody Truth»).
Ως γυναίκες, μητέρες, αδελφές, πώς νιώθουν για τα δικά μας θύματα βιασμών; Που μένουν περιφρονημένα με την ανοχή και ενοχή του ιδίου του διεθνούς Οργανισμού που αντιπροσωπεύουν; Και οι ένοχοι ελεύθεροι, ατιμώρητοι; Και, αντίθετα, ακούμε για το… όνειρό τους, την επίτευξη μιας «ενωμένης Κύπρου»!
Την οποία ο οργανισμός τους την εννοεί με τη ρατσιστική βρετανο-τουρκική δι-κοινοτική, δι-ζωνική ομοσπονδία – για να νομιμοποιηθούν τα παράνομα αποτελέσματα δύο τουρκικών εισβολών, βιασμών και άλλων εγκλημάτων. Ζητώντας ουσιαστικά από τους ιδιοκτήτες της κατεχόμενης Κύπρου να τη χαρίσουν στην Τουρκία, επιβραβεύοντάς την για όλα της τα εγκλήματα εις βάρος των Ελλήνων και άλλων κατοίκων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με κερασάκι, να μας ζητούν μέσω του Γ.Γ. του ΟΗΕ (καθοδηγούμενου από το Φόρεϊν Όφις και τον Σερ Άλαν Ντάνκαν) να τους δώσουμε και για… «λουκούμι» τον μισό μας θαλάσσιο πλούτο για να σταματήσουν τις προκλήσεις…
ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος