Εθνομάρτυρες: Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Γερμανός Σακελλαρίδης

Ο Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Γερμανός Σακελλαρίδης (Νικομήδεια Μικράς Ασίας, 1875 – Δάτο Φιλίππων, 5 Ιουλίου 1917), ήταν Έλληνας επίσκοπος, Μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως και εθνομάρτυρας.

Φωτογραφία από: paggaionet.gr

Ο Γερμανός Σακελλαρίδης γεννήθηκε το 1875 στο Αρβανιτοχώρι της Νικομήδειας της Μικράς Ασίας. Διδάχθηκε την εγκύκλια παιδεία στην Κωνσταντινούπολη. Εισήλθε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και αποφοίτησε το 1898. Χειροτονήθηκε ιερέας και υπηρέτησε ως πρωτοσύγκελλος στη Μητρόπολη Ηρακλείας. Στις 17 Ιουλίου 1903 εξελέγη επίσκοπος Ναζιανζού ως βοηθός του Ηρακλείας Γρηγορίου και στις 23 Μαΐου 1906 μητροπολίτης Πρεσπών και Αχριδών (με έδρα το Κρούσοβο της άνω Μακεδονίας) με σημαντική συμβολή στον Μακεδονικό Αγώνα.
Το έτος 1908 μετά από έντονες παραστάσεις της Υψηλής Πύλης για τη δράση του υπέρ των Ελλήνων, μετατίθεται στην Ιερά Μητροπολη Ελευθερουπόλεως. Ως επίσκοπος υπήρξε πολύ δραστήριος σε θρησκευτικό και εθνικό επίπεδο με ενεργή συμμετοχή στους Βαλκανικούς πολέμους. Κατήγγειλε τις βιαιότητες και τις λεηλασίες από τους Βούλγαρους σε βάρος των Ελλήνων, καθώς οι Βούλγαροι απαγόρευαν τη χρήση της Ελληνικής γλώσσας και προεβαιναν σε φόνους και εξορίες ιερέων, δασκάλων και άλλων πολιτών.
Την εθνική δράση του Μητροπολίτη Γερμανού παρακολουθούσαν επί μακρόν οι Βούλγαροι και για τον λόγο αυτό αποφάσισαν να τον συλλάβουν. Μετά την από τους ίδιους κατάληψη της Ανατολικής Μακεδονίας τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν στο Πράβι στις 11 Φεβρουαρίου 1917 όπου τον κρατούσαν δέσμιο και τον βασάνιζαν επί πεντάμηνο στο υπόγειο του Διοικητηρίου της πόλης μαζί με άλλους Έλληνες μένοντας μάλιστα συχνά χωρίς τροφή και υπομένωντας πολλές ασεβείς και εξευτελιστικές συμπεριφορές των Βουλγάρων.
Τη νύχτα της 5ης προς 6η Ιουλίου του 1917, τον έβγαλαν εκτός της φυλακής του με ισχυρή συνοδεία στρατιωτών, με πρόφαση να τον οδηγήσουν στη Δράμα ή στη Βουλγαρία. Στην πραγματικότητα όμως τον οδήγησαν στο μαρτύριο. Τον κατακρεούργησαν με τις λόγχες τους δίπλα σε ένα πηγάδι, μεταξύ των οικισμών Δάτο και Αμυγδαλεώνας των Φιλίππων. Στη συνέχεια τον απαγχόνισαν σε μία λεύκα και ακολούθως άναψαν φωτιά κάτω από σώμα του, μέχρις ότου εξέπνευσε. Το σώμα του το πέταξαν σε ένα ξερό πηγάδι.
Όταν απελευθερώθηκε το Παγγαίο, το έτος 1918, μετά από έρευνα, την οποία συντόνιζε ο ανεψιός του εθνομάρτυρα, δικηγόρος Βασίλειος Διαμάντογλου, βρέθηκε ο ανώνυμος τάφος, με υπόδειξη Οθωμανού βοσκού που είχε δει κρυφά τον απαγχονισμό του ιεράρχη, στον οποίο ο κατοχικός βουλγαρικός στρατός τον είχε θάψει. Τελικώς ενταφιάστηκε στις 12 Μαΐου 1919 στον περίβολο του ναού του Αγίου Νικολάου Ελευθερουπόλεως και το 1920 στήθηκε προτομή εις μνήμην του.
Η πέτρινη πλάκα του πηγαδιού δίπλα από το οποίο τον απαγχόνισαν φυλάσσεται σήμερα ως τεκμήριο μαρτυρίου στη Μονή Αγίου Σίλα Καβάλας.
wikipedia