Επειδή τις τελευταίες ώρες μαθαίνουμε ότι από “πηγές” του Μαξίμου, γίνονται τηλεφωνήματα σε μεγάλα ΜΜΕ προσπαθώντας να μεταθέσουν τις ευθύνες της μη-πρόσκλησης στην συνδιάσκεψη του Βερολίνου από το μέγαρο Μαξίμου στον Υπουργό Εξωτερικών Νίκο Δένδια, ήρθε η ώρα να επισημάνουμε μερικά δεδομένα.
Πιστεύουμε, ότι ίσως για την αποτυχία να μην φταίει ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, αλλά άλλοι έμπιστοι, αντ΄αυτού μέσα στην Ηρώδου Αττικού. Ηδη μας είχε προξενήσει εντύπωση όταν στις 18 Σεπτεμβρίου 2019, με απόφαση του επιτελικού κράτους η αλληλογραφία και των πέντε διευθύνσεων του ΥΠΕΞ, που υπάγονταν στον Υπουργό Εξωτερικών ξεκίνησε να κοινοποιείται απευθείας στο γραφείο του ίδιου του Πρωθυπουργού. Μα αν ήταν να διαβαθμίζει την πλήρη αλληλογραφία του υπουργού, τότε ποιο είναι το αντικείμενο εργασίας αυτού θεσμικά έχει το χαρτοφυλάκιο;
Φυσικά την μεγαλύτερη απρέπεια την έχει κάνει η Γερμανία σε συνεργασία με την Τουρκία και αυτό είναι κάτι που πρέπει να στηλιτεύσει σκληρά όλος ο πολιτικός κόσμος. Η Γερμανία για μια ακόμη φορά λειτουργεί κατά της ίδιας Ευρωπαϊκής ένωσης και όχι μόνον ενάντια της Ελλάδας. Αλλά από αυτό, μέχρι να επιρρίπτονται ευθύνες στον Νίκο Δένδια, από κάποιους στον στενό κύκλο του Πρωθυπουργού, ίσως για να καλύψουν τις ενδεχόμενες ευθύνες τους, είναι επικίνδυνο τέτοιες στιγμές που θα πρέπει να είμαστε ενωμένοι και ως κυβέρνηση, και ως σύνολο.
Διότι όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει παρέμβει στην Μέρκελ και περιμένει απάντηση, που ακριβώς εμπλέκεται ο υπουργός εξωτερικών; Η συνεννόηση γινόταν σε επίπεδο αρχηγών κρατών. Και μάλιστα κατά την επίσκεψη στην Καγκελάριο στις 29 Αυγούστου στην Γερμανία ο πρωθυπουργός είχε επιλέξει να τον συνόδευσουν ο κ.Κουμουτσάκος, ο κ.Σταϊκούρας και ο εκπρόσωπος κ.Πέτσας κι όχι ο ΥΠΕΞ.
Ομως υπήρξε κι άλλη ευκαιρία που θα ήταν διαβατήριο για να κάτσουμε ομοτράπεζοι στην διάσκεψη του Βερολίνου, η οποία χάθηκε με εγκληματικό τρόπο. Κατά την τελευταία συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής πολιτικής, πριν την επιστολή προς τον ΟΗΕ κατά της συμφωνίας Τουρκίας – Λιβύης, είχε πέσει στο τραπέζι να κληθεί στην Ελλάδα σαν “αντίποινα” ο ίδιος Χαφτάρ και μάλιστα είχε ξεκινήσει να προλειαίνεται το έδαφος στα ΜΜΕ με τον Λίβυο Ναυάρχο που μιλούσε Ελληνικά όντας απόφοιτος της Ναυτικής Σχολής Δοκίμων κι ο πρόεδρος του λιβυκού Κοινοβουλίου, Ακίλα Σαλέχ Ισα επισκέφθηκε την Αθήνα και συναντήθηκε με τον πρόεδρο της Βουλής, Κωνσταντίνο Τασούλα παρουσία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια.
Ομως η πρόσκληση στο Χαφτάρ, που θα ήταν ηχηρή απάντηση και προς το Βερολίνο, και την Τουρκία και όλη την Ανατολική Μεσόγειο, απλά και ως φωτογραφία να σφίγγει το χέρι του Ελληνα Πρωθυπουργού “χάθηκε” σε υψηλότατο επίπεδο, πίσω από την πολιτική “κατευνασμού” της νέας κυβέρνησης. Ενώ το αιτιολογικό για το ναυάγιο της επίσκεψης ήταν και το ότι ο Χαφταρ δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένος από την Ευρωπαϊπακή Ενωση κάτι που “θα μας έφερνε σε δύσκολη θέση”. Η “δυσκολη θέση” βέβαια ποτέ δεν εμπόδισε τον Ταγιπ Ερντογαν και να εισβάλει σε ξένες χώρες όπως την Συρία αλλά και να κάθεται τώρα στο συμβούλιο του Βερολίνου, αντί της Ελλάδας, που ναι μεν “δεν ήρθε σε δύσκολη θέση” αλλά δεν θεωρείται καν υπολογίσιμη δύναμη, ούτε σε σχέση με το Κονγκό που θα είναι στο τραπέζι των συνομιλιών.
avgerinosx.com