Πασχαλινό μήνυμα της Χριστιανικής Δημοκρατίας

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!
Ἡ μεγάλη ἀνατροπή

Γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ γιορτάζουμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τὴ νίκη τῆς ζωῆς πάνω στὸ θάνατο, τὸ πέρασμα τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν θάνατο στὴν προοπτικὴ τῆς ἀθανασίας, κατ’ εἰκόνα καὶ καθ’ ὁμοίωση τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο πέτυχε ὁ ἴδιος ὁ Θεός, λαμβάνοντας ἀνθρώπινη φύση καὶ ὑπομένοντας ταπεινώσεις, εὐτελισμούς, βασανιστήρια καὶ θάνατο ἀτιμωτικό, ὥστε ἡ άνθρώπινη φύση του νὰ μπορέσει νὰ νικήσει τὸν θάνατο. Ο Θεός αναδείχθηκε όντως ως η «Σταυρωμένη αγάπη» και κατέστη αντικείμενο όλης της δολιότητας, διαστροφής, εξαπάτησης, προδοσίας, φθόνου, υποκρισίας του ανθρώπινου γένους, έτσι ώστε ο λαός μας παραδοσιακά στο πρόσωπο των αδικουμένων να μη βλέπει το «κορόιδο» ή, έστω, τον «φουκαρά» αλλά, αντίθετα, τον «αδικημένο Χριστό», κάποιον στον οποίο οφείλει τιμή και όχι χλεύη, εφόσον και κατά το λόγο του νεοφανούς αγ. Παΐσιου, «οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού».
Ἠ ἥττα τοῦ θανάτου ποὺ «πατήθηκε», εἶναι ἡ κορύφωση τῆς καταπολέμησης καὶ τῆς καταδίκης τῶν ποικίλων λογικῶν τοῦ θανάτου, μέσα ἀπὸ τὰ λειτουργικὰ κείμενα τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς καὶ τῆς μεγάλης Ἑβδομάδας. Τῶν λογικῶν ποὺ δὲν βλέπουν πιὸ μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀτομικὴ ἐπιβίωση καὶ ποὺ λογίζουν τὸν θάνατο ὡς τέλος τῶν πάντων.
Ἡ άπελευθέρωση ἀπὸ κάθε μορφῆς δουλεία: «Δὲν σᾶς λέω πιὰ, δούλους γιατὶ ὁ δοῦλος δὲν ξέρει τὶ κάνει ὁ Κύριός του. Ἐσᾶς σᾶς ἀποκαλῶ φίλους, γιατὶ σᾶς ἔκανα γνωστὰ όλα ὅσα ἔχω ἀκούσει ἀπὸ τὸν πατέρα μου» (1ο Εὐαγγέλιο ὄρθρου Μεγάλης Παρασκευῆς, Κατὰ Ἰωάννη). Ὁ ἄνθρωπος ἀπελευθερώνεται καὶ γίνεται φίλος μὲ τὸ Θεό, αὐτεξούσιος καὶ ἐλεύθερος ἀπὸ κάθε τυραννία. «Ὁ πρῶτος οὖν ὑμῶν ἔστω πάντων διάκονος, ὁ δὲ ἄρχων ὡς ὁ ἀρχόμενος… Τυραννὶς δὲ γνώμῃ αὐθαίρετος», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς ὐμνωδὸς στὰ τροπάρια τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Η Ανάσταση του Χριστού έρχεται να δώσει συν τοις άλλοις τη δυνατότητα απελευθέρωσης από την «απάνθρωπη τυραννία» του διαβόλου πάνω στο ανθρώπινο γένος, προτύπωση κάθε τυράννου.
Ἡ μεταμόρφωση τῆς ἐξουσίας σὲ διακονία, μὲ πρῶτο παράδειγμα τὸν ἴδιο τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἤδη ἀπὸ τὴν 5η Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καταδικάζει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἀσκεῖται ἡ ἐξουσία. «Αὐτοὶ ποὺ νομίζουν ὅτι ἀσκοῦν ἀρχὴ στὰ ἔθνη…κατακυριεύουν καὶ …κατεξουσιάζουν…Ὅμως, δὲν θὰ εἶναι ἔτσι τὰ πράγματα γιὰ σᾶς. Ὅποιος θέλει νὰ εἶναι μεγάλος ἀνάμεσά σας, νὰ διακονεῖ τοὺς ὑπόλοιπους.» (Κατὰ Μάρκον εύαγγέλιο). Ἀποκορύφωμα εἶναι τὸ πλύσιμο τῶν ποδιῶν τῶν μαηθητῶν ἀπὸ τὸν ἴδιο, κατὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο.
Ἡ καταγγελία κάθε μορφῆς καταδυνάστευσης ἀπὸ ἰδεολογικοὺς ἐξουσιαστές : «Ἐσεῖς δεν θὰ ἀποκληθεῖτε «Ραββί», γιατὶ ἕνας εἶναι ὁ δάσκαλός σας, ὁ Χριστός, κι ὅλοι ἐσεῖς νὰ εἶστε ἀδέλφια μεταξύ σας. Καὶ πατέρα νὰ μὴν ἀποκαλέσετε κανέναν πάνω στὴ γῆ, γιατὶ ἕνας εἶναι ὁ πατέρας σας στοὺς οὐρανούς. Οὔτε καθηγητὲς νὰ άποκληθεῖτε, διότι ἕνας εἶναι ὁ καθηγητής σας, ὁ Χριστός».
Αυτές τις μέρες παρέλασαν από την Υμνογραφία, τη μνήμη και τον εορτασμό της Εκκλησίας μας μορφές όπως οι Φαρισαίοι, εθνικιστές Ιουδαίοι και θεωρούμενοι ως κορυφαίοι θρησκευτικοί καθοδηγητές, που, με την αδιάλλακτη διαστροφή της πίστης τους που έγινε βλασφημία και συνεπικουρούμενοι από τους αρχιερείς και τους Γραμματείς, έφτασαν στη Σταύρωση του Υιού και Λόγου του Θεού, ο άγιος, φιλόπτωχος και ταπεινός ληστής Δημάς (μνήμης 25/03) που «πλουσίων πειρατηρίοις εκέχρητο, πτωχοίς δε ευ εποίει», ο Ιούδας, που λόγω φιλαργυρίας, δολιότητας, κοσμοκρατορικών προσδοκιών έμεινε εκτός των πάντων και της όντως ζωής, ο παρορμητικός Πέτρος, που υπερτιμώντας τον εαυτό του, έπεσε σε έσχατης μορφής δειλία και προδοσία, την οποία όμως αργότερα αναγνώρισε με γενναιοφροσύνη και πολλοί άλλοι.
Κι ἐνῶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, οι θεόπνευστες γραφές, μένουν πάντοτε ἐπίκαιρες καὶ ζωντανές έδῶ καὶ χιλιετίες, ἡ πίστη δοκιμάζεται. «Βλέπεις καταπάνω σὲ πόση ἀπιστία ἀγωνίσθηκε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός; Καὶ στοὺς ἴδιους τοὺς μαθητάδες του. Εἶδες μὲ πόση μακροθυμία τὰ ὑπόμεινε ὅλα; …Καὶ μ᾿ ὅλα αὐτὰ, ἴσαμε σήμερα οἱ περισσότεροι ἀπὸ μᾶς εἴμαστε χωρισμένοι ἀπὸ τὸν Χριστὸ μ᾿ ἕνα τοῖχο παγωμένον, τὸν τοῖχο τῆς ἀπιστίας. Ἐκεῖνος ἀνοίγει τὴν ἀγκάλη του καὶ μᾶς καλεῖ κ᾿ ἐμεῖς τὸν ἀρνιόμαστε. Μᾶς δείχνει τὰ τρυπημένα χέρια του καὶ τὰ πόδια του, κ᾿ ἐμεῖς λέμε πὼς δὲν τὰ βλέπουμε», τονίζει ὁ Φώτης Κόντογλου.
Ἡ κοινωνία μας, μὲ ἀφορμὴ τὴν πανδημία τοῦ «Κορωναϊοῦ» ἔδειξε πόσο χαμηλὰ εἶναι στὸν πίνακα τῶν ἀξιῶν της ἡ πίστη μας, ἀφοῦ οἱ ἐκδηλώσεις λατρείας δὲν συμπεριλήφθηκαν στὶς ἀπαραίτητες μετακινήσεις. Για να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, μια τέτοια ιεράρχηση των πραγμάτων αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό την ιεράρχηση που επικράτησε μετά τη μεγάλη καταστροφή της ύστερης μεταπολίτευσης, όπου η «καλή υγεία» πήρε την πρωτοκαθεδρία των αξιών της κοινωνίας μας, μαζί με τον ατομικό πλουτισμό. Εἴμαστε μάρτυρες μιᾶς πρωτοφανοῦς, βίαιης, αὐθαίρετης καὶ ἀχρείαστης για την προστασία τῆς δημόσιας ὑγείας ἀποκοπῆς τῶν πιστῶν ὄχι μόνον άπὸ συναθροίσεις, ἀλλὰ καὶ κάθε ἐπαφὴ μὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸ γίγνεσθαι. Στὸ βαθμὸ ποὺ ἡ κατάσταση αὐτή, ὄχι μόνο συνεχίζεται γιὰ ἀπροσδιόριστο χρονίκὸ διάστημα, ἀλλὰ καὶ προβλέπεται ὡς ἐνδεχόμενο νὰ ἐπανέλθει τὸν ἐρχόμενο Χειμώνα, καλούμαστε νὰ προασπίσουμε τὸ θεῖο δῶρο τῆς έλευθερίας. Νὰ ἀρνηθοῦμε τὴν ἀποξενωσή μας ἀπὸ τὸν δημόσιο χῶρο. Νὰ ἀναδείξουμε τὴν ἀντίληψη ὅτι μόνη προτεραιότητα δὲν εἶναι ἡ ὑλική μας ἐπιβίωση, ἀλλὰ καὶ ὁ σεβασμὸς στὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ εὐρύτερα στὸ νὀημα ποὺ θέλει ὁ κάθε ἄνθρωπος νὰ δώσει στὴ ζωή του: «η ισχύς μας –άλλωστε- εν ασθενεία τελειούται».
Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος.