Η ποινικοποίηση της άρνησης της Αρμενικής Γενοκτονίας μου θύμισε ότι τόσο η Κύπρος όσο και οι τρεις της «εγγυήτριες» δυνάμεις δεν έχουν επικυρώσει την Διεθνή Συνθήκη εναντίον των εγκλημάτων του Απαρτχάιντ που υιοθέτησαν τα Ηνωμένα ΄Εθνη στις 30 Νοεμβρίου 1973. Την 1 Ιανουαρίου 1976 τα Ηνωμένα Έθνη ίδρυσαν το Κέντρο εναντίον του απαρτχάιντ και στις 18 Ιουλίου 1976 ετέθη σε εφαρμογή πλέον η εν λόγω Διεθνής Συνθήκη.
Το θέμα αυτό μας έφερε στην επιφάνεια σε μια πολύ εμπεριστατωμένη διάλεξή του στην Αδελφότητα Λονδίνου στις 15 Ιανουαρίου 2015 με τίτλο « Από την βαρβαρότητα στο Μπαρπαρός» ο καθηγητής Νομικής και μη ασκών την δικηγορία στο Πανεπιστήμιο του Χάρτφορσιάρ, Δρ. Κλέαρχος Κυριακίδης, όταν μας μίλησε για τους πρώτους δώδεκα μήνες από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και τη διαχρονική σχέση του με την Ανατολική Μεσόγειο σήμερα. Σε σχέση με την Κύπρο ο Δρ. Κυριακίδης υπέδειξε ότι η τουρκική εισβολή στη Κύπρου είχε παράνομα επιβάλει ένα διαχωρισμό βασισμένο στη θρησκεία και, έτσι μια μορφή απαρτχάιντ (“Apartness” όπως είχε αρχικά ονομαστεί). Επίσης εξέφρασε την άποψη ότι οποιαδήποτε «διζωνική δι-κοινοτική ομοσπονδία» θα βασίζεται πάνω σε παρόμοιο διαχωρισμό, ένα μόρφωμα με θεμέλιο απαρτχάιντ. (βλέπε Σημερινή 21.1.2015 κείμενο Φ.Α.). Μαθαίνουμε ότι ο Δρ. Κυριακίδης ήδη βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο ετοιμασίας ειδικής μελέτης για το θέμα αυτό.
Διαβάζοντας δε τις πρόνοιες της Συνθήκης εναντίον του Απαρτχάιντ ένας φθάνει στο αβίαστο συμπέρασμα ότι συντονισμένα η Κύπρος και οι τρεις «χάριτες» της, δεν υπογράφουν την συνθήκη αυτή απλούστατα επειδή όλες μαζί και η κάθε μια ξεχωριστά (ειρωνικά σαν τους «τέσσερις σωματοφύλακες»!) είναι διαχρονικά ένοχες για την προώθηση της ρατσιστικής Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας εφόσον η λύση αυτή παραβιάζει τις πρόνοιες της Συνθήκης.
Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ
Πρώτοι ένοχοι είναι όλοι οι Γενικοί Γραμματείς του ΟΗΕ τουλάχιστον από τους Πέρεζ Ντε Κουεγιάρ, Κούλτ Βάλτχάιμ, Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν μέχρι τον σημερινό Μπαν Γκι Μούν για την επιμονή τους να προωθούν την ρατσιστική ΔΔΟ εφόσον ενσυνείδητα καταστρατηγούν και παραβιάζουν τις πρόνοιες της Συνθήκης που ο ίδιος Οργανισμός τους έθεσε σε εφαρμογή στις 18 Ιουλίου 1976.
Κατευθυντήριες Γραμμές Μακαρίου/Ντενκτάς 12.2.1977
Ευθύνες Βάλτχαιμ, Μακαρίου και συνεργατών για χάρτη
Ο Κούλτ Βάλτχάιμ ευθύνεται για την παραβίαση της Συνθήκης όταν με την δική του εποπτεία γράφτηκαν οι κατευθυντήριες γραμμές που προώθησαν την δικοινοτική ομοσπονδία, μια λύση ρατσιστική, τουρκική, με καταβολές στο 1956-59 όταν Τούρκοι και Βρετανοί σχεδίασαν το ρατσιστικό δικοινοτικό Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας ούτως ώστε να μπορέσει η Τουρκία να εξασφαλίσει σταδιακά εκείνο που δεν μπορούσαν τότε να της δώσουν. Καταρχήν ευθύνες φέρουν και όλοι όσοι δέχθηκαν τις Συμφωνίες Ζυρίχης (από Κύπρο και Ελλάδα). Στη συνέχεια ευθύνονται το 1977 Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και Ρ. Ντενκτάς για τις κατευθυντήριες και όσοι δέχθηκαν, ετοίμασαν και παρέδωσαν το διζωνικό χάρτη στους Τούρκους τέλος Μαρτίου 1977. Και αυτό γιατί και ενόσω η εν λόγω Συνθήκη βρισκόταν ήδη σε εφαρμογή στον ΟΗΕ αντί να την επικυρώσουν ενισχύοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των Κυπρίων προτίμησαν να την αγνοήσουν και να δώσουν ρατσιστικό διζωνικό χάρτη.
Ψήφισμα 649/90
Ο Πέρεζ Ντε Κουεγιάρ ευθύνεται για την παραβίαση της Συνθήκης, όταν στις 12 Μαρτίου το Συμβούλιο Ασφαλείας του οργανισμού του, πέρασε το ρατσιστικό ψήφισμα 649/90, το πρώτο επίσημο έγγραφο που κατέγραψε την ρατσιστική ΔΔΟ ως λύση του Κυπριακού. Ένοχος για την ίδια παραβίαση και ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γ. Βασιλείου εφόσον δίχως την δική του συγκατάθεση δεν θα υιοθετείτο το εν λόγω ρατσιστικό ψήφισμα.
Και αυτό τρεις μήνες μετά που η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών ομόφωνα κάλεσε στις 14 Δεκεμβρίου 1989 την Νότιο Αφρική να τερματίσει το καθεστώς Άπαρχαιτ, αναγνώρισε τις καταστροφικές συνέπειές του και κάλεσε σε διαπραγματεύσεις για την δημιουργία μιας μη ρατσιστικής δημοκρατίας και έξι χρόνια ΜΕΤΑ που το ίδιο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ με το ψήφισμά του 554 της 17ης Αυγούστου 1984 αποκήρυξε ως άκυρο το νέο ρατσιστικό σύνταγμα της Νοτίου Αφρικής!
Στις 22 Ιουνίου 1990 ο Νέλσον Μαντέλα μίλησε ενώπιον της Ειδικής Επιτροπής εναντίον του απαρτχάιντ στη Νέα Υόρκη, Η πρώτη του εμφάνιση ενώπιον του ΟΗΕ.
Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν, Μπαν Γκι Μουν
Εξίσου ένοχοι για την ίδια παραβίαση της Συνθήκης και οι Μπούτρος Μπούτρος Γκάλι, Κόφι Ανάν και Μπαν Γκι Μούν, για την προώθηση των ρατσιστικών Ιδεών Γκάλι το 1992 βασισμένες πάνω στο διαχωρισμό που προνοεί μια ΔΔΟ, της μετεξέλιξής τους σε Σχέδιο Ανάν το 2004, και της Συμφωνίας της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Όπως και ο νυν Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης ο οποίος συνεχίζει την ίδια ένοχη τακτική των προκατόχων του να μην ενδιαφέρεται καν να υπογράψει και να επικυρώσει η Κύπρος την Συνθήκη εναντίον του Απαρτχάιντ ακριβώς όπως αποφεύγουν να την επικυρώσουν και Βρετανία, Τουρκία και Ελλάδα. Με τις ίδιες ευθύνες επιβαρύνονται ιστορικά, βέβαια, όλοι οι Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας από το 1976 και μετά. (Σχετικό και το άρθρο του Άριστου Μιχαηλίδη στο Φιλελεύθερο 4.4.2015 «Λογικές απαρτχάιντ»).
Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις
Εδώ και χρόνια προβληματίζουν σοβαρά οι ανεξέλεγκτες και επίμονες δραστηριότητες εντός και εκτός Κύπρου των ΜΚΟ (και πρόσφατα ανοικτά και του Φόρειν ΄Οφις (Συνέδριο στο Λονδίνο 2.3.2015). Λοιπόν, εξίσου ένοχες είναι και όλες αυτές οι ξενοκίνητες και ντόπιες, ξενο-πληρωμένες οι περισσότερες και τα περιβόητα δικοινοτικά τους προγράμματα με στόχο να κάνουν αποδεχτή τη ρατσιστική τουρκο-βρετανική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Γιατί παραβιάζουν σφόδρα τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων προσφύγων που επιμένουν να επιστρέψουν στις κλεμμένες από τους Τούρκους περιουσίες τους. Τέτοιοι στόχοι και δικοινοτικά προγράμματα παραβιάζουν άρδην τις πρόνοιες της Διεθνούς Συνθήκη εναντίον του Απαρτχάιντ γιατί ακριβώς προωθούν τον διαχωρισμό (segregation) που η Συνθήκη θεωρεί έγκλημα βάση του διεθνούς νόμου. Γράφει η Συνθήκη μεταξύ άλλων:
«… The General Assembly stated that the process of liberation is irresistible and irreversible and that, in the interests of human dignity, progress and justice, an end must be put to colonialism and all practices of segregation and discrimination associated therewith… particularly condemn racial segregation and apartheid and undertake to prevent, prohibit and eradicate all practices of this nature… certain acts which may also be qualified as acts of apartheid constitute a crime under international law…”
Γιατί λοιπόν η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επικυρώνει την Συνθήκη αυτή του ΟΗΕ, « International Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid. Adopted by the General Assembly of the United Nations” που, παρεμπιπτόντως είναι και η ΜΟΝΗ Συνθήκη – που η Κύπρος- δεν επικύρωσε;
Παρόλο που η Κύπρος, η Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο, εκτός της Τουρκίας, έχουν επικυρώσει το Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (1998). Στο άρθρο 7 του οποίου το έγκλημα απαρτχάιντ αναγνωρίζεται ως έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας.
Φανούλα Αργυρού
Ερευνήτρια/συγγραφέας – Λονδίνο. 5.4.2015
| Convention on the Suppression and Punishment of the Crime of Apartheid 1973 | Protocol Additional to the Geneva Conventions of 1949 re: the Protection of Victims of International Armed Conflicts(Protocol I) 1977 | United Nations Convention on the Law of the Sea 1982 | European Charter for Regional or Minority Languages 1992 | European Framework Convention for the Protection of National Minorities 1995 | Rome Statute of the International Criminal Court 1998 | Protocol No. 12 to the European Convention on Human Rights (re: to the principle of equality before the law) 2000 | Council of Europe Convention Against Trafficking in Human Beings 2005 | |
Cyprus | Not ratified | Ratified | Ratified | Ratified | Ratified | Ratified | Ratified | Ratified |
Greece | Not ratified | Ratified | Ratified | Not ratified | Not ratified | Ratified | Not ratified | Ratified |
Turkey | Not ratified | Not ratified | Not ratified | Not ratified | Not ratified | Not ratified | Not ratified | Not ratified |
U.K. | Not ratified | Ratified | Ratified | Ratified | Ratified | Ratified | Not ratified | Ratified |
| How many states have ratified this instrument? | 109 (Source: United Nations) | 174 (Source: International Committee of the Red Cross) | 166 (Source: United Nations) | 25* (Source: Council of Europe) * This instrument has been ratified by 25 of the 47 Member States of the Council of Europe; the Member States of the Council include Cyprus and its three guarantor powers. | 39* (Source: Council of Europe) * This instrument has been ratified by 39 of the 47 Member States of the Council of Europe. | 122 (Source: International Criminal Court) | 17* (Source: Council of Europe) * This instrument has been ratified by 17 of the 47 Member States of the Council of Europe. | 41 (Source: Council of Europe) * This instrument has been ratified by 41 of the 47 Member States of the Council of Europe. |
Από το πίνακα που παρουσίασε ο Δρ. Κλέαρχος Κυριακίδης στην ομιλία του 15.1.2015 στην Αδελφότητα Λονδίνου