Μανώλης Κοττάκης για τον Ιάκωβο Τσούνη – Ένας μεγάλος Έλληνας!

Πώς να μην «κλάψω» ακούγοντας αυτόν τον μέγιστο να μας απαγγέλλει με δυνατή φωνή, συγκινημένος, το «Φεγγαράκι μου λαμπρό» και το «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη»; Οιοσδήποτε άλλος αν το επιχειρούσε, θα ακουγόταν γραφικός.

Ας είναι καλά ο Ιάκωβος Τσούνης. «Αξιος», όπως είπε και ο υπουργός Αμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος.
– ΥΠΟΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΕΠΙ ΤΙΜΗ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΟΥΝΗΣ – Απόγονος πολεμιστών του 1821 ο αθόρυβος ευεργέτης των Ενόπλων Δυνάμεων
Του Μανώλη Κοττάκη
εφημερίδα «δημοκρατία»
Πώς γίνεται να δακρύσεις χωρίς να κυλήσει ούτε ένα δάκρυ από τα μάτια σου; Γίνεται; Δεν γίνεται! Κι όμως, τα κατάφερα. Δάκρυσα χωρίς να με καταλάβει κανείς. Την Τετάρτη το μεσημέρι παρέστην σε μια συγκινητική τελετή που έγινε στον έβδομο όροφο της Αθηναϊκής Λέσχης.
Ο αγαπητότατος πρόεδρος και αναμορφωτής της, Κυριάκος Κουκουλομάτης, σμήναρχος ε.α., στενός συνεργάτης του βασιλέως, είχε την καλοσύνη να με προσκαλέσει στην εκδήλωση της ονοματοδοσίας της αίθουσας και της αποκάλυψης του πορτρέτου του Ιάκωβου Τσούνη: του νεότερου βετεράνου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Του Ελληνος που πολέμησε τους Ιταλούς στα 16 του. Ο τιμώμενος -96 ετών σήμερα- εφοπλιστής με υποδέχθηκε στην είσοδο της αίθουσας, όπου είχαν αφιχθεί ήδη η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία του Πενταγώνου στο σύνολό της: Παναγιωτόπουλος, Στεφανής, Φλώρος, συν τον Λευτέρη Οικονόμου.
«Είσαι θρασύς δημοσιογραφικώς! Με την καλή έννοια!» με «επιτίμησε» με… χειραψία σκασμένος στα γέλια. Ομολογώ, δεν ήμουν ενημερωμένος για την προσφορά αυτού του μεγάλου ευεργέτη στις Ενοπλες Δυνάμεις μας και δεν θα μάθαινα ποτέ τίποτε, αν ο υφυπουργός Αμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής δεν μου αποκάλυπτε με λεπτομέρειες (μέσα στο ασανσέρ, κατά την αναχώρησή μας από τη λέσχη) τις καλοσύνες αυτού του μεγάλου Μωραΐτη. Μου έκανε ισχυρότατη εντύπωση το γεγονός ότι, σε μια μέρα φορτωμένη με προκλήσεις της Αγκυρας, όπως η Τετάρτη που μας πέρασε, η πολιτική ηγεσία του Πενταγώνου τού αφιέρωσε τρεις ολόκληρες ώρες. Οι οποίες έκλεισαν με προσευχή! Με τον Παναγιωτόπουλο να μιλά κρατώντας σφιχτά από το χέρι τον Τσούνη. Ρώτησα, λοιπόν, τον υφυπουργό «γιατί;». Δεν θα επεκταθώ πολύ. Η απάντηση Στεφανή τα εξηγεί όλα! Το ποσό που έχει διαθέσει για την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων αυτός ο σύγχρονος ευεργέτης τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι οκταψήφιο! Ισως αυτό το ποσό να προσεγγίζει τις δωρεές που έκανε όλο το επιχειρείν για τον Covid-19.
Ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να τον είχε ήδη συναντήσει. Οπως μου εξομολογήθηκε ο κύριος Στεφανής, μόλις του διατυπώνεται ένα αίτημα για την αγορά αναγκαίου εξοπλισμού (διόπτρες, π.χ.), ο κ. Τσούνης δεν ολιγωρεί δευτερόλεπτο. Περιμένει τους αξιωματικούς την επομένη το πρωί σε τράπεζα των βορείων προαστίων για να μεταβιβάσει το αιτούμενο ποσό. Αμέσως; Αμέσως! «Τα χρήματα που έχεις κερδίσει από τη δουλειά σου στη ναυτιλία δεν σου ανήκουν. Ανήκουν στον κόσμο όλο» του είχε πει στα νιάτα του ο πατέρας του, ο οποίος του είχε δώσει μία ακόμη συμβουλή που τον όρισε: «Να μάθεις να ντρέπεσαι!»
Πώς να μην κυλήσει, λοιπόν, δάκρυ μέσα μου, σαν άκουγα τον Ιάκωβο Τσούνη να μας διηγείται τις παρακαταθήκες του; Πώς να μην «κλάψω», ακούγοντας αυτόν τον μέγιστο να μας απαγγέλλει με δυνατή φωνή, συγκινημένος, το «Φεγγαράκι μου λαμπρό» και το «Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη»; Οιοσδήποτε άλλος αν το επιχειρούσε, θα ακουγόταν γραφικός. Μα, διάολε, ο κύριος Ιάκωβος είναι γνήσιος. Εβλεπες μπροστά σου έναν 96χρονο να απαγγέλλει με φλόγα, λάμψη και ορμή 6χρονου! Πώς τα κατάφερνε, άραγε; Είπε και άλλα πολλά προχθές, στο εθνικό σεμινάριο, που μας έκανε δωρεάν ο κύριος Τσούνης.
Για τους διαλόγους του με τον Ντε Γκολ σε τελετές απόδοσης τιμής στους βετεράνους του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Για το «ευχαριστώ» του μεγάλου Γάλλου ηγέτη προς τους Ελληνες «που μας βοήθησαν να απαλλαγούμε από τον τύραννο Χίτλερ». Για τους διαλόγους του με τον Μπιλ Κλίντον και τον στρατηγό Σιακασβίλι – του είπε ο πρώτος πως «εσείς οι Ελληνες ουδέποτε προσήλθατε ομονοούντες για να εισπράξετε τις οφειλές σας». Για να τους απαντήσει ο ετοιμόλογος Τσούνης, «μα και εσείς δεν θελήσατε ποτέ να μας συμφιλιώσετε!».
Μα, αυτό που με συγκλόνισε πιο πολύ από όλα είναι η μείζων αυτοεκτίμησή του για την ελληνική μας καταγωγή και η αγωνία του για την εθνική ενότητα. Η πρώτη εξεφράσθη με έναν σπουδαίο τρόπο: «Παρακαλώ, διασώστε το: Είμεθα τιτλούχοι εμείς οι Ελληνες. Αυτό είναι το όνομα καθενός μας: Ελλην!» Η δεύτερη εξεφράσθη επίσης με έναν σπουδαίο τρόπο. Εδώ και είκοσι χρόνια έχει παραγγείλει τον τάφο του, πάνω στον οποίο θα υπάρχει η επιγραφή-παρότρυνση «Ελληνες, ομονοείτε!».
Ο Τσούνης μίλησε τρεις φορές αυτή την άγια μέρα και συνεχώς χρησιμοποιούσε το επίθετο «ηνωμένοι». Πρέπει να είμαστε ηνωμένοι. Εφυγα «γεμάτος» από την εκδήλωση τιμής στον Ιάκωβο Τσούνη στην Αθηναϊκή Λέσχη. Υβρισα τον εαυτό μου που έως τώρα δεν είχα βρει τον χρόνο να ανταποκριθώ στην πρόσκληση του σπουδαίου αυτού Ελληνα και να τον επισκεφθώ στην οικία του, στου Παπάγου. Ο Κουκουλομάτης έχει δίκιο που επιμένει.
Αποζημιώθηκα, παρά ταύτα, από όσα είπε δημόσια για την εφημερίδα μας: «Δεν πουλάτε 200.000 φύλλα, κύριε Κοττάκη, το ξέρουμε! ”Πουλάτε”, όμως, πνεύμα και αλήθεια!» Μεγαλύτερο παράσημο δεν μας έχει απονεμηθεί. Ας είναι καλά ο Ιάκωβος Τσούνης. «Αξιος», όπως είπε και ο υπουργός.